terug naar het washblog

 

  

back to the washblog

 
Dit wordt onze afscheidstoernee door Amerika. We hebben bijna vier weken. We vertrekken op 1 mei uit Washington in een witte Town and Country Stow and Go, met de tent achterin. We rijden de eerste twee dagen in de regen naar Nashville. Van daaruit nemen we de Natchez Trace Parkway. Je rijdt 450 mijl naar het zuidwesten door iets dat nog het meest op een golfterrein lijkt. Maar vlakbij zijn de sporen van een duizenden jare oude route, gebruikt door veen en door mensen. Boeren bouwden vlotten en voeren daarmee hun produkten naar de markt in het zuiden. Zolang er nog geen stoommachines waren konden ze niet weer stroomopwaarts varen. Ze liepen de Natchez Trace terug naar huis. De Trace eindigt in Natchez in MIssisippi aan de rivier. <<   This is our farewell to America tour. We have nearly four weeks. On May 1st, we leave Washington in a white Town and Country Stow and Go, our tent in the back. The first two days, we drive through the rain to Nashville. From Nashville, we take the Natchez Trace Parkway. It looks like we are driving (south west) through a 450 mile long golf course. Nearby is the Natchez Trace itself, a route that has been in use for thousands of years. It ends in Natchez, on the banks of the Mississippi river. <<

Maar voor die tijd bezoeken we het geboortehuis van Elvis Presley in Tupelo, Mississippi. Niks Graceland! Een huis als dit heet een shotgun house, omdat je er recht doorheen een schot af kunt vuren, van de voordeur naar de achterdeur. Er is een wandelroute die het leven van Elvis beschrijft. Aan de muur grote panelen met herinneringen van zijn klasgenoten en andere mensen uit zijn jeugd.

In Texas komen we eerst in Dallas en Fort Worth, beiden hele aangename steden met mooie moderne stadsarchitectuur.<<

Before we get that far, we visit Elvis Presley's birthplace in Tupelo, Mississippi. We decided to ignore Graceland. Elvis was born in this shotgun house. A shot fired from the front will pass out the back door - provided the shot is more or less straight. The walk in the garden describes Elvis' life. On a wall, large panels with memories from his school friends and other people from his high school days.

In Texas, we first come across Dallas and Fort Worth. <<

Philip Johnson bouwde in Fort Worth een waterpark: de Fort Worth Water Gardens..
Na Fort Worth rijden we dwars door het noorden van Texas. Het is hier heel vlak, en er staat een flinke laag water op het land, en ook op de weg. We eindigen in El Paso aan de grens met Mexico. De mensen naast ons waarschuwen ons dat we niet naar Mexico moeten gaan. Ze ontvoeren je waar je bij staat. Sinds 11 september is het allemaal veel erger geworden. Ok, maar we gaan wel even naar de grens kijken. We bezoeken ook een paar van de missions waarmee de Spanjaarden vanuit het zuiden dit gebied koloniseerden. <<

We find both are pleasant cities with lovely modern urban architecture. Philip Johnson built the Fort Worth Water Gardens.
After Fort Worth we drive across the North of Texas. The country is very flat here, there is a foot of water on the land, and also on the road. We end up in El Paso on the border with Mexico. People warn us not to go into Mexico. The locals will abduct you if you look like you have a dollar. Since 9/11, things have gotten much worse. OK, but we do take a look at the border. And we also visit some of the old missions the Spanish colonised this area with. <<

We rijden naar het noorden New Mexico in. Hier is het leeg. Hier is de eerste atoombom tot ontploffing gebracht in Alamogordo. Zover komen we niet. We gaan eerst naar White Sands National Monument, een groot gebied met stuivende duinen van spierwit gipszand. De Park Ranger doet een geweldige wandeling tijdens zonsondergang. Hiernaast de picnic area. Omdat de zon er zo fel is hebben de picnicplaatsen allemaal een afdakje zodat ze op bushaltes lijken. <<  

We drive north into New Mexico. We do not make it to Alamogordo where the first nuclear bomb was tested in 1945. Our first stop is White Sands National Monument, a large area of white gypsum dunes. The park ranger does a great sunset walk. The picnic spots all have a roof to keep out the very strong sunlight. It makes them look like bus stops. <<

