Penrhyn Castle Dit is geen echt kasteel, maar een 19e eeuwse reconstructie. Het werd tussen 1821 en 1832 gebouwd in opdracht van een rijke leisteenmagnaat. Het is een extravagant fantasiekasteel in neo-normandische stijl, bedoeld als familie onderkomen. De inrichting is onveranderd en weerspiegeld het dagelijks leven in een landhuis tijdens de victoriaanse hoogtijdagen. Het interieur bevat ondermeer een schitterend gedecoreerde hal, een kostbare collectie schilderijen en een curieus leistenen bed. Een groot park met een moerastuin en terrastuin maken dit grote landhuis compleet.	We bezochten Penrhyn Castle op een verloren achternamiddag. Via een lange oprijlaan die door een park slingerde, kwamen we onderwacht bij het kasteel. Vanaf het terras bij de hoofdingang zagen we in de verte het water van Menai Strait. Eenmaal binnen ving een waardige receptionist ons op. Hij gaf ons een walkman met een Engelstalige rondleiding op geluidsband. Enigszins overdonderd door deze ontvangst, begonnen we aan een heel bijzondere rondgang door Penrhyn Castle. De hal is groots en overweldigend mooi gedecoreerd met verfijnd gebeeldhouwde pilaren, trapleuningen en gewelven. Alle vertrekken zijn overdadig victoriaans ingericht. Meubels, lampen, behang, gordijnen, schilderijen en vloerkleden, alles straalt een echte high-class atmosfeer uit. De geluidsband droeg sterk bij aan die indruk van sfeer. Met passende achtergrondmuziek, een rustig gesproken toelichting, maar vooral met toepasselijke achtergrondgeluiden. Zo hoorden we tikkende biljardballen in de bibliotheek waar een biljardtafel staat. Voor het bedienend personeel is er een afzondelijk trappenhuis. In de gang bij de keuken, op de benedenverdieping, trof ons een wirwar aan koorden met bellen. Daarmee konden bewoners vanuit elk vertrek bedienend personeel oproepen. Elke kamer had een eigen bel zodat het personeel kon horen waarheen te gaan. Ook dat tekent de sfeer in dit extravagante landhuis. De foto toont maar de helft van het kasteel, de rest van het lange gebouw paste er eenvoudigweg niet op. Diep onder de indruk van wat rijkdom al niet vermag, lieten we Penrhyn Castle achter ons en gingen we een zakkende avondzon tegemoet. Bangor (Wales, GB) 1995