Het lijkt zo makkelijk om even je favoriete albums op een rijtje te zetten maar het viel me zwaar tegen. Sinds de aanschaf van mijn eerste LP (Mexico City, 1977) van Donna Summer (I remember yesterday) heb ik een behoorlijke verzameling opgebouwd. Ook de aanschaf van de tweede en derde LP kan ik nog herinneren, die kocht ik samen voor 5 gulden op de Haagse markt: Sparks - a Woofer in tweeters clothing en Simon & Garfunkel - Bridge over troubled water. Ooit had ik bijna 800 van die stukjes zwarte vinyl maar na mijn eerst cdspeler en cd (januari 1987: Siouxsie & the Banshees - Hyaena) is hun aantal gezak tot 600. Ondertussen heb ik bijna 1000 zilveren schijfjes en minder van dat zwarte goud. Ik hou nog steeds met elke vezel in mijn lichaam van muziek en zelden heb ik spijt van mijn aankopen. De overgrote meerderheid is tweedehands en overblijfselen van de tijd dat ik een eigen bedrijfje probeerde op te zetten, ik handelde in tweedehands cd's - videorecorders - cdspelers - stereo's. Zodoende heb ik nu een enorme keus; wat het kiezen alleen maar moeilijker maakt. Moeten Rage against the machine en the Kinks er nu wel of niet in? Moeten Sgt. Pepper van de Beatles niet veel hoger in de lijst en is die niet beter dan Revolver? En zo kan ik nog 50 dingen noemen. De eerste top10 wordt al ras een top25 en dat loopt over in een top50 om dan toch maar te stoppen met een top100. Ik heb voornamelijk gekozen voor de elpees en cd's die ik vaak beluister of heb beluisterd in de afgelopen 25 jaar. En mocht het u niet opvallen: de stemming op de meeste albums is vrij ingetogen en sommige mag je zelfs somber noemen naast de kleine discohoek. Ik ben dan ook een kind van mijn tijd en je kon eind jaren 70 begin 80'er jaren kiezen: Disco/Soul of Punk/New Wave/Rock. Er is weinig wat ik niet mooi vind, kwaliteit is in elke stroming te vinden. Alleen veel jazz, country, folk en klassiek heeft me nooit zo weten te boeien. Melodieuze muziek met veel gevoel en expressie vindt ik het mooist.