Onze volgende stop is de Very Large Array, een gebied vol immens grote satellietschotels waarmee de verre ruimte wordt beluisterd. Als ze allemaal gaan bewegen naar een nieuwe instelling doet het denken aan ballet. Van hieruit rijden we naar het westen richting Arizona. Daar nemen we de toeristische route, over een grotendeels onverharde weg door de bergen. Het landschap is overweldigend. Our next stop is the Very Large Array, an area full of immensely large satellite dishes listening to outer space. At some point, they all adjust to a new position, like ballet dancers.
Op zondag doen we in Phoenix de rondleiding door Taliesin West, het opleidingscentrum van Frank Lloyd Wright voor de wintermaanden. In de zomer verblijven de studenten in Taliesin, Wisconsin. Wright heeft dit centrum zelf gebouwd, samen met zijn studenten.
Het is in Phoenix 40 graden in de schaduw. De mensen blijven binnen bij hun aircon. Na Phoenix gaan we naar het noorden van Arizona voor de onvermijdelijke Grand Canyon. 		On Sunday, we take the tour of Taliesin West in Phoenix. It is Frank Lloyd Wright's western school. In the summer, the students stay in Taliesin, Wisconsin. Wright built this center together with his students.
In Phoenix, the temperature is in the '100s. People stay inside with their aircon. After Phoenix, we go to northern Arizona for the inevitable Grand Canyon.
Hiernaast onze eerste blik op dit wereldwonder. Op de zuidelijke rand van de Canyon gaan we voor het eerst kamperen. Het is er lekker warm. Er zijn hier veel buitenlandse toeristen en het is erg vol. De camping staat vol met grote huurcampers.
We rijden de volgende dag via de Hoover Dam door Las Vegas in Nevada, en nog een stukje verder. Daarna pakken we de tent weer uit vlak bij Zion National Park. We vermaken ons met de interacties in de tourgroup die naast ons tenten komt opzetten. We zijn in Utah. We gaan in Zion aan de wandel, en het diner op het balkon van de lodge in het licht van de volle maan is heel goed voor de ziel. 		Here is our first view of it. The south rim is our first camp site. Nice and warm, with many foreign tourists and pretty crowded. Rented trailers fill the camp site.
Next day, we cross the Hoover Dam to Las Vegas and beyond. Then, we unpack the tent again near Zion National Park. The tour group pitching their tents next to us is very amusing. We are in Utah. In Zion, we do some hiking, and dinner on the lodge's terrace in the full moonlight is very good for the soul.
De campings in de nationale parken zijn altijd lang van te voren vol. Daarom prijzen we ons gelukkig dat er op de camping van Bryce Canyon National Park nog plaats is als we er onaangekondigd binnenrijden. 's Avonds blijkt waarom. De temperatuur zakt zo ongeveer naar het vriespunt als de zon weg is. Na een nacht kleumen gaan we luxe ontbijten in de lodge. Daarna wandelen we door de canyon, en dat levert ongelooflijke doorkijkjes op. De rotsformaties hier zijn gevormd door grote temperatuurswisselingen waardoor de rotsen zijn gesleten en heel bijzonder vormen hebben gekregen. Natioinal Park campgrounds fill up early. We count ourselves lucky when we still get a site in Bryce Canyon's North Campground as we drive in without a reservation. In the evening, we find out why. The temperature goes down close to freezing point after sunset. After a cold night, we treat ourselves to full breakfast at the lodge. We then hike through the canyon, with its amazing views. Big changes in temperature wore down the rocks, hence the awesome shapes.
We rijden naar Monument Valley, waarvoor we de steven weer naar het zuiden wenden, terug naar Arizona. Gaandeweg zakt de temperatuur. We zijn licht ontzet als onze boordcomputer aanwijst dat de buitentemperatuur drie graden celsius is. Het regent met af en toe wat sneeuwvlokken, en wij moeten weer eens een bergrug over langs een ongeplaveide weg met haarspeldbochten. On to Monument Valley, so we turn South again back into Arizona.  The temperature drops. When the car computer tells us it is now 3 degrees centigrade. Rain, with some snow thrown in. Once more, we have to cross a mountain on an gravel road with hairpin turns.
Het komt toch nog goed, want als Monument Valley zelf in zich komt breekt de zon door. Dit is de meest bekende filmlocatie ter wereld. Daarom zien die beelden er ook zo bekend uit. Er is een - ongeplaveide - autoroute door het gebied. Omdat het zo hard geregend heeft staan er flinke plassen. De auto's zitten na afloop van de rondrit allemaal onder de rode modder. But all ends well, because as we first see Monument Valley the sun comes through. This is the best known film location in the world, which is why those images are so familiar. An unpaved road, more like a mud track after all that rain, let us get up close to the rocks.  After the tour, cars are all covered in red mud.

