Ik heb onlangs het spelletje Spy van 999 Games
beoordeeld, en het viel me op dat dit spel leuker is met 2 dan met meer spelers.
Het tegenovergestelde
is, meen ik, het geval bij Saga, een ander spel in de "kleine doos-serie"
van 999: met 2 spelers is dit spel oké, maar het spel schittert echt
wanneer gespeeld met meer spelers. Ik moet zeggen dat dit spel mijn favoriet
is temidden van de andere spellen uit deze serie (naast Saga en Spy zijn dat
nog O Farao en Manga Manga).
Het thema gaat over het aanvallen en verdedigen van kastelen,
maar in werkelijkheid heeft het spel meer weg van het stelen van elkaar en daarbij
het opvoeren van de eigen score. De spelmechanieken zijn duidelijk anders dan
die in andere mij bekende spellen, maar ze zijn simpel en ze staan een bevredigende
mate van strategie toe. Er is een beetje het probleem van de weglopende leider,
aangezien ik bij het spelen van Saga nog nooit heb meegemaakt dat halverwege
het spel de dan leidende speler niet wint, maar ik ben er uiteindelijk wel van
overtuigd dat andere taktieken dat hadden kunnen voorkomen.
Elke speler neemt een verschillende set ridderkaarten, elk met
een verschillend symbool op de achterkant. De twaalf kaarten waaruit een set
bestaat zijn verschillend voor elk symbool, maar hebben uiteindelijk dezelfde
samenstelling. Zij bestaan uit zes verschillend gekleurde kaarten (oranje,
geel,
groen, blauw, rood en paars), met twee vieren en één één
van een kleur, één drie en één één
van een andere kleur, één drie en twee tweeën in een derde
kleur, één drie in een vierde kleur, één vier
en
één twee in een vijfde kleur, en één één
in de laatste kleur, en zodoende heeft elke speler van elke waarde drie kaarten.
Een stapel fiches met de waarden 1, 2, 5 en 10 worden gesorteerd neergelegd.
Zes kaarten met een koninkrijk daarop afgebeeld worden in het midden van de
tafel neergelegd,
met hun voorkant naar boven. Elke kant van de koninkrijkskaart heeft overigens
twee kanten, elk met specifieke eigenschappen. Dan wordt één
set ridderkaarten, die niet worden gebruikt door de spelers, verspreid over
de zes kastelen,
waarbij elk kasteel verdedigd zal gaan worden door twee ridderkaarten: de eerste
ridderkaart die op een kasteel wordt neergelegd moet dezelfde kleur hebben
als
het kasteel, de volgende ridderkaart mag een andere kleur hebben. Er wordt
een startspeler uitgekozen, waarna het spel beurtelings en kloksgewijs gespeeld
gaat worden.
De beurt van een speler bestaat uit twee verplichte fasen en
een vrijblijvende fase. Eerst krijgt de speler roempunten (de fiches) gelijk
aan
het aantal punten op de kasteelkaarten die in het bezit zijn. De regels laten
ons zien dat wie aan het begin van zijn beurt vergeet zijn roempunten te incasseren,
deze later in de beurt niet meer alsnog mag verzilveren. Hierna mag de speler
één kaart uit zijn hand spelen, en wel naar één aanvallend leger toe. De speler
kan een nieuw aanvallend leger opzetten, of de kaart toevoegen aan een reeds
bestaand aanvallend leger. De kleur van de eerste ridderkaart van een aanvallend
leger bepaalt welk kasteel aangevallen wordt, en alle volgende erbij neergelegde
ridders moeten steeds weer een andere kleur hebben, zodat een aanvallend leger
uiteindelijk maximaal uit zes kaarten (= zes verschillende kleuren) kan bestaan.
Als de totale waarde van het aanvallend leger hoger is dan die van het verdedigende
leger van het kasteel dan winnen de aanvallers! De gewonnen kasteelkaart wordt
dan bovenop het aanvallend leger neergelegd. Het aanvallend leger wordt
nu het nieuwe verdedigende leger van het kasteel, er kunnen geen ridderkaarten
meer bijgelegd worden. Het verslagen verdedigende leger gaat terug naar de
hand
van de bezitter of, in het geval van een neutraal verdedigend leger, terug
naar de tafel als vrije ridders. De speler kan één van deze vrije lieden inhuren,
dit tegen betaling van een aantal roempunten gelijk aan de waarde van de ridderkaart.
De ingehuurde ridderkaart kan nu toegevoegd worden aan de handkaarten.
Elke kasteelkaart heeft aan beide kanten een speciale eigenschap,
die de spelers kunnen kiezen om gedurende het spel van werking te zijn. Hier
zijn wat voorbeelden van speciale eigenschappen:
een kasteel geeft 1 extra verdediging, een ander geeft 1 minder verdediging
een kasteel geeft de bezitter ervan aan het eind 5 extra roempunten
verscheidene kastelen beinvloeden de score, aangaande verdedigende en aanvallende
legers
een kasteel staat de bezitter ervan toe gratis een vrije ridder te recruteren
etc. etc.
