Wie ben ik? Ik ben Hendrie Barendrecht en Tera Mai Reiki
en Seichem Master.
Ik kwam een aantal jaar geleden voor het
fenomeen te staan van tintelende handen en voeten. Ik bleek geen bloed armoede
te hebben of iets dergelijks dus moest er een andere verklaring voor dit alles
zijn. Na een zoektocht op internet kwam ik bij Reiki terecht.
En Tera Mai trok mij het meeste aan, en gevoelsmens dat ik ben vertrouwde op
mijn gevoel. Mijn gevoel had me weer niet bedrogen.
Na een gesprek met Ronald Luijten (master, Tera Mai Reiki Soest) hakte ik de
knoop door en ging Reiki volgen.
Een van de beste dingen die me overkomen is! Eindelijk iets wat echt mij eigen
was, wat bij mij hoorde en wat op mijn pad hoorde!
Bij de eerste cursus heb ik weinig van de
inwijdingen gemerkt, alleen dat mijn handen sterker begonnen te tintelen. Ronald
gaf aan dat ik waarschijnlijk in een eerdere incarnatie al meer met (wat wij het
nu noemen) Reiki gedaan had. Ik geloof in reïncarnatie dus dat nam ik aan. Van
de ontgifting heb ik ook nauwelijks iets gemerkt. Wel merkte ik dat mijn
"paranormale" gaves weer terugkwamen, die ik jaren geleden in de ban had geduwd.
Die cursus leerde ik de posities en hoe om te gaan met Reiki.
De tweede cursus had wat meer impact. Ik
zag meer kleuren en wat tekens. En ik leerde de tekens die bij dit deel horen.
die heb ik ook veelvuldig gebruikt, zeker het afstandssymbool. Wat de mensen
hier ook van/over zeggen. Ik heb toen zelf geleerd en ervaren dat het echt
werkt.
Hier had ik wel iets van een ontgifting. Op een gegeven moment had ik het gevoel
dat mijn handen zo'n beetje in brand stonden.
Zo hard tintelde ze, maar na een behandeling en het afwassen met lauw water werd
dat minder gelukkig.
Na Reiki 2 ben ik eerst Seichem gaan doen,
tot en met Seichem 3 stappen gedaan en later het Reiki masterschap.
Ja hier heb ik wel
mooie dingen ervaren en gevoeld.
Eerst een enorm oog wat in mijn geest verscheen en mij indringend aankeek, de
energie die ik kreeg en als laatste hard in mijn geest "Now your ready". Dit gaf
met echt het gevoel dat ik goed bezig was/ben.
De ontgifting was hier vooral geestelijk, ik zag in mijn geest allerlei dingen
die ik moest plaatsen.
Wat mij daarbij hielp was dat ik de regel aan nam:
"Alles, alle pijntjes en pijnen, alle geluk, alle pech, alle liefde, alle haat
hebben me gemaakt zoals ik ben. En ik heb mijzelf geaccepteerd zoals ik ben. Als
ik een pijn negeer, negeer ik mezelf."
Dus dat was mijn ontgifting; Accepteren
wie ik ben.
Wat betekend dat dus dat ik niet meer ontken, of ontloop, dat ik paranormaal
begaafd ben, en ik beschouw het nu als een gift, toen was het een vloek voor
mij.
Toen ik teenager was, was ik behoorlijk helderziend. Dusdanig erg dat ik, op een
gegeven moment, dagdromen kreeg van dingen die nog moesten gebeuren. Gewoon 2
reële minuten afwezig zijn en iets gezien hebben van een half uur. Maar ik zag
alleen dingen die ik niet wilde zien. Dingen die ik emotioneel niet kon dragen;
overlijdingen, ongelukken, overvallen etc. Toen ik daar hulp voor zocht waren
gaven mijn "vrienden" ineens niet meer thuis. Dan maar professionele hulp
inroepen. BIG MISTAKE (toen), die verklaarden me zo'n beetje voor gek. Door
mezelf het af te leren (helderziendheid), wat ontzettend veel moeite gekost
heeft, kon ik verder.
Alles wat in die tijd maar te maken had met paranormaal heb ik toen ver weg
geduwd, maar het was en is een onderdeel van mijzelf.
En dat heb ik toen weggedrukt, genegeerd. Dus mijn les was om dat niet te
negeren en mijzelf te accepteren.
Dus mijn vrienden weten dat van mij en degene die daar moeite mee hebben, hebben
het maar geaccepteerd. Ik leef weer.
Gelukkig ben ik niet meer zo helderziend als toen, en zie ik nu mooiere dingen,
ik ben "breder" geworden, en groei.