Overal waar we komen is Rock Art te vinden. De oorspronkelijke bewoners hier hebben overal tekeningen achtergelaten. Sommige zijn heel oud, maar er zijn ook meer recente bij. Deze rots heeft Newspaper Rock omdat er zoveel tekeningen op 1 rots staan.

Aan het eind van onze farewell tour komen we in Denver. Een van onze favoriete bezigheden is het bezoeken van thrift shops, kringloopwinkels dus.<<

Everywhere we go, there is rock art. The original inhabitants have left their drawings everywhere. Some are very old, but there are also more recent ones. This one is called Newspaper Rock for the number of drawings on a single rock. 

At the end of our farewell tour, we arrive in Denver. One of our favorite pastimes is visiting thrift shops. <<

Ons excuus hier is dat we grote koffers zoeken om onze computers in mee naar Haarlem te nemen. Die zjn er niet in de minstens tien thrift shops die we aandoen. Maar zijden bloesjes des te meer. Ik geloof dat ik er een stuk of negen heb gescoord in Denver. Gelukkig vinden we in de Colorado Mills op de valreep nog wel koffers. Veel moderne kunst ook. Daniel Libeskind heeft hier een museum mogen bouwen. Aan de andere kant van het gebouw staat het kunstwerk hiernaast, dat een herinnering is aan de geschiedenis van de oorspronkelijke bewoners en de onderdrukking door de blanken. Op maandagmorgen leveren we de Town and Country in op het vliegveld, en vier uur later zijn we weer in Washington. << We need some large suitcases to ship our computers to Haarlem. Ten thrift shops later,  we have no cases but now own nine silk blouses in as many colors. Fortunately, we find suitcases in Colorado Mills. Lots of modern art, in Denver. Daniel Libeskind did a museum here. On the other side of the museum, this work of art is a memorial to the history of the original inhabitants and their oppression. On Monday morning, we give the Town and Country back to the car rental, and four hours later we are back in DC. <<
Farewell party at the Bank: Irina Kichigina, Hans-Jurgen Gruss, Adrian di Giovanni who manages to be in all three pictures, (and Rahul Agarwal, Dawn Mpati-Muchira and Milena Stefanova who took the pix; thanks guys!)<< Mary Keane-Golis, Rowena Gorospe, Minneh Kane, Luba Beardsley Linn Hammergren, Adrian again, Beth Dabak, Frances Allen. Later, there are more friends who come to say farewell in Mackey's Pub on L Street.
Onze laatste avond in Washington. Caroline, Jolyon en Elliott zijn net terug uit Australie en komen nog even op bezoek. Elliott is nu acht maanden. Hij heeft erge last van jet lag, maar als hij eindelijk wakker wordt hebben we veel plezier met ons allen. Fijn dat we ze nog kunnen zien. Bovendien, zij hebben spullen nodig omdat ze alls weggegeven hebben toen ze vertrokken. Wij hebben spullen die we kwijt moeten.
Our last night in DC. Caroline, Jolyon and Elliott just got back from Australia and come to visit. Elliott is now eight months old, and when he wakes up - he has really bad jet lag - we all have a great time. We are really glad for this opportunity. What's more, they need furniture because they gave everything away when they left. We have furniture but have no more use for it. <<

De volgende dag komt Jolyon met een U-Haul bus en om 1 uur is de flat leeg. Wij staan om drie uur met al die koffers op Dulles Airport.

The next day, Jolyon arrives with a U-Haul van, and at 1:00 PM the apartment is empty. At three, we are at Dulles Airport with all those suitcases. <<

<<   <<