De fotohobby

Mijn liefde voor fotograferen is eigenlijk met de paplepel ingegoten; mijn vader liet mij al vanaf hele jonge leeftijd met een spiegelreflexcamera en zwart-wit filmpjes spelen.
Hij maakte ook altijd de nieuwjaarskaarten zelf door een fotomotief af te drukken onder een glasplaat met de tekst "Gelukkig Nieuwjaar" erop. In 1984 had ik een dusdanige eigen vriendenkring dat ik mijn eigen kaarten ging afdrukken. Meestal met een spoors motief en altijd in zwart-wit. Dit was hoofdzakelijk omdat ik kleurenblind ben en daardoor de kleurzwemen niet kon ontdekken die het zelf afdrukken van kleurenfoto's altijd met zich meebracht.

Mijn interesses waren erg breed; fototijdschriften leerden me hoe ik onderwerpen als architectuur, dieren, mensen en natuurlijk treinen moest behandelen. Op de middelbare school liep ik al met m'n eerste Nikon rond om foto's voor het schoolkrantje te maken. later, tijdens mijn studietijd was ik in de foto & film commissie van een Utrechtse studentenvereniging actief op schoolfeesten en gala-avonden. Vooral de statiefoto's van de studentenparen zijn altijd goed ontvangen.
Nu, 14 jaar later, heb ik nog steeds de apparatuur in huis, maar door tijdgebrek wordt er weinig mee gedaan. Ook het gemak van de digitale fotografie met eenvoudige hulpmiddelen heeft bij mij de intrede gedaan; niettemin grijp ik voor bijzondere aangelegenheden of het treinspotten altijd de oude spiegelreflex met kleinbeeldfilm erbij.