Klimatisme
Bron: Hans Labohm op 21 december, 2013 - 16:30
Together with Dick Thoenes and Simon Rozendaal, he wrote: ‘Man–Made Global Warming: Unravelling a Dogma’, MultiScience Publishing Company, 2004.
De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens
Geplaatst door Hans Labohm op 21 december, 2013 - 16:30
Die naar de duurzame hel is geplaveid met dwang, bedrog, oplichting, desinformatie, lafheid, dictatoriaal gedrag, megalomanie, onnozelheid en onfatsoen.
Bron: Jeroen Hetzler.
Een kijkje in willekeurige volgorde.
De hockeystickgrafiek
De hockeystickgrafiek is het meest in het oog springende voorbeeld van bedrog. Het was dé icoon van de duurzaamheidsbeweging dat de mens verantwoordelijk is voor een unieke en catastrofale opwarming van de aarde. We hebben er het Kyoto-protocol aan te danken en onze door Brussel afgedwongen klimaatdoelstellingen. Die grafiek bleek te berusten op gesjoemel door de ontwerper Michael Mann en zijn vrienden. Ze kwamen ook nog eens in hun hemd te staan door 'Climategate'. Elk weldenkend mens had zijn conclusie getrokken. Maar de politiek liet zich door de milieubeweging de wet voorschrijven en ondertekende dat protocol. De gevolgen voor bijvoorbeeld de werkgelegenheid laten zich raden.
Voor het subsidiebedrag dat in een groene baan wordt gestopt, kunnen 4 banen in de zorg worden gecreëerd en in het geval van het windpark Gemini van Typhoon zelfs 50.
De burger / belastingbetaler zal binnen luttele jaren ruim € 100 per maand extra aan heffingen betalen dan hij nu al doet. In ruil krijgt hij wisselvallige, als gratis gepropageerde stroom via een instabiel net.
Had deze belastingbetaler een stem in het kapittel toen het Nationale Energieakkoord werd gesloten? Nee. Evenmin de ingenieurs en de energiebedrijven die het correct doorgerekende verhaal hadden kunnen vertellen. Maar dan was er geen akkoord gekomen. Dus kozen de politici voor het wel toelaten van de milieubewegingen, waarvan iedereen weet dat die financieel belang hebben bij nog meer macht via donaties. Dat deze onevenwichtigheid in de besluitvorming negatieve invloed heeft voor de volgende generatie, daarover lijkt niemand zich te bekommeren.
De praatjes van de klimaatalarmisten hangen van onwaarheden aan elkaar. De ijsbeer gedijt beter dan ooit, het ijs op de Zuidpool heeft een recordomvang bereikt, op de Noordpool is het ijs met 60% toegenomen en last but not least: de opwarming stagneert al 17 jaar ondanks de sterk stijgende menselijke CO2-emissie. Honderd wetenschappers kunnen een hypothese bevestigen, maar er is er slechts één nodig om die te verwerpen.
Voorstanders van duurzame energie juichen als de productie op zonnige en winderige dagen recordhoogten bereikt. Maar bij windstille dagen en donkere hemel horen we ze niet. De fossiele elektriciteitscentrales in Duitsland moeten dan bijna de hele stroomproductie voor hun rekening nemen. Met zijn energieakkoord trapt Nederland met open ogen in dezelfde val als Duitsland. Tot dusver hebben de groene emoties het gewonnen van de rationaliteit.
De politici en milieubewegingen staan bij dit megalomane akkoord buiten de realiteit. Want het is duidelijk gebleken dat de mens geen significante invloed op het klimaat heeft en de kosten in geen verhouding tot de baten staan – trouwens wat zijn die baten?
Het valt niet mee om te erkennen dat je fout zit. Dat kost je je donateurs, je macht en je status. Bovendien stort het bouwwerk van het Eco Industrieel Complex in en dan kunnen de duurzame bedrijven ook niet meer profiteren van de lucratieve duurzaamheidshype waarbij de kassabon niet wordt gecontroleerd. Het lijkt net de gezondheidszorg met frauderende ziekenhuizen. Wat rest is dus het verspreiden van desinformatie en alarmistische onzin over uitstervende ijsberen en ijsvrije Noordpool et cetera. Daar zijn de milieubewegingen erg goed in.
