Naar Bedekteweg
Naar begin
Schuilplaats P2 (Vestingpad)
Schuilplaats P2
Plattegrond. Situatie 1895
Dit gebouw ligt aan het Vestingpad, voor de linkerface van bastion Promers. Het werd aangelegd in 1895 en is een van de oudte gebouwen van de vesting. Het is identiek aan de datzelfde jaar aangelegde schuilplaats W1. Het gebouw is gemaakt van cementbeton, een vroege vorm van beton zonder wapening. Kenmerkend is de gebogen vorm van het gewelf die doet denken aan de gewelfde lokalen van de oudere, gemetselde militaire gebouwen in de vesting. De betonschuilplaatsen die later in de Bedekteweg zijn aangelgd hebben een platte dekking.
De fundering van het gebouw rust op een laag stenen afkomstig van de oude bekledingsmuren van het ravelijn Promers-Turfpoort. De dikte van de muren neemt naar boven toe af van 2 meter op vloerhoogte tot 1,55 m bij de aanzet van het gewelf. De naar de vesting gekeerde voormuur is 1 m dik, de bovendekking circa 1,2 m. De enige toegang heeft wee hangende schuifdeuren van 1,25 cm dik plaatstaal, elk met een scherfwerend tralieraam. Er zijn geen andere ramen. De muren van het gebouw hebben geen aarddekking, behalve de naar de vijand gekeerde achtermuur, waarvan de aarddekking aansluit tegen de borstwering van de enveloppe. Op het gebouw lag een met zoden bedekte zandlaag van 25 cm dik, een afdekking die vooral diende als bescherming tegen inwerking van het weer.
Het gebouw bevatte slechts één lokaal van 7,5 m diep, 5 m breed en maximaal 2,5 m hoog en was bestemd als tijdelijk onderkomen voor 60 man. De inrichting bestond zes evenwijdige rijen zitplanken in de lengterichting van het lokaal die in de muren en de vloer waren vastgezet. Tussen de zitplanken in hingen drie rijen planken die aan het gewelf waren bevestigd en als tafels dienst deden. Voorin het lokaal was aan de rechterkant een kleine ruimte afgeschoten voor de commandant. Vier petroleumlampen zorgden voor de verlichting. Tot de overige inrichting behoorden twee koperen stormlantaarns en de nodige spuugbakken.
Het gebouw bevatte slechts één lokaal van 7,5 m diep, 5 m breed en maximaal 2,5 m hoog en was bestemd als tijdelijk onderkomen voor 60 man. De inrichting bestond zes evenwijdige rijen zitplanken in de lengterichting van het lokaal die in de muren en de vloer waren vastgezet. Tussen de zitplanken in hingen drie rijen planken die aan het gewelf waren bevestigd en als tafels dienst deden. Voorin het lokaal was aan de rechterkant een kleine ruimte afgeschoten voor de commandant. Vier petroleumlampen zorgden voor de verlichting. Tot de overige inrichting behoorden twee koperen stormlantaarns en de nodige spuugbakken.
Achter de schuilplaats werd een open geschutemplacement aangelegd voor twee vuurmonden met een oprit naast het gebouw. Oprit en emplacement zijn nog aanwezig. Tijdens de Eerste Wereldoorlog lag rechts van het gebouw een batterij artillerie en links ervan een mitrailleuropstelling. In het gebouw zelf was een halve sectie infanterie ondergebracht.