Korte Geschiedenis van het 11^de inf. Rgt

Opkomst en ondergang van het 11^de Infanterie Regiment

Het 11^de infanterie Regiment werd opgericht op 1 januari 1921 als 11^de Sachsiche Infanterie Regiment in Leipzig en bestond uit drie Bataljons. Het 1^ste Bataljon lag in Freiberg. En vanaf 1934 het 2^de en 3^de Bataljon, net als alle andere Regimentseenheden, in de Prinz Johan Georg Kazerne in Leipzig. Op 1 Oktober 1934 werd het hernoemt in Infanterie Regiment Leipzig en op 16 Oktober 1935 hernoemt in Infanterie Regiment 11. Het Regiment behoorde tot de 4^de Divisie en vanaf 1934 bij tot de 14 Infanterie Divisie. In 1923 werd het regiment ingezet tegen de volksoproer van Leipzig. In 1938 werd het 1^ste Bataljon onder bevel gesteld van het 32^ste Infanterie Regiment tijdens de mobilisering werd het weer teruggegeven aan het Regiment. Begin augustus 1939 werd het regiment als een zogenaamde verschansingeenheid (Schanzeinsatz) naar Oberschlesien gestuurd, ter voorbereiding voor de inval van Polen. Bij het eerste aanvalsbevel van 26 Augustus 1939 stormde het 3^de bataljon direct de Poolse grens over, nog voordat het terug geroepen kon worden.

Op 1 September 1939 om 4 uur45 stootte het regiment vanuit Oberschlesien door het Rosenberg gebied in Polen in de richting van Tschenstochau. Bij Klepaczka raakte het voor het eerst in gevecht Poolse eenheden. De eerste officier van het regiment die stierf was Luitenant Baunack van de 9^de compagnie. Dit kwam door een buikschot. Hij werd terplekke begraven.

Op de tweede dag was er een aanval van een Pools vliegtuig op het regiment. De bommen die werden afgeworpen waren allen blindgangers. Het regiment stootte daarna voorbij Tschentstochau door naar Lublin. Waar het op 18 September aankwam. In Lublin was een pools getto met Joden. Het was voor deze soldaten de eerste keer dat zij een dergelijke stadswijk hebben gezien.

Op 23 september bereikten het regiment de meest oostelijk gelegen grens van hun opmars. Terwijl aan de andere kant de Russen naderde trokken zij zich terug tot over de Weichsel die de grens tussen Duitsland en Rusland zou worden.

In Polen is een totale afstand afgelegd van ca 450 kilometer.

Na de Polenveldtocht ging het regiment per trein terug naar Krefeld, Duitsland. De mannen konden hier even genieten van de vakantie en al het materiaal kon weer worden opgeknapt.

Op 10 mei 1940 trok het regiment om 5 uur 35 bij Karken (bij Roermond) de Nederlandse grens over. Bij het 3^de bataljon werd een gemotoriseerde verkenningseenheid opgericht. Op 11 mei 1940 werd in België het Albert-kanaal overgestoken en op 17 mei werd Leuven bereikt. Het 1^ste Bataljon werd snel en in ijltempo gemotoriseerd en naar Brussel gestuurd. De stad werd aan de commandant van de afdeling, Majoor Weiß, overgedragen. Het ging verder naar Vlaanderen, over de Leie naar Passendeale waar het regiment op zware tegenstand stuitte. Na de capitulatie van België stootte het regiment door naar het kanaal richting Duinkerken. Op 4 Juni 1940 werd bij Malo des Bains het Engelse kanaal bereikt. Het regiment verbleef hier enkele dagen en marcheerde daarna richting Orleans waar ze op 10 juli 1940 aan kwamen.

Op 29 September werden ze weer terug getransporteerd richting Leipzig.

Op 15 oktober 1940 wordt heel het regiment gemotoriseerd en enkele onderdelen worden toegevoegd aan het 122ste Infanterie regiment. Op 11 juli 1940 vertrekt het regiment naar Oost-Pruisen in de omgeving van Bischofsburg.

Bij de inval in Rusland stootte het regiment via twee routes langs de weg Suwalki-Kalwaria op richting Litouwen. Op 25 juni werd de Njemen overgestoken en op de 26^ste werd Wilna bereikt.

Daarna ging het verder in de richting van Minsk, waar de omsingeling rond enkele Russische eenheden gesloten werd. Eind juni 1941 bereikte het regiment de omgeving van Welisch aan de rivier de Drissa. In juli en Augustus 1941 volgden er gevechten zuidoostelijk van Newel en in september volgde de gevechten om Cholm.

