So What Kitefest 2003, deel twee: zaterdag.


Zaterdagmorgen werd Boi gewekt door Max met de mededeling dat "die man op de motor" gearriveerd was. Janneman, uiteraard. Hij had zelfs al zijn tentje opgezet, en zat koffie te brouwen. Op de achtergrond: niks. Nou ja, wat gras, en dan: mist. Hmm, dat ziet een vliegeraar liever niet. Want mist betekent ook: geen wind.
Tijdens het nuttigen van een broodje, en vele hoeveelheden vocht (katertje, Miel?), begon de mist echter op te trekken, en langzaam kwam een bleek zonnetje tevoorschijn.
Vrij kort daarna verscheen ook Nicole ten tonele. Niet voor lang, echter. Ze kwam alleen maar om Boi op te halen, want ze hadden net als Lood verplichtingen op zaterdag overdag. Over de eerste "officiele" dag van So What 2003 kun je hier dus helaas niks lezen.
Over de avond des te meer. Tegen zes uur werd Boi weer teruggebracht door Nicole. Omdat er weinig meer gevliegerd werd, ging Nicole weer terug naar huis; ze zou toch op zondag komen.
Boi probeerde nog wat te vliegeren, maar dat lukte niet echt meer. De wind was weer gaan liggen.
Nou ja, er waren zat andere dingen te doen. Zoals wat bijkletsen met Janneman, Paul en Funs.
Tegen de avond werd het vuur weer aangemaakt, en ook de BBQ's werden opgestookt. Lood had samen met Vic voor een lekkere maaltijd gezorgd. Er waren voldoende broodjes, vlees, en sauzen om iedereen tot ploffens toe te laten eten.
Na het eten werden de stoelen rond het vuur geschikt, de biertjes opengetrokken, en de sterke verhalen opgedist.
Boven ons hoofd hoorden we het konstante geritsel van de Delta van Miel, die hij hoog genoeg had weten te krijgen (150 m) om van de wind in die luchtlaag te profiteren. In de lijn had hij vier lichtjes gebonden, die samen een nieuw sterrenbeeld aan de nachtelijke hemel zetten. Het was iedere keer weer even zoeken ("zie je die kerk in de verte? en die bomen daarnaast? en die felle ster daar weer boven? daar links van! nee, niet zo ver! daar!"), maar als je ze gevonden had was het toch een leuk schouwspel. De vlieger bleef buiten beeld. Die stond zo hoog dat hij volledig door de nacht werd opgeslokt. Pas 's ochtends zagen we hem weer terug. Op de grond, want in de loop van de nacht was hij toch naar beneden gekomen.
Langzaam maar zeker begonnen de eersten hun tentje weer op te zoeken voor de nacht. De die-hards doofden het vuur echter pas om drie uur....


De dag begon mistig....



Het kampvuur en de BBQ (lichtjes onscherp, sorry).


Boi's SkyDancer hield de wacht.


Vic luistert aandachtig naar alle sterke verhalen....


Voor een verslag van de zondag klik je hier.


<mail ons>

<home>