|
Alles kits - volop zon Op de lijn was het nauwelijks gebruikelijk om vanaf de vakantieplek een groet naar collega's te zenden. Zeker niet op een stationnetje als Bodegraven met zuinige adjunct-commiezen die zelfs nauwelijks een woord met elkaar wisselden of helemaal niet vanwege een oude vete. Als leerling-stationsambtenaar was ik de postillon d'amour die boodschappen tussen de zwijgers moest verzorgen. "Zeg tegen Van de Kleij, dat er twee kwartjes te kort in de kas zat vanmorgen", moest ik overbrengen van Van Vliet, terwijl hij zelf door Van de Kleij werd afgelost. Ook in Gouda waar ik een aantal jaren rondhing, zou je een verschrikkelijk watje zijn, als je het waagde een kaart te sturen.
Bij de Centrale Personeelsadministratie maakte ik kennis met een geheel ander fenomeen. De eerste zomer die ik daar meemaakte, kwamen er kaarten aan met hele verhalen. Deze bijvoorbeeld uit het Luftkurort Todtnau kwam binnen op 10/6-1982: |
|
| 1982 * Het Zwarte Woud is ook dit jaar groen en vol bloemen. Daarvoor zorgen de zon en de gelukkig niet al te talrijke onweersbuien. Ook de naam van de plaats Todtnau is allesbehalve toepasselijk. Weliswaar niet al te levendig en zeker niet druk maar wel fris en vrolijk. Martin Santegoeds en eega. |
1982 * Arenys de Mar 21/7. Opgestoten in de vaart der volken blijken ook de autochtonen in toenemende mate hun oorspronkelijk voor de meer welvarende toeristen bedoelde stranden te bevolken. En door de ook hier toenemende werkeloosheid beperkt zich dat niet alleen meer tot de weekenden. Dat is dus dringen geblazen. Echter dankzij het wat andere Spaanse levensritme is er op het moment dat ik 'strandvaardig' ben doorgaans wel een redelijke kuil te bemachtigen. Kortom, ik stel het prima, Frans. |
|
Deze Frans is natuurlijk Frans Kimman. Het jaar daarop kwam iemand met het voorstel om er een wedstrijd van te maken. Een jury bestaande uit alle inzenders zou de teksten beoordelen en cijfers geven zoals dat indertijd met het toen nog populaire songfestival gebeurde. Tijdens een verjaardag - van wie weet ik niet meer - vond de jurering plaats. Voor een sector automatisering waren we zeer praktisch ingesteld: de gegeven cijfers werden met een krijtje op een bord genoteerd en aan het eind opgeteld. In 1983 werd als winnaar aangewezen Ron Spiegel met een afbeelding van een schilderij van Margritte, La Force des choses geheten. Ter compensatie van de Lodeizenachtige poëzie van Ron werd het keiharde en realistische proza van Yvonne Wouters en mij respectievelijk twee en drie. |
1982 * Collega's, Met mijn schipperspetje op geniet ik van het aan ommezijde afgebeelde aquarama. Helaas wordt veel plezier vergald door het miserabele zeemanschap van de 'schippers' die bij deze steiger meren/afvaren. Mijn luide - maar toch goed bedoelde - aanwijzingen worden volledig in de wind geslagen of met smerige scheldwoorden beantwoord. Nee, van het aan lager wal geraken heeft men geen kaas gegeten en jachtetikette betekent niets voor dit volk. Gelukkig kies ik zelf eerdaags het ruime sop: via de veerdienst Hoek van Holland-Harwich naar Londen. Ik heb nog niet besloten of ik op die boot mijn petje draag; eerst nog wat theorie doornemen. Mannen, houdt zee! Dick 11/8-1982. |
| 1983
1e Dear Sirs + Lady, Dobberend op de Ierse Zee word ik dronken van een slokje surrogaat in de golven klinkt het knagen aan het brood en SGaPen blaten op het continent, een toch wel aangenaam geluid waarbij ik rustig verder dromen kan, 'snif' Ron |
1983
2e Hallo boys, Kom waarschijnlijk niet terug wegens chronische alcoholvergiftiging, zit nu af te kicken in Bio Vakantieoord Ome Toon. Groetjes Yvonne |
| 1983
3e Waarde gabbers, Op een verjaardag blufte een zwager dat hij bij het btt'en aan het Scheveningse strand het charmante aantal van 85 gehaald had. Gevoelsmatig leek mij dit getal onjuist. Reden waarom ik vandaag persoonlijk een telling heb uitgevoerd, waarvan hieronder de specificatie. Locatie: Strand van Scheveningen haven tot Wassenaarse slag paal 93 m.u.v. naaktstrand. Weer: Zonnig 26º Windsnelheid: 4 Vuil 86 st. af: - 3 constante buikliggers 6 - 1 hormoongebruiker(man) 2 - 13 < standaard Westlandse tomaat 13 Schoon 65 st Even goed flink wat voor de open haard. Dick |
|
Sommigen konden ook in de vakantie het werk niet loslaten of waren al zo handig om voor de vakantie hun inzending te maken. Deze hier van Evert Dijkstra kondigde tevens aan dat Tineke zwanger was. 1983 * |
|
|
Een ieder was het er over eens dat het er gezellig en eerlijk aan toe was gegaan; het volgend jaar zeker weer doen. In 1984 zond Stien Jonker volgens de jury een juweeltje uit Dijon, Hennie van Vliet werd twee en Ron Spiegel kwam weer op de erelijst met drie. Zijn verhaal sloeg op de voorkant van de kaart en die is helaas niet meer voorhanden. Vandaar dat zijn tekst achterwege blijft. Zelf vond ik de bijdrage van Gerard Rikse geslaagd en daarom vindt die een plaatsje na de winnaars. |