Het is een wetmatigheid dat religieuze overtuigingen, hier kun je het Klimatisme toe rekenen, via de politiek steeds meer dwang uitoefenen naarmate het onhoudbare van het ‘geloof’ zichtbaarder wordt. Een duidelijk voorbeeld is het dwingen van kolencentrales om CO2 af te vangen. Zie hier.
Het lijkt er verdacht veel op dat in Brussel en Den Haag de waanzin volledig is toegeslagen. De hockeystickgrafiek is bedrog, is geen grond voor het Kyoto-protocol. Ergo: de afspraken over klimaatdoelen zijn nergens op gebaseerd. Bovendien weerleggen de meetgegevens de AGW–hypothese van catastrofale opwarming door toedoen van menselijke CO2–emissie. Er is dus een concrete weerlegging van de noodzaak voor het halen van die klimaatdoelen. Toch dwingt de Brusselse – met Den Haag als het jongetje zonder ruggengraat – regelzucht energiecentrales tot maatregelen en kosten als hierboven genoemd. Wonderlijk, als er Noordamerikaanse bossen (biomassa en dus groen) in de Amercentrale moeten worden bijgestookt krijgt deze centrale € 5.000 per uur aan subsidie voor extra CO2–emissie uit in de fik gestookt hout. Laat eerst de politiek nu zelf maar eens komen met het sluitende bewijs van de catastrofale opwarming door menselijke CO2–emissie.
Gesjoemel en oplichting
Nog niet zo lang gelezen lazen wij berichten over oplichting door taxibedrijven (elektrisch rijden) zonder taxi’s, maar dat is 'peanuts' vergeleken bij wat zich rond Econcern en mogelijk ook Typhoon afspeelt. Er zijn Kamervragen over gesteld. Zie hier en hier.
Het is regel om, wanneer je een bewering doet, het bewijs er bij te leveren. Het is onfatsoenlijk om van de ander het bewijs te vergen dat het niet zo is zonder zelf bewijs te leveren voor je bewering: de strategie van de milieubeweging. Dit is waar de hele CO2–mythe op neer is gekomen: wel beweren, maar geen bewijs en toch 1 miljard per dag aan uitgaven afdwingen ten koste van de volgende generatie. Het is dan ook onfatsoenlijk van mevrouw Minnesma om de Staat voor de rechter te dagen vanwege een mythe waarvan zijzelf geen enkel bewijs voor het tegendeel kan overleggen. Het is onfatsoenlijk van de halfhartig politiek correct briesende gemeentes en een scheidende Rotterdamse havenbaron om die centrales te dwingen tot enorme kosten vanwege een mythe waarvoor zij geen bewijs kunnen overleggen.
Het valt niet moeilijk te constateren dat het duurzaamheid– en klimaatbeleid zich thans in een mythische, ideologische waanwereld bevindt van 'Umwertung aller Werte', waarin kritisch denken en realiteitszin zijn zoek geraakt. Hoe ging dat ook al weer met de rode paradijzen van Lenin en Marx en van Pol Pot? En nu het Groene Paradijs?
Voor eerdere bijdragen van Hans Labohm zie hier
Kosten klimaatbeleid: dagelijks verdwijnt $ 1 miljard in een zwart gat
Bron: Hans Labohm op 25 oktober, 2013 - 15:30
Klimaatsceptici wordt nogal eens verweten dat zij de kosten van het klimaatbeleid overdrijven. Maar nu is er dan een gezaghebbende bron die heeft uitgerekend wat het allemaal kost: het 'Climate Policy Initiative' (CPI). Deze organisatie draagt het klimaatbeleid een warm hart toe en wenst meer van hetzelfde. Het CPI komt op een bedrag van zo'n $ 1 miljard per dag.
Euractiv rapporteert:
The world invested almost a billion dollars a day in limiting global warming last year, but the total figure - $359 billion - was slightly down on last year, and barely half the $700 billion per year that the World Economic Forum has said is needed to tackle climate change.
These are the findings spelled out in the latest Climate Policy Initiative (CPI) report. For the first time, it estimated global North-South cash flows at between $39 and $62 billion.
But the total funding pot fell $5 billion from 2012, and remains just a tiny fraction of the $5 trillion that the International Energy Agency estimates is required by 2020 for clean energy projects alone, if rising temperatures are to be pegged at 2 degrees Celsius.