Vanaf 20 september betrok het regiment de omgeving van Demidow als rustgebied, dit was zeer nodig vanwege de zware verliezen.

Vanaf 3 oktober volgde de volgende grote opmars verder naar het noordoosten. Hitler had op 2 oktober verklaart: “Nu volgt het begin van de laatste grote beslissende slag van dit jaar”!

De opmars naar het noordoosten vond deels plaats met gevechten maar vaak ook zonder. Op een gegevenmoment zette het slechte weer in. Hierdoor bleef alles in de modder steken, hierdoor moest er veel van paarden gebruik gemaakt worden om vooruit te komen.

Totdat midden November de vorst inzette, hierdoor werd de opmars weer mogelijk.

Op 28 November 1941 bereikte het regiment de meest oostelijke punt van hun aanval op Rusland bij Dimitrow langs het Moskou-Wolga Kanaal, ongeveer 60 km noordelijk van Moskou.

De ellende waar de soldaten tot nu toe doorheen zijn gegaan is onvoorstelbaar. Maar dit was pas het begin. Alle troepen waren uitgeput, en nu zette de winter in. Hierop waren de soldaten niet voorbereid omdat Hitler verboden had om winterkleding uit te reiken.

Op 6 december 1941 ging het grote Russische tegen offensief van start, hierbij werden vers aangevoerde Siberische troepen ingezet. In tegenstelling tot de Duitsers waren zij voorzien van winterkleding en ski eenheden. De Duitse soldaten waren op dat moment alleen nog voorzien van het zomer/herfst tenue met dunne manteljassen en veldpetjes. Hier en daar hadden enkele Duitsers van dode Russen wat warmere kleding afgenomen, maar dat was dan ook alles.

Vanuit het thuisfront werden wat inzamelingen gehouden om winterkleding naar de soldaten te sturen, maar veel van deze spullen kwamen niet in de voorste linies aan.

De vrieskou veroorzaakte veel doden en ook hierdoor werd het regiment behoorlijk verzwakt.

Ook voertuigen werkte niet meer naar behoren. Regelmatig moest er onder het voertuig een vuurtje worden gestookt om de olie weer vloeibaar te maken. Er bestond toen nog geen wintervaste olie. De paarden waren wat dat betreft een stuk betrouwbaarder en werden dan ook goed verzorgd.

Het regiment moest zich terugtrekken de terugtocht was een treurig geheel met diverse zware gevechten.

Begin 1942 wist het rode leger een wig te drijven tussen Heersgruppe Nord en Heersgruppe Mitte, met als gevolg dat ook het IR 11 verder moesten terugtrekken. Op 15 januari belande het regiment in een tussenstelling aan de rivier de Lama zuidwestelijk van Klin, hier kon voor een tijdje tegenstand worden geboden.

Eind januari belande het regiment in de omgeving noordwestelijk van Gshazk.

Hier kwam de terugtocht tot staan, ook nu weer waren de troepen volledig uitgeput, mede door het koude weer. Het gebied was goed te verdedigen en door dat de grond stijf bevroren was moesten men met handgranaten door de schutterputjes en loopgraven maken. Dit gebied werd door het regiment tot begin Maart verdedigd.

Begin maart werd het regiment teruggetrokken uit deze omgeving en verplaatst naar de omgeving van Rzhev. Na de verplaatsing werd het regiment gedwongen om direct weer aan de strijd deel te nemen.

De verplaatsing naar het gebied rond Rzhev vond plaats in open vrachtwagens en goederenwagons. Al bij het openen van de eerste wagon viel er een doodgevroren paard uit.

Bij het uitladen was Veldmaarschalk Model ook aanwezig. De commandant van het eerste bataljon van IR 11 maakte tegen Model de opmerking dat hij het onverantwoordelijk vond om zoveel troepen direct vanuit de koude wagons in de strijd rond Rzhev in te zetten zonder ze fatsoenlijk te laten uitrusten.

Model reageerde hierop door de commandant direct uit z’n functie te ontzetten, en hem liet vervangen door een lid uit z’n eigen staf. Na enige dagen werd de commandant weer ingezet in z’, oude functie.

Vanaf 8 maart verbleef het regiment noordwestelijk van Rzhev en was daar in zware gevechten verwikkeld dit duurde tot eind 1942. Van 4 tot 17 juli 1942 nam het regiment deel aan een beperkte maar succesvolle aanval westelijk van Bely. (Operatie Seydlitz). Hier probeerde Russische eenheden in de richting van Bely door te breken. In juli en augustus1942 werd het regiment ten noorden van de Wolga en oostelijk van Rzhev ingezet. Het derde bataljon werd verder zuidelijk ingezet en werd daarbij volledig vernietigd.