Als een speler de laatste ridderkaart uit zijn hand speelt, dan eindigt het
spel onmiddelijk en begint het opnemen van de score. De totaalsom bestaat uit
de roempunten, de totaalsom van de verdedigende legers plus bonussen vanuit
de kastelen. Elke speler trekt daar nog eens de som van zijn ridderhandkaarten
van af. De speler met de hoogste score mag zich winnaar noemen.
Enkele kommentaren op het spel:
Onderdelen: De kaarten van Saga zien er erg mooi uit, de tekeningen
erop zijn in Middeleeuwse stijl. Een ridderkaart van een specifieke kleur
heeft een vaste ridder erop afgebeeld, hetgeen makkelijk is voor de kleurenblinden
onder ons, terwijl het ook nog eens toegevoegde waarde geeft aan het spelthema.
De roempunten zijn rechthoekige fiches, elke waarde heeft een eigen kleur.
Het steeds rondschuiven van deze roempunten voelt wat klungelig aan. Alle
materialen passen netjes in de plastic bak in het vierkanten doosje.
Thema: Het thema is het veroveren van kastelen
bij elkaar, maar voelde meer aan als diefje spelen. Telkens wanneer er een
kasteel afgepakt
werd klaagde het slachtoffer over de diefstal en maakte hij direkt plannen
om het kasteel terug te "stelen". Het thema is goed, het is alleen
niet het centrale thema van het spel.
Regels: De regels zit in een vouwboekje
van tien bladzijdjes met verscheidene illustraties. Er wordt een startopstelling
opgegeven om
beginners op weg te helpen, een goed idee. Het spel is gemakkelijk
te begrijpen, er is alleen enige moeilijkheid bij het onthouden van de speciale
vaardigheden van de kastelen, en welk symbooltje bij welke vaardigheid
past.
Kastelen: Alle kastelen hebben speciale vaardigheden, en één van
hen, het oranje kasteel, is meer roempunten waard dan de andere kastelen.
In de door ons gespeelde spellen wisselt het oranje kasteel , meer dan de
andere kastelen, vaak van eigenaar. Maar de andere kastelen zijn ook gevaarlijk,
zoals het gele kasteel, dat de speler 15 punten geeft voor zijn verdedigende
strijdmacht, of het groene kasteel, dat alle negatieve punten van een speler
weghaalt. Elke speciale vaardigheid van een kasteel kan, wanneer gespeeld
op het juiste moment, de speler enorme voordelen geven.
Strategie: Weten
wanneer welke kastelen in te pikken, dat is het strategisch hart van dit
spel. Een vrije ridder inhuren heeft
een voor- en een nadeel, aangezien de nuttige extra strijdkracht aan het
eind extra strafpunten kan betekenen. En hoe om te gaan met de aanval?
Moet men snel een kasteel aanvallen met één leger, of langzaam
diverse legers opbouwen om vervolgens achter elkaar kastelen te veroveren
? Op het eerste
gezicht lijkt het spel simpel: pak gewoon kastelen van elkaar af, tot één
speler geen kaarten meer heeft. Maar de sleutel is toch, zoals gezegd, weten
wanneer welke kastelen te pakken. Ik heb opgemerkt dat de speler die al vroeg
zijn slag met de kastelen slaat moeilijk in te halen is, tenzij de anderen
hun aanvallende legers scherp opstellen.
Spelplezier: het is leuk om kastelen
van elkaar af te pakken, maar er is geen vuiltje aan de lucht voor de speler
wiens kasteel is afgepakt,
omdat hij redelijk makkelijk in de loop van het spel het kasteel terug kan
pakken. Het spel is onderhoudend, met mechanieken die voldoende diepte hebben
om aantrekkelijk te zijn en te blijven.
Mijn
worp = -----------------------------
Eindworp = Saga is dieper dan de meeste spellen van zijn lengte, ontstijgt daarmee
de "tussendoor"-categorie en valt bijna in de groep van middengewicht spellen.
Het spel is snel te leren maar moeilijk te beheersen. Ik vond dat met twee spelers
er minder interaktie was dan met meer spelers, maar hoe dan ook, in alle gevallen
konden de vele taktische beslissingen snel gemaakt worden. Als ik maar
één spel mocht aanschaffen in de "kleine doos-serie" van 999 Games, dan zou het
Saga zijn, en wel vanwege zijn snelheid en gevarieerdheid. Kramer heeft wederom
een sterk spel gecreëerd en bewijst dat hij de meester is van taktische Europese
bordspellen!