|
| 1984
1e Op campings ontmoet je allerlei soorten mensen. Zoals bijvoorbeeld die (Waalse ) Belg die iets onduidelijks in zijn tent uitspookte en in bijna onverstaanbaar Frans zoiets vroeg als meedoen of helpen. Toen we voorzichtig om het hoekje keken, zagen we wat hij deed: nxgoahuzt. We hebben hem toen maar gezelschap gehouden en het was bijna net zo lekker als thuis. Trouwens ons Frans gaat met sprongen vooruit; weten jullie wat een dépanneuse is? Wij eerst ook niet. Groeten, Stien |
1984 2e  |
Dan Gerard Rikse |
|
1984 * Onze tijdelijke scheiding doet me geen zeer. Ik wil er wel op aandringen dat de alimentatie zo spoedig mogelijk wordt overgemaakt aangezien de beurs sneller leeg is met somber weer dan met mooi weer. Zo niet dan wordt u op 30/7 met mij persoonlijk geconfronteerd. Groetjes P.G.M.D. |
Ook dit keer spanning troef en geen wanklanken bij de jurering, maar alles heeft twee kanten zo dacht ook de parkiet toen hij in zijn spiegeltje keek. In 1985 voor het seizoen begon, vertrouwde een collega mij toe dat hij het vorig jaar genept was door lui die hem minder goed gezind waren. De afzwaaiers hadden hem aan 't eind van het klassement doen belanden. Ik vond dat onzin en ik garandeerde hem dat hij met een tekst van mij in de middenmoot zou belanden. Onder vier ogen en met een kop koffie bekende een ander dat zijn vakantie het vorig jaar was verziekt door de dwang een tekst te moeten produceren. Geheel vrijblijvend en zonder bijbedoelingen beloofde ik hem een redelijk scorend tekstje te leveren tegen de tijd dat hij met vakantie zou gaan. |
| De inhuurkrachten hielden zich aanvankelijk koest en bedienden zich van teksten in de trant van: 'Collegos, het is hier warmos, de zon schijnt de hele dagos'. Wil van de Grinten doorbrak de angst om af te gaan en stuurde een kaart met wat ganzen bij wie het eten letterlijk door de strot werd geduwd. Ik zie die Wil zo voor me: bellend naar z'n Sanne in het zuiden des lands bij wie hij informeerde of er post bezorgd was en zo ja dan mocht ze deze open maken en voorlezen. Ron Spiegel haatte dat gebel en gemem met echtgenoten. Tineke de vrouw van Evert belde en vroeg aan Ron; 'Is Evert er?' Ron: 'U spreekt niet met Deventer' en verbrak de verbinding. Dat betekende een ongemakkelijke weekje in de groep. Wil werd dat jaar trouwens winnaar met |
|
| 1985
1e 22-9-1985 Périgord-Noir Op deze sympathieke manier (z.o.z.) worden de ganzen hier in de Périgord gestimuleerd tot het eten van maïs. Ondanks alle ontspannende dingen hier heeft dit plaatje mij toch even aan Nederland doen denken..... Maar ja, onze gebruiker krijgt zijn kostje toch wel iets vriendelijker toegediend. Groetjes van Wil en Sanne. |
De nummers twee (Stien Jonker) en drie (Ron Spiegel) hadden weer te maken met de afbeelding die ik me niet meer voor de geest kan halen. Zonder dat is de lol van hun verhalen niet meer geheel te achterhalen. Daarom in willekeurige volgorde enige eervolle vermeldingen. |
| 1985 * Collegae? Hier op het strand spelen mij vrouw en ik vaak een raadspelletje: het beroep raden van een in onze buurt zittende Hollander. Later wordt het beroep vastgesteld door een slinks toevallig praatje met het slachtoffer. Vandaag had ik mazzel. Toen ik ons object passeerde snauwde zijn vrouw hem toe: 'Klootzak, ziet niet constant naar die jonge meiden te gluren; jij kunt alleen maar jassen en broeken naaien'. Ien veronderstelde politie-agent, ik won met kleermaker! Frans |
1985 *
Remy |
| 1985 * De bestemming gewijzigd, halfweg het Meer van Ohrid, denk je al gauw 'De wereld gaat aan vlijt ten onder'. (temp 38º) Hajo |
Achtereenvolgens waren dit Frans Kimman, Evert
Dijkstra en Hajo Schreuders. Er begon nu duidelijk een vaste kopgroep te ontstaan die om de ereplaatsen streed en een groep figuranten die de winnaars eer moesten betuigen. Bij de laag geklasseerden begon dan ook de animo om zich de kop gek te praktiseren over een redelijk tekstje flink te zakken. |
In 1986 werden uiteraard wel kaarten gestuurd met korte en langere teksten maar een wedstrijd was er niet meer bij. |
|
| Bert Geene maakte ten slotte via zijn vakantiegroet nog even duidelijk in welke geestelijke nood men had verkeerd: |
20/7-2011 |
| 1986 * Geen wedstrijd: Een echte vakantie! Santé groeten van Annie, Bert + kinderen |
|
|
En dat kwam Bert wel goed uit; eindelijk kreeg het SGP (Systeem Gegevensverwerking Personeel) wat meer aandacht. Gouda, april 1997 Dick van Maanen |
|
Later bij het CVI
(Centrum voor Informatieverwerking, dochter NS) werd het in dat opzicht anders. De eerste ansichtkaart die veel indruk op mij maakte, was van een programmeur die van de ene op de andere dag niet meer op z'n werkplek verscheen. De ontslagprocedure was al ingezet toen na een paar weken zijn groet uit Zuid-Frankrijk arriveerde met de tekst 'Dat was niks van acht tot vijf; hier bevalt het beter'. Het ontslag werd doorgezet.