Vanaf het begin van de aanval op Rusland (22 juni ) tot en met eind 1941 leed het regiment de volgende verliezen: 216 officieren, 1114 onderofficieren en 4432 soldaten.

Op 31 oktober vond er in het Duitse leger een algemene omvorming plaats. Alle Infanterie regimenten werden hernoemd in Grenadierregiment

Op 15 oktober 1942 werd het regiment hernoemd in: Grenadier Regiment (mot) 11.

Stoottroepen van de 7^de Kompanie Infanterie-Regiment 11

(Foto: A. Altenburger)

Grenadier Regiment (mot) 11.

Bij het ontstaan van het regiment op 15 oktober 1942 bleef het Grenadier regiment 11 ingedeeld bij de 14^de Infanterie Divisie. Vanwege de zware gevechten en grote verliezen die het leed bij Rzhev werd het regiment op 20 December 1942 samengevoegd tot een compagnie. De minimale sterkte bedroeg toen nog 20 officieren en 494 onderofficieren en soldaten. In december 1942 werd het regiment van het front weggehaald en afgelost door Grenadier regiment 18.

Vanaf januari tot maart werden de overgebleven 210 man van het regiment in de buurt van Syschevka ondergebracht en daar werden de twee bataljons weer aangevuld en opgefrist. In deze periode werd er rond de rivier de Ossuga regelmatig gevochten. In deze winter waren de Duitse troepen echter wel van winter kleding voorzien.

Op 1 maart volgde de ontruiming van de Rzhev saillant, de zogenaamde “Buffelbeweging”.

De ontruiming van het gebied was zeer goed georganiseerd. Voor het vertrek werden op verschillende plaatsen verdedigingslijnen aangelegd, en bezet door diverse eenheden. Vervolgens trokken de terugtrekkende eenheden voorbij de eerst bezette stelling en betrokken de volgende stelling, met dit haasje over werden de Russen volledig verrast.

Ook werd de tactiek van de verschroeide aarde toegepast in het gebied dat werd verlaten lieten de Duitsers niets overeind staan waarin de Russen zouden kunnen schuilen.

De spoorlijnen in het gebied rond Rzhev werden allemaal opgeblazen zodat ook deze niet meer bruikbaar waren.

Eind maart kwam het regiment aan in de omgeving van Smolensk en kon hier weer tot rust komen.

Hier werd ook weer een nieuw derde bataljon opgericht.

Op 1 mei 1943 werd het regiment gedemotoriseerd. Vervolgens werd het regiment weer ingezet in het gebied rond Smolensk.

De zware aanvallen drongen het regiment verder naar het westen, naar het gebied rond Rolawl. Hiervandaan vertrokken zij per trein naar het noorden naar het gebied ten westen van Demidow. Het ging verder naar het westen in de richting van Witebsk, waar het regiment in oktober 1943 zware verliezen leed bij gevechten rond de stad. Dit duurde negen maanden. Het regiment werd eind maart 1944 teruggetrokken van het front en onder gebracht bij de divisie Heersgruppenreserve.

Na de grote Russische aanval op 22 juni 1944 werd het regiment ingezet tegen de doorgebroken speerpunt van het rode leger bij Boguschewskoja. Bij deze aanval werd het regiment en de complete divisie verslagen. Slechts enkele eenheden konden zich richten het westen in veiligheid stellen.

Op 29 juli werd het 1ste en 2de bataljon aangevuld met delen van Grenadier Regiment 1069. Het regiment werd daarna ingezet in het gebied noordoostelijk en westelijk van Grodno, daarna bij Ossowiec en tenslotte bij Ostrolenka.Hier betrok het regiment de westoever van de Narwa in reeds voorbereidde stellingen die door de Oost-Pruisische bevolking moest worden aangelegd. Na de aanvang van het grootte Russische offensief kon het regiment deze stellingen in eerste instantie behouden, maar op 18 januari moesten ze toch de stelling verlaten.

Op 24 januari werd de oude Rijksgrens bij Ortelsburg overgestoken. Op 26 januari werd Bischofsburg bereikt, begin februari Wormditt en op 9 februari Braunsberg.

De rest van het regiment werd naar het Friese Haff zuidwestelijk van Kap Balga verplaatst.

Een deel van het regiment kon zich, deels per schip, naar het westen redden. Het grootste gedeelte werd door de russen gevangen genomen.

Op onderstaande kaart is boven staande route door Rusland duidelijk te volgen.