“Investment to combat and adapt to climate change is happening around the world, but it’s short of where it needs to be and efforts to grow it have not been successful enough,” said Thomas Heller, the executive director of Climate Policy Initiative, the group which compiled the report.
Blijft het bij 1 $ miljard per dag? Dat zijn slechts de directe kosten die verbonden zijn aan het klimaatbeleid. Daarnaast zijn er nog indirecte kosten, die onzichtbaar blijven en heel moeilijk kunnen worden gekwantificeerd. Het gaat hier om het welvaartsverlies dat voortvloeit uit de ingrijpende regulering die nodig is voor een een pro–actief klimaatbeleid, in het bijzonder wat betreft het gebruik van energie, dat van cruciaal belang is voor de ontwikkeling van onze welvaart.
In de economische literatuur kan men wel schattingen aantreffen over de kosten van regulering in het algemeen – die een aantal procenten van ons BNP afknabbelen – maar zover mij (= HL) bekend niet over die van klimaatregulering in het bijzonder. Het zou mij (= HL) niets verbazen als deze aanzienlijk hoger zijn. Immers, klimaatbeleid penetreert tot in de haarvaten van onze economie. Het vertoont grote verwantschap met centrale planning, waarvan de geschiedenis heeft geleerd dat deze wat betreft het scheppen van welvaart belabberde prestaties leverde in vergelijking met de vrije markteconomie.
En al dat geld verdwijnt in een zwart gat. Want over één ding waren de protagonisten en antagonisten van de menselijke broeikashypothese (AGW = Anthropogenic Global Warming) het altijd al met elkaar eens. Het huidige klimaatbeleid zal geen waarneembaar effect op het klimaat / temperatuur hebben.
Daar is nog onlangs het uiteenvallen van de beruchte consensus onder mainstream klimatologen bijgekomen. Velen van hen zijn nu ook gaan twijfelen aan de juistheid van de AGW–hypothese. Maar er is veel wetenschappelijk prestige in de AGW–hypothese geïnvesteerd en vele reputaties zijn daarvan afhankelijk. Datzelfde geldt voor de politiek, die zich vierkant achter deze hypothese heeft geschaard. Ook het bedrijfsleven heeft er inmiddels veel in geïnvesteerd. En dan is er tenslotte de milieubeweging, die de opwarming van de aarde (die maar niet wil komen) beschouwd als 'the mother of all environmental scares'.
Wat voor excuses moeten zij verzinnen nu meer en meer duidelijk wordt dat AGW niet klopt? Hoe en wanneer zullen zij hun draai gaan maken? Wie gaat de megaschade betalen die zij de samenleving met hun dogmatische opvattingen en dito beleid hebben berokkend? Retorische vragen, ja zeker. Maar daarom niet minder klemmend.
Investeren in duurzame energie is riskant
Institutionele beleggers en particulieren die in duurzame energie willen investeren moeten oppassen. De voorgespiegelde rendementen zijn niet meer verzekerd als gevolg van mogelijke kortingen op subsidies.
De coalitie in Duitsland, eind 2013 bestaande uit CDU/CSU/SPD, heeft tot een Wende van de Energiewende besloten.
Onder de titel, 'German Energy Brief Move Shows Merkel Focusing on Economy', schreef Stefan Nicola voor Bloomberg:
Chancellor Angela Merkel’s new cabinet sends a message on her priorities for the biggest shift to clean-energy of any developed country: Nurturing Germany’s economy takes precedence over the drive to renewables.
Merkel’s bloc and the Social Democrats said yesterday they’ll move responsibility for energy policy to the Economy Ministry from the Environment Ministry, put under the control of SPD leader Sigmar Gabriel. He will lead an overhaul of Germany’s EEG clean-energy law to help tame the second-highest electricity prices in the European Union after Denmark’s.
In doing so, “the government is shifting the main focus toward ensuring that the competitiveness of the German economy isn’t compromised by the energy switch,” Famke Krumbmuller, an energy-policy analyst at the Eurasia Foundation, a London-based policy adviser, said in an interview. “The fine-tuning of this massive reform is going to happen in one ministry, and the clear focus will be competitiveness and reducing costs.”
