mijn motoren...

Na 2 jaar in auto's te hebben gereden vond ik het eigenlijk wel tijd om mijn rijbewijs te verlossen van de toenmalige "Ongeldig" stempels bij de andere categoriën. op m'n 20ste heb ik daarom mijn A rijbewijs gehaald op een Suzuki 450 cc chopper model.
Mijn toenmalige "droommotor" was een Honda Silverwing. Aangezien die toch wel erg zwaar was om na het examen mee te beginnen, zou ik ook erg tevreden zijn met een Honda met Windjammer kuip. Ik heb toen mooie occasions gezien en ook een paar echte kandidaten gezien voor de eerste aanschaf. Pa dacht echter dat een BMW beter bij me zou passen en daarom zijn we naar de lokale BMW dealer getogen om te kijken wat er stond. Ik dacht eigenlijk alleen maar in CC's; niet teveel, want ik had nog geen ervaring en ik zou toch echt niet meer willen hebben dan 500 cc. Helaas had BMW ook in 1988 niet zoveel 500 cc meer in de maak, maar wel een 2de hands R65 uit 1979. Uiteraard werd mij verteld dat het extra aan cc's niet echt merkbaar zou zijn en dat ik gewoon moest voelen wat een boxer precies voor karakter heeft. Na veel nadenken toch een helm opgezet en een proefrit gemaakt. Dat was toch wel wat anders dan ik daarvoor allemaal had uitgeprobeerd; voor 4900 gulden was ik even later eigenaar van deze zilver beige boxermotor.

Intussen was mijn vader ook begonnen om z'n A rijbewijs te halen; naast de R65 stond in de showroom ook een groene R75/6 met een oerlelijke kuip. Ik ben een beetje kleurenblind en hoorde later dat er 4 kleuren groen in de verschillende lakdelen van kuip, zijschildjes en voorspatbord waren verwerkt. Een weekje later was m'n vader trotse eigenaar van deze R75/6 uit 1976.
Een paar jaar daarna heeft m'n vader na een 5-voudige bypass operatie besloten dat hij toch maar niet meer op de motor zou stappen. Mij werd de keuze gelaten welke van de beide motoren zou worden verkocht. Aangezien de R75/6 in de basis beter reed (ondanks z'n 75.000 km) en daarnaast iets groter en hoger was dan mijn R65, was de keuze niet moeilijk. We hebben de R65 verkocht.

Toen ik de R75/6 overnam, heb ik meteen de maffe kuip verwijderd, de afgezaagde knippelichtbeugels vervangen en het hoge windscherm gemonteerd. Het groen was op meerdere plaatsen beschadigd en ik hield nog 3 verschillende kleuren groen over na het verwijderen van de kuip. via het BMW archief in Duitsland heb ik de originele kleur opgevraagd en dat bleek blauw te zijn... Laat dat nu mijn favoriete kleur zijn! in dit blauw rijd ik nog steeds op deze motor rond en heeft intussen meer dan 110.000 km op de teller.

Ondanks het feit dat de R75/6 een prima motor is die dagelijks woon-werk verkeer makkelijk kan verdragen, wil ik deze, intussen klassieke, motor wat sparen. bij toeval kwam ik een K75RT tegen; weliswaar een lijnmotor, maar vanwege z'n 3 cylinders toch iets aparts. En... hij was blauw...
Met deze motor ben ik ook lid geworden van het Motor Begeleidingsteam dat gecertificeerde verkeersregelaars kan inzetten tijdens wielerrondes, marathons en andere evenementen waarbij mobiele verkeersregelaars van groot nut zijn. Helaas bleek later pas dat mijn K75 een verlaagd zadel heeft. dit zorgt met mijn lengte voor problemen wanneer ik een passagier wil meenemen. Daarbij zit ik dan met m'n gehele onderbeen klem in de kuip, waardoor ik niet snel m'n voet aan de grond kan zetten bij stilstand. Ondanks z'n goede rijeigenschappen en bijzondere karakter heb ik deze motor toch te koop gezet.

in 2006 ben ik op het internet een hele mooie kans tegengekomen; een R1100RT uit 1998 met 41.000 km op de teller. Lang nagedacht maar uiteindelijk toch de spaarpot aangebroken. Waarschijnlijk heeft de kleur de doorslag gegeven.