Wie heeft er ooit Panzer General gespeeld op de PC ? En wie speelt er wel eens Advance Wars op de Gameboy Advance ? Niemand ? Dat is jammer, want dit zijn schitterende oorlogsspellen waarbij ieder zijn tankjes, infanterie etc. strategisch moet bewegen en laten aanvallen of verdedigen met één bepaald hoger doel, bijv. het veroveren van vijf steden of het verdedigen van twee bruggen.

Vind je het leuk om een dergelijk spel eens gewoon op tafel te spelen, tegen een persoon van vlees en bloed, dan moet je Memoir '44 eens proberen. Natuurlijk besef ik, terwijl in dit schrijf, dat er al vele, vele oorlogsbordspellen op de markt zijn verschenen en natuurlijk besef ik dat dit spel gebouwd is op een ander spel genaamd Battle Cry, maar Memoir '44 is van een dermate luchtigheid en direktheid dat het wel eens een topper in het genre zou kunnen worden.

Hierboven is de voor- en de achterkant van het speelbord afgebeeld: aan één zijde een groene vlakte en aan de andere zijde zee, strand en gras. Daaroverheen ligt een netwerk van zeshoekige vakjes. Saai, niet ? Dat valt wel mee, want per scenario (er staan er vele in de handleiding) worden op het basisbord elementen geplaatst, zoals bossen, dorpen, steden, rivieren, bruggen etc., tot een gedetailleerd speelbord ontstaat. Nu worden de speelstukken, of legereenheden, geplaatst volgens de aanwijzingen van het scenario:

Eén speler speelt de Geallieerden, de ander de Axis-strijdkrachten. Elk speelstuk, waarvan er in essentie drie soorten (infanterie, tanks, en artillerie) zijn, kent zijn voor-en nadelen: infanterie-eenheden zijn goed in gevechten op korte afstand, zijn matig beweeglijk en kunnen zich goed staande houden in gebieden als bos en stad. Tankeenheden zijn snel en hebben daarbij grote slagkracht, met name in de open ruimten, en zijn weinig slagvaardig in gebieden met hindernissen zoals stad of bos. Artillerie-eenheden zijn weinig beweeglijk, kunnen heel ver schieten en worden niet gehinderd in het uitzicht door bossen en steden, wat met de andere eenheden wel het geval is.
Is er volledige grip op een beoogde taktiek ? Niet exact, want je bent gebonden aan je handkaarten (command cards), die bepalen wat je mag doen in welk gebied (de linker- of rechterflank of het middengebied). Met een kaart, zoals die hieronder afgebeeld staat, mag je bijv. 2 eenheden in de linker- en twee eenheden in de rechterflank orders geven (beweging en/of aanval):

Verder ben je ook nog afhankelijk, bij een aanval, van de dobbelstenen die je met je aanvallende eenheid mag inzetten en het resultaat van je worp: wordt de eenheid van de vijand verzwakt of verslagen, of moet deze eenheid zich één of meerder vakjes terugtrekken ?

Wanneer één van de beide partijen een door het scenario vastgesteld aantal medailles weet te behalen dan is het spel afgelopen. Medailles kunnen gewonnen worden door bijv. het verslaan van een vijandelijke eenheid of het veroveren van een belangrijke plaats.

Frank's worp=
Arno's worp=
-----------------------------
Eindworp =
Memoir '44 zit in een grote doos,en bij het openen van deze doos ziet het er allemaal fraai uit: grote mooie speelstukken die netjes in vakken zijn ingedeeld, een veelheid aan spelattributen en een uitgebreide handleiding met veel illustraties. Days of Wonder weet weer eens te imponeren met de prachtige materialen !
Memoir '44 is binnen het oorlogsspelgenre aan de luchtige kant door de dobbelstenen, de command cards, de snelle speelwijze en de korte speelduur (max. 1 uur), maar ik vind dit geen enkel bezwaar omdat alles in dit spel in het teken staat van één ding: onderhoudend zijn. Het variabele speelbord en daardoor de mogelijkheid van vele scenario's, die ook zelf te maken zijn en al ruimschoots zijn te vinden op het internet, geven het spel een dermate hoge herspeelbaarheid dat ik het spel hoger beoordeel dan ik aanvankelijk van plan was. Wel frusterend is het soms dat je geen voet aan de grond krijgt in bepaalde scenario's omdat je de verkeerde command cards in je handen hebt. Maar verder laat Memoir '44 een zeer frisse wind waaien in oorlogsspellenland!