Over de uitwerking van deze beleidsvoornemens bestaat nog veel onzekerheid. Maar sommige commentatoren, zoals broeikasgelovige Claudia Kemfert, hebben al een voorschot daarop genomen.
Claudia Kemfert, who heads the energy unit at the DIW economic institute, a Berlin-based research group. Germany will not reach its target of reducing air pollution 40 percent by 2020 with the current coalition agreement, she said. ….
Shifting the responsibility for energy to Gabriel’s ministry risks tipping policy too far in favor of economic interests, with “renewables taking a back seat,” Kemfert said.
The energy switch affects the economy, but also in a positive way by creating jobs and new chances for growth,” she said. “The energy switch has an image problem and at the moment voices that want to slow down renewables or even stop the energy switch are dominating.”
Lees verder hier.
Claudia Kemfert, een econome, is een fervent verdedigster, zo niet propagandiste van het Duitse energiebeleid en krijgt in de Duitse media alle ruimte om haar opvattingen uit te venten. Zij volgt kritiekloos de officiële lijn dat ons een verschrikkelijke opwarming van de aarde te wachten staat als er niets wordt gedaan aan de uitstoot van CO2. Zij lijkt geen kennis te hebben genomen van serieuze studies die hebben aangetoond dat een verhoging van het aandeel van duurzame energie in het totale energieaanbod per saldo veel meer banen kost dan oplevert. Als zo iemand beweert dat op dit moment de stemmen die een afremming van het duurzaamheidsbeleid of zelfs het einde van de Energiewende wensen, domineren, dan is dat bij wijze van uitzondering wèl een uitspraak van haar die serieus dient te worden genomen.
Daarnaast vormt de aankondiging van de Europese Commissie van een onderzoek naar onwettige bevoordeling van de grote energie–intensieve bedrijven een bedreiging voor de Energiewende. Onder de titel, 'Regulators pose threat to EU green energy and industry', rapporteert Barbara Lewis voor Reuters:
A formal enquiry by EU regulators into German energy subsidies, expected this week, threatens to hand heavy industry a multi-billion euro bill and jeopardises Europe's shift to green energy, campaigners and lawyers say.
Across the European Union, subsidies to help achieve an overall 2020 target to get 20 percent of energy used from renewable sources have been blamed for pushing up fuel costs.
On Wednesday, the European Commission is expected to announce an enquiry into Germany's management of subsidies as it executes its Energiewende, or transition from fossil fuel and nuclear to renewable power.
To help them deal with costs, thousands of German intensive energy users have been exempt from a green surcharge ordinary customers have to pay. The Commission, the EU executive, is examining whether that was unfair and should be paid back.
A 51-page letter from the Commission to the German government seen by Reuters spells out concerns that the waiver was unlawful state aid.
No-one from the German government was immediately available for comment. Hans Juergen Kerkhoff, president of Germany's Steel Association, said the discounts merely served to balance out distortion in global competition and were not illegal aid.
The final outcome still might be benign. Germany could be cleared or just asked to meet certain conditions in order to fall in line with EU internal energy market and competition rules.
But the enquiry alone into one of the most sophisticated green energy laws could shatter investor confidence in renewable energy, such as solar and wind, across Europe and it could drag on for months or even years.
Doerte Fouquet, a Brussels-based lawyer at Becker Buettner Held, said the implications went far beyond the industry waiver, which the new German government would tackle
"The problem is that with such a state aid investigation decision, the whole renewable energy system may break down. This could immediately affect running projects," she said.
The European Renewable Energies Federation (EREF), which represents green energy, has urged the Commission to reconsider. "With an opening of a full investigation procedure, the German Energiewende would come to a halt with immediate effect," Rainer Hinrichs-Rahlwes, EREF president, wrote in a letter to the European Commission.
Het is te hopen dat het nieuwe Duitse energiebeleid en het onderzoek van de Europese Commissie het einde zullen inluiden van de Duitse Energiewende en het Europese decarboniseringsbeleid. Want in een variant op de beroemde uitspraak van Churchill is het misschien niet overdreven te stellen:
Never in the history of mankind have so many been the victim of the insane policy mess of so few.
Klimaat rariteiten
Nu ook Harry Potter ingelijfd bij klimaatrariteitenkabinet van Greenpeace/UrgendaBron: Rypke Zeilmaker On december 18, 2013 11:45 am In Analyse, Boerenverstand
Greenpeace in academisch jasje (Urgenda) plant de ene stichting met koolzuurfobie na de ander om een politiek minderheidsstandpunt (Groen Links-fractie past in één Prius) maatschappelijk door te drammen. De laatste loot van anti-democratische zindoordrijverij is ‘weg met mvo’.nl.
Naast Marjan Minnesma is bij het gezelschap nu Harry Potter toegevoegd: onze Jan Peter Balkenende, die koolzuurfobia een zweem van onschuld en middenpartij-gevoel moet geven. Sylvia Borren, de directrice van Greenpeace maakt met Wiebe Draijer het klimaatrariteitenkabinet compleet, aangevoerd door onze Rotterdamse hoogleraar Toegepast Vrijetijdsmanagement, Jan Rotmans.
Hocus Pocus, weg met maatschappelijke verantwoordelijkheid en debat daarover stellen zij - voortaan definiëren WIJ wat wel en niet verantwoord mag heten dus kan de term Maatschappelijk Verantwoord afgeschaft. Wanneer je tegenstanders monddood maakt, hoef je er niet mee in discussie: probleem opgelost.
Klimaatpopulisme
Klimaatpopulisme: verlossing prediken buiten de democratische orde en wetenschappelijke realiteit.
Van politiek commentator Martin Sommer is het kernachtig
onderscheid tussen politiek en populisme. Politiek bewerkt oplossingen terwijl
het populisme verlossing predikt. We hebben hier met onvervalste klimaatpopulisten
van doen. Marjan Minnesma (ex Greenpeace), hoofdapostel van de wollensokkenkerk,
haar fanclub dagblad Trouw en klimaatrevolutionair Jan Rotmans twitteren de
klimaatverlossing via een revolutie tegen natuurwetten en gezond verstand.
De transitie. Niet iedereen staat nog te juichen, maar met enige dwang zal dat zeker gebeuren.
Binnen 20 jaar moet onze energie-intensieve economie van de goedkope fossiele brandstoffen af (die de staat 35 miljard euro staatsinkomsten leveren uit accijns / 12 miljard euro aardgasbaten), terwijl de rest van de ontwikkelende wereld volgens het IEA ondertussen op steenkool overstapt. Hocus Pocus. Dan zal Nederland tonen waar een klein land met groot in kan zijn: met geheven vinger in de wereld anderen de maat nemen en zichzelf buiten spel zetten.
Die klimaatverlossing gaat de klimaatrevolutionairen niet snel genoeg: de politieke weg van onderhandelen met anders / analytisch denkenden willen zij bijvoorbeeld omzeilen door de staat aan te klagen met de klimaatadvocaat Roger Cox. Omdat de meeste politici (nog) niet zo gek zijn om onze energievoorziening cold turkey op (veel duurdere en inefficientere) windmolens over te zetten voor een probleem dat vooralsnog meer in computermodellen en massamedia bestaat dan in de natuur: catastrofale opwarming van de aarde. (bij opwarming praten we in Nederland over de temperatuursprong eind jaren ’80 van een graad, en plateau daarna).
Terwijl de gevestigde wetenschap van klimaatpanel IPCC in haar laatste rapport inmiddels van een meest waarschijnlijke opwarming in 2100 uitgaat die binnen de (veilige) 2 graden-grens ligt, wanneer je de relevante studies op een rij zet. Voor het eerst in alle IPCC-rapporten geven ze nu in de Summary for Policy Makers geen ‘beste schatting’ meer, die in de vorige rapporten op 3 graden lag. (met de range van tussen 1-2 graden tot iets minder dan 6 graden opwarming).
Tussen de vele uitdagingen waar onze wereldleiders voor staan, van oorlogen tot voedselvoorziening en armoedevraagstukken is een beetje opwarming misschien wel niet het meest hoge risico waar zij het meeste geld aan willen uitgeven, noch zijn windmolens en andere wisselvallige energievormen een panacee. Wie minder sektarisch denkt dan Greenpeace, ziet bijvoorbeeld in kernenergie en thoriumcentrales een stralende toekomst, zie de nieuwe trendbijbel van Adjiedj Bakas.
