Nieuwsbrief:
“Durkje Dei” nr. 29, dec. 2023
Als ik het voorwoord van de
laatste nieuwsbrieven nog eens terug lees, dan ontdek je dat het in de wereld
om ons heen al langer onrustig is. De
nieuwsbrieven 2020 en 2021 vertellen het verhaal van toen: n.l. corona. Een
heel vervelende tijd wereldwijd. En dat hebben wij ook gevoeld, hoewel dat soms
ook al weer lang geleden lijkt. De nieuwsbrief van 2022 vertelt het verhaal van
de strijd Rusland en Oekraďne die ook voor ons eigenlijk heel dichtbij speelde
met duizenden vluchtelingen die naar ons land kwamen.
En in deze nieuwsbrief 2023
moeten we het drama Israël en Hamas noemen waarvan we dagelijks de verschrikkelijke
beelden op t.v. zien. Soms lijkt het wel alsof er alleen maar ellende is.
Daarom is het, denk ik, des
te belangrijker om onze ogen ook gericht te houden op de goede, de leuke, de
vrolijke en de dankbaarheid schenkende dingen die ook in onze naaste omgeving
gebeuren. Kijk er bewuster naar en geniet daar van!
Na dit niet al te vrolijke
begin, wat ik toch ook even kwijt moest, nu terug naar onze eigen familie.
Ieder jaar als ik bezig ga
met het maken van de nieuwsbrief heb ik altijd het gevoel: wat is het nu bijna afgelopen
jaar weer snel voorbij gegaan. Het maken en verzenden van de vorige nieuwsbrief
lijkt nog maar zo kort geleden. Vrij zeker een gevoel dat ook bij ieder van
jullie bekend is. Als je je verjaardag viert, lijkt de vorige verjaardag nog maar zo pas geleden. Zeker bij het ouder
worden (dat treft ons natuurlijk allemaal) denken we vaak… waar is de tijd
gebleven. Het betekent ook dat we voor ons gevoel te snel oud(er) worden.
Binnen onze familie is de
jongste intussen ook al boven de 65 en de oudste 95.We kunnen met recht zeggen
dat we toch wel een familie op leeftijd
zijn geworden. We kunnen dat ook zien aan het hoofdstukje “ In Memoriam “
Vanaf de Nieuwsbrief dec.2012
is het een vast onderdeel van onze nieuwsbrief geworden. Maar dat betekent dus
ook dat we vanaf dat moment ieder jaar een
familielid (of leden) zijn verloren. Het hoort “natuur”lijk bij het ouder
worden van onze familie. Maar toch.
Ook in het afgelopen jaar was
dat weer het geval en raakten wij weer 3 familieleden kwijt t.w. Joke
Palstra-Veldman, Jetske Draaisma-Pultrum (getrouwd geweest met Arjen Draaisma)
en Henk Kral, echtgenoot van Leny Kral- Kingma (oom Arie).
In deze nieuwsbrief ook een
heel mooi reisverslag van Ad (van oom Hans) die deze zomer een voetreis naar
Rome heeft gemaakt.
Natuurlijk komen ook de
verjaardagen, feestjes, nieuwtjes, adreswijzigingen enz. aan bod en is er
informatie over een eventuele familiereünie
In Memoriam
Joke Palstra-Veldman (07-05-1930 – 09-05-2023).
Joke, geboren op 7 mei 1930
in Dronrijp. Ze groeide op in een niet heel gemakkelijke tijd. Het waren de z.g.
crisisjaren, een hele moeilijke economische situatie in ons land met heel veel
werkloosheid. Het was voor de meeste mensen heel moeilijk rondkomen. Al onze
ouders hadden natuurlijk datzelfde probleem en dezelfde zorgen. Ze moesten soms
bijna toveren om rond te komen. Zo werden de kleren vaak zelf gemaakt en werden
pas weggedaan als ze eerst nog door een jonger broertje of zusje waren gedragen
(of misschien daarna nog wel een keer door weer een jonger broertje of zusje).
Maar omdat de situatie voor iedereen dezelfde was hebben de kinderen daar
gelukkig meestal weinig van gemerkt. Zo
ging dat dus ook bij Piet en Jaantje Veldman. Na de lagere school en de MULO in
Harlingen vond Joke werk in Leeuwarden. Natuurlijk dagelijks op de fiets daar
naar toe.
Een aantal jaren daarna
ontmoette ze Sjoerd Palstra uit Bolsward. Ze trouwden in 1954 en kwamen na
enkele maanden in Sneek te wonen. Door zijn beroep als onderwijzer verhuisden
ze een aantal keren. Via Blauwhuis en Irnsum kwamen ze terecht in Heerenveen.
Sjoerd werd daar hoofd van de school en ze bleven daar wonen tot aan zijn
pensionering.
Nadat Sjoerd in 2015 was
overleden verhuisde Joke na een paar jaar naar een appartement in Dronrijp.
Qua gezondheid ging het daar
langzaamaan moeilijker. Toen er meer zorg nodig was, werd een verhuizing naar
een verzorgingshuis in Menaldum noodzakelijk.
Op zondag 7 mei van dit jaar
zouden we daar haar 93 ste verjaardag vieren.In de vroege ochtend van die
zondag ging ze plotseling snel achteruit. Terwijl kinderen, klein- en achterkleinkinderen
en broers en zussen dus bijeen waren om haar verjaardag te vieren (wat op verzoek
van Joke ook nog gebeurde) hebben we om beurten of in tweetallen gedurende die
uren afscheid van haar genomen. Het werd daardoor een heel bijzondere dag. Immers,
onder het vieren van haar verjaardag tegelijk ook afscheid van haar nemend en
dat met bijna de hele familie samen. Het voelde voor ons allen daardoor ook
bijzonder.Joke is 2 dagen daarna, op 9 mei in alle rust overleden. Ze is
begraven in Dronrijp.
Jetske Draaisman-Pultrum (19-02-1934 – 14-07-2023)
Jetske werd geboren in Bontebok
niet ver van Heerenveen. In haar jeugd was de financiële situatie van gezinnen
dezelfde als beschreven in het verhaal van Joke. Dat gold dus ook voor de
familie Pultrum. Soms moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen.
Ze leerde Arjen kennen en na
een aantal jaren verkering trouwden ze op 27 juli 1956. Ze kregen 7 kinderen.
Ze hebben eerst gewoond op het R.K. Kerkhof. Arjen onderhield daar als
vrijwilliger die begraafplaats.
Hij werkte vele jaren bij de
postafdeling van de PTT (nu Post.nl.) in Heerenveen. Na een aantal jaren zijn
ze verhuisd naar de Van Lidtstraat ook in Heerenveen.
6 Van de 7 kinderen wonen ook
in Heerenveen waarvan 2 dochters zelfs in de Van Lidtstraat.
Jetske was een opgewekte
blije vrouw, een fijne moeder voor haar kinderen. In de loop der jaren kreeg ze
echter flinke rugproblemen die er voor zorgden dat het lopen steeds moeilijker
werd. Later ging ook haar gezondheid
verder achteruit. Met hulp van de dochters lukte het dat Jetske in haar huis in
de Van Lidtstraat kon blijven wonen. Daar is ze op 14juli overleden.
Henk Kral (31-07-1944
– 28-04-2023) (was gehuwd met Leny Kingma van Oom Arie) Onderstaande
tekst is gemaakt door dochter Ellen.
In dit Memoriam neem ik
jullie mee door het leven van mijn vader Henk, man van Leny Kingma en (schoon)
vader van Ellen & Robert en Henriette & Erik, opa van Eline & Lars
en Vera & Stijn.
De laatste jaren gaat mijn
vader achteruit als gevolg van kleine TIA’s en werd er vasculaire dementie
vastgesteld. Fysiek wordt hij steeds afhankelijker en was op zeker moment ver
over zijn eigen grenzen heen. Zoals hij dat vroeger wel eens zei : “als ik zo
word, schiet me dan maar af “. Hij was zich ook zeer bewust van de geestelijke achteruitgang
en besefte zich terdege dat hij de regie zou gaan verliezen. Er kwam hulp en
hij is op 28 april in ons bijzijn overleden.
Maar wie was Henk Kral,
geboren in Loppersum als vijfde kind van het gezin Kral. Hij groeide op in Hotel
Café Restaurant Kral van zijn ouders. Voor hem een heel gelukkige tijd. Hij
haalde kattenkwaad uit, veel lol met zijn broers, dronk stiekem restjes bier
uit de glazen en speelde biljard. Toen hij 12 jaar was overleed zijn vader zeer
plots. Dit verlies heeft hij nooit echt kunnen verwerken. Het hotel werd
verkocht en met zijn moeder en zusje Ineke verhuizen ze via Delfzijl naar
Assen. Thuis was hij niet gelukkig, maar ging wel met plezier naar de H.B.S.
Zijn oudere broer Jan en zijn gezin werden zijn steun en toeverlaat. Hij woonde
ook perioden bij hen in huis. De “Kral” humor zat in de genen, dus dat zat wel
goed!
Hij ontmoette mijn moeder
Leny in Groningen en samen hadden ze een leuke tijd. Gaan stiekem samenwonen.
Maar daar waren haar ouders het niet mee eens. Ze trouwden in1967 in Hoogezand
en vonden een flat in Groningen waar hij wiskunde studeerde. Na mijn geboorte
in 1971 verhuisden we al snel naar Assen waar hij docent wiskunde werd. Daar
wordt Henriette in 1974 geboren.
Hij kon zich enorm verliezen
in zijn werk, brengt zijn hele leven vele uren door in zijn studeerkamer.
Verzamelaar van boeken en interesse in
“alles met een snoertje”. Hij was geďnteresseerd in alles en zeer belezen. Samen
triviant spelen was minder leuk, hij wist alles.
We verhuizen naar Bovensmilde
(1982) waar hij met heel veel plezier heeft gewoond. Ons gezin was enorm
belangrijk voor hem. Bijna alles mocht en kon eigenlijk wel en we werden
gesteund in onze keuzes. Vakanties deed hij vooral voor het gezin. Maar één
ding vond hij geweldig: Ruitjespapier. In alle landen was ruitjespapier weer
anders dus daar op naar de boekhandel.
In 1996 wordt hij docent
Technische Bedrijfskunde aan de HTS in Groningen. Zijn brede interesse komt
goed van pas, hij geeft les in zo’n beetje alle vakken. Voor zijn werk reist
hij, soms ook samen met mijn moeder naar Zuid Afrika.
Een nieuwe fase breekt aan,
kleinkinderen en pensioen. Net als met ons maakt hij vele tripjes naar
dierentuin, stoomgemaal, vogel-kijk-hut, musea, het Hoge Land en Loppersum. Met
mijn moeder gaat hij graag naar ateliers, volgt een cursus boekbinden, maken
een aantal mooie reizen en wandelen langs het Pieterpad. Hij is ook graag
gewoon lekker thuis, kon zich altijd vermaken.
Zo’n 25 jaar waren “de jongens”
op de woensdagavonden een vaste waarde, programmeurs waar hij thuis met veel
plezier les aan gaf. ”Opa gaat schooltje spelen” zeiden de kleinkinderen dan.
In september 2022 verhuizen
ze naar de mantelzorgwoning die we hebben laten bouwen in onze tuin. De hoop
was dat het wat gemak en ondersteuning zou kunnen bieden. Eerst leek het
inderdaad alsof het wat gemakkelijker ging, maar helaas heeft hij er niet echt
meer van kunnen genieten.
Mijn vader, als een trouwe
eik voor mensen die hij lief had en die hem nodig hadden. Je kon altijd op hem
leunen. Was docent in hart en nieren, betrokken, perfectionist, harde werker
(te) zelfkritisch, had moeite met smalltalk en feestjes waren niet echt aan hem
besteed. Maar een borreltje hielp wel om de (noodzakelijke) feestjes best
aardig door te komen. Zijn ziekzijn en vooral ook zijn mentale lijden was heel
moeilijk om te zien. We steunden en begrepen zijn besluit, maar loslaten en het
gemis was en is zwaar.
Wel kijken we terug op een
mooie en passende plechtigheid waar we vooral de “oude” Henk wilden laten zien. Omdat dat echt
een geweldige man, vader, opa en sterke persoonlijkheid was, die we ons ook zo
willen blijven herinneren. Hij zou zelf zeggen ‘veel te veel eer’ en met enig
cynisme “over de doden niets dan goeds”, maar volgens mij meer dan verdiend!
Opm.Johan:
Ellen, een heel mooi en heel
persoonlijk en liefdevol verhaal over je vader.Op onze jaarlijkse Durkjedei
boottochten was Henk altijd rustig aanwezig, zocht vaak een plekje op de boot
niet te dicht bij de drukte, niet opvallen. Ieder jaar heb ik wel met hem
gesproken, maar ook daarbij altijd heel rustig. Zo kenden wij Henk dus. Maar jij hebt ons nu ook een andere Henk
laten zien. Dankjewel daarvoor.
Familienieuws
Familie Draaisma
In september hield de familie
Draaisma weer haar jaarlijkse familieweekend. Deze keer vond dat plaats in Zeegse
in Drenthe. Het werden weer een paar geslaagde dagen. .
In de vorige nieuwsbrief
vertelden we al dat het met de gezondheid van Vera (van Cor) niet zo goed ging.
Het werd echter in de loop van het jaar steeds moeilijker om de zorg die ze
nodig had thuis te geven. Daarom is ze verhuisd naar een zorginstelling in
Musselkanaal waar die zorg wel gegeven kan worden.
Op 5 oktober werd Otto 85
jaar.
Van Lies kreeg ik bericht dat
2 zonen van Joke en Cas zijn overleden.
Familie Veldman
Op 24 september hebben we de
95 ste verjaardag van Herrie gevierd. Hij is begin dit jaar verhuisd naar
Drenningahof in Dronrijp (daar hebben ook oom Arie, tante Lena, mijn ouders en
tante Durkje gewoond).
Het ging binnen korte tijd heel
veel moeilijker. Zijn gezichtsvermogen was al een paar jaar steeds slechter
geworden. Dat betekende tenslotte zo goed als blind. Ook het lopen lukte niet
meer en moest de rolstoel uitkomst bieden.
Sinds een aantal weken heeft
hij bij alles hulp nodig en dat betekende dat er altijd hulp in de buurt moest
zijn ook ‘s nachts. Dat was in Drenningahof niet mogelijk. De kinderen hebben
dat in beurtdiensten toen twee weken voor hun rekening genomen. Er was op dat
moment n.l. in geen enkele instelling in de buurt plaats. Vrijdag 8 december
kwam het verlossende bericht dat er voor hem per 12 december In Oosterwolde een
plaats beschikbaar was. Op die dag is hij dus daar naar toe verhuisd.
Familie Hans Kingma
Zoals ik in de inleiding al
heb verteld, heeft Ad dit jaar een voetreis naar Rome gemaakt.
Hij vertelt daar nu zelf
over:
Op 21 augustus ben ik door
mijn partner José bij de Sint Servaas brug in Maastricht uitgezwaaid voor een
voettocht naar Rome. Voor mij een lang gekoesterde wens. Omdat mijn zoon Tim
sinds dit jaar mijn bedrijf heeft overgenomen was dit het juiste moment om op
stap te gaan en los te komen van een werkzaam leven. Een wandeling van ruim 2100
km.
Ik ben gelopen door België
richting Reims in Frankrijk. In Reims sloot mijn wandeling aan op de Via
Francigena. Dit is een oude pelgrimsroute die loopt van Canterbury (Engeland)
naar Rome en onderweg Frankrijk, Zwitserland en Italië aandoet. Deze route is
beschreven door de Engelse aartsbisschop Siegeric in het jaar 990.
In 15 dagen ben ik van
Maastricht naar Reims gelopen en daarna in 45 dagen naar Pavia in Italië.
Vooral de tocht over de Alpen was in meerdere opzichten adembenemend. Na de Alpen
werden de dagen echter steeds korter.
Dit had ik me niet
gerealiseerd bij mijn vertrek. En