Pueblo is een bouwspel met een flinterdun thematisch laagje: de
spelers zijn bouwmeesters die allen meewerken aan één groot bouwwerk,
de Pueblo (een Indiaans dorp). Het opperhoofd loopt tijdens de bouw konstant
om de Pueblo heen en controleert of de bouwmeesters geen stenen van eigen makelij
gebruiken; als dit ontdekt wordt dan krijgt de betreffende overtreder strafpunten.
Het veld bestaat uit 8 bij 8 vakjes, waarop elke speler, wanneer
hij aan de beurt is, afwisselend of één neutrale steen of één
steen van de eigen kleur plaatst (maar altijd beginnend met een steen van de
eigen kleur). Alle stenen zijn gelijk van vorm, bestaan uit vier kleine kubusjes
en zijn driedimensionaal van ontwerp.
Nadat een speler een steen heeft verplaatst mag hij het opperhoofd 1, 2, 3 of
4 vakjes verzetten, waarna het opperhoofd vanaf zijn plaats recht op het bouwwerk
kijkt en beoordeelt of hij niet-neutrale kleuren ziet. Elk zichtbaar gekleurd
vierkantje krijgt strafpunten, en wel zoveel als de hoogte waarop dit vierkantje
staat. Als het opperhoofd op een hoekveld eindigt dan kijkt niet naar het
bouwwerk maar op het bouwwerk, en wel naar dat kwartdeel van het veld
waar het opperhoofd staat. Alle zichtbare vierkantjes in de kleuren van de deelnemende
spelers krijgen strafpunten, en wel 1 strafpunt per vierkantje.
Zo plaatsen de spelers beurtelings hun stenen en laten hierna steeds het opperhoofd
op het bouwwerk kijken, waarna eventuele strafpunten worden uitgedeeld. Wanneer
de laatste steen is geplaatst wordt gekeken wie de minste strafpunten heeft:
deze speler mag zich de gelukkige winnaar noemen.
Bekoringsfaktor: Pueblo, pakkende naam ? Tja, wel een korte en krachtige naam, maar
wel een beetje suf en niet helemaal catchy. De tekening op de voorzijde is evenmin
pakkend, en komt gedateerd over. De achterzijde van de doos geeft een goede
indruk van de het spel weer.
SPELMATERIAAL: Het gebruikte kleurpalet, voor zowel handleiding als materialen, is
prachtig te noemen. De uitleg in de handleiding is helder en staat in vijf talen
gedrukt (D, F, GB, I, NL). Leuk is dat de handleiding nog twee belangrijke varianten
vermeld: de afbreekvariant, waarbij het bouwwerk ook nog eens afgebroken moet
worden, en een gevorderden-variant, waarbij de spelervolgorde in een veiling
bepaald wordt en op enkele plekken op het speelveld, de offerplaatsen, niet
gebouwd mag worden. De kwaliteit van speelbord en materialen zijn overigens
prima in orde.
BEGINNERS?:
Het spel laat zich snel en duidelijk uitleggen en, belangrijker, het laat zich
makkelijk spelen.
GEVORDERDEN?:
Gevorderden kijken niet naar eenvoudige regels, maar meer naar taktische uitdaging
(onder andere). Welnu, taktische uitdaging is er in ruime mate: het beperken
van de eigen strafpunten en het geven van strafpunten aan andere(n) gaan in
aantrekkelijke mate gelijk op.
SPELPLEZIER KORTE TERMIJN:
Als u het bovenstaande kritisch heeft gelezen dan weet u al wat ik hier ga schrijven:
het spel bekoort in eerst instantie goed.
SPELPLEZIER LANGE
TERMIJN: Pueblo zal op langere termijn geregeld ter tafel komen: het heeft betrekkelijk
eenvoudige regels en de allures van een groot bordspel. De enige beperking is
een kwestie die vaker bij Kramer en Kiesling-spellen voorkomt: lange denktijden
van sommige spelers.
STRATEGIE/GELUK:
In de basisversie kun je het spel verwijten dat de startspeler enige voorsprong
op de anderen heeft door een overmaat aan gunstige plaatsingsmogelijkheden.
Gelukkig voorziet de gevorderden-versie in dit manko.
Mijn
cijfer =
-----------------------------
Eindcijfer = Ik vind Pueblo een prima spel. Dit spel zal een breed publiek aanspreken
door flinke taktische uitdaging, korte spelregels en mooie materialen. Alleen
spelers die een hekel hebben aan lange wachttijden of houden van spellen met
een stevig thema zullen Pueblo minder leuk vinden. Smaakt het na Pueblo naar meer, probeer dan het Duitse Rumis eens!