Je zou kunnen zeggen: in een POLITIEK debat zijn redelijke argumenten aan te dragen om het niet met Jan Rotmans en Marjan Minnesma eens te zijn. Door klimaat niet (meer) op 1 te zetten, noch de klimaatrevolutie van Urgenda te zien als meest rationeel antwoord op energievraagstukken. We zijn niet op aarde om de olieboer te sponsoren, maar voor paniekbeleid is vooralsnog geen aanleiding en waarom zouden we wel alleen de windmolenboer sponsoren?
Alleen nog ondernemen met goedkeuringsstempel Greenpeace, de rest is ‘Verboten’
Die politieke realiteit zint de klimaatpopulisten niet. Een andere manier waarop
zij de democratische orde buiten spel zetten is via het SER Energieakkoord
(1000 euro extra per jaar per gezin voor 10 gieg OVERCAPACITEIT windmolens). Waarbij de energiesector en Greenpeace de taart met belastinggeld verdeelden, en waar de burger die dat moet betalen op het menu stond. Wiebe Draijer die
dit akkoord zonder uw stem in elkaar timmerde, is bij de klimaatrevolutionairen
ingelijfd. Op vragen van onze huisingenieur Theo en WKK-club Cogen kon Draijer
in de verste verte niet verantwoorden welke maatschappelijke kosten met zijn akkoord waren gemoeid.
Voortaan schaffen we het woord ‘zinloos’, af, dan kun je alleen
nog zinvolle zaken zeggen.
Je zou deze houding - kosten interesseren ons niet - maatschappelijk onverantwoord
kunnen noemen, het bestaat dus nog wel. Als zinloos geweld bestaat moet ook
zinvol geweld bestaan. En zo zou je ook kunnen stellen dat maatschappelijk
onverantwoord gedrag niet verdwijnt door de term MVO maar af te schaffen, omdat
er maar één vorm van ondernemen mag overblijven: die met een
goedkeuringsstempel van Greenpeace en Groen Links. Heeft het klimaatrariteitenkabinet
niet door dat deze vorm van nieuwspraak op nogal clichématige wijze
onze George Orwell bevestigt?
Wanneer 6 graden opwarming het meest waarschijnlijk was, zou nog iets te zeggen zijn voor een radicale omslag, binnen 2 graden opwarming bestaan meer voordelen dan nadelen. Klimaatrevolutionairen en populisten kiezen echter niet voor het risico dat WAARSCHIJNLIJK is maar voor het risico dat MOGELIJK is. En omdat niets valt uit te sluiten heb je zo eindeloze excuses om het zekere voor het onzekere te nemen en ieder debat dood te slaan. In zo’n intellectueel klimaat is angst – koolzuurfobie - de enige raadgever, en Urgenda de verlossing. Maar oplossing?
Het leven is één groot risico, waarin niets valt uit te sluiten
De houding van Urgenda ten aanzien van milieubeheer, is als iemand die alvast
zelfmoord pleegt omdat hij bang is om dood te gaan. Baby’s prenataal
verwijdert omdat leven dodelijk is en vol gevaren. Wanneer we iedereen met
de naam Mohammed voortaan bespioneren en Nederland en passant omtoveren tot
privacyloze politiestaat, kunnen we de schijnzekerheid leveren dat niemand
zo gek is ooit een aanslag te plegen. En dan ontsnapt een gek met wapenvergunning
aan politietoezicht, zie Alphen. Als wij maar alle fossiele energiegebruik
afschaffen, komt het paradijs van het harmonieuze koude klimaat van 1850
en zal er een ‘schone aarde’ zijn. Verlossing…
Ja er zijn mensen die willen blijven geloven dat deze modderkluit overgoten met bloed zweet en tranen ooit ‘zuiver’ is geweest, en schoon zal worden, een paradijs wanneer wij alle onreine elementen maar vernietigen….De ‘schone aarde’-utopie van Greenpeace. De vraag is hoeveel ruimte je deze mensen gunt in het serieuze politieke discours, omdat verlossings&denkers zo vaak totalitaire trekken vertonen waarvan de geschiedenis ons één en ander heeft geleerd. Maar de geschiedenis leert ons ook dat velen van haar nooit iets leren. Zo is Urgenda toch een leerzaam voorbeeld.