Pagina 3 : Arie van Veen 1922
Geen hoogtevrees. Schilders onder elkaar.
In 1960 of 1961 verhuisde het gezin naar de Schietbaanweg 29 in Enschede.
Al heel vroeg in zijn leven kreeg Arie last van een zogenaamd "open been" . Dan was er weer eens een tijd dat het wat beter ging maar altijd keerde de kwaal terug. De behandelingen waren pijnlijk.
De kwaal is waarschijnlijk het gevolg van ondervoeding en gebrek aan vitaminen in de oorlogstijd.
Ondanks de pijn aan het been bleef hij maar zelden ziek thuis van het werk.
"Buiten het harde werken van "Grote Arie " was hij erg zorgzaam voor het gezin.
Hij was opgeruimd en hield van gezelligheid en had een gloeiende hekel aan ruzie. Hij had een rustig karakter en had erg veel geduld. Vooral met de kinderen. Drift en agressie kende hij niet. Kenmerkend waren ook de zondagse bezoeken aan de wederzijdse ouders. Zondagmorgen naar opa en oma v.Veen en dan meteen door naar naar opa en oma Mom. Tussendoor ging hij dan s middags vaak naar het voetbal. Eerst Rigtersbleek en later was hij supporter van Sportclub Enschede .
Op 26 juli 1965 kwam er totaal onverwacht een eind aan zijn leven. Hij had weer eens last van het open been en ging s'middags naar bed omdat hij zich niet goed voelde. Achteraf bleek dat hij toen een
trombose heeft gehad. Een bloedstolseltje werd hem fataal en het was afgelopen. De familie bleef ontredderd achter. Op de foto met de schilders kun je zien dat "Grote Arie" qua postuur er ook mocht zijn maar als mens was hij een hele, hele grote Arie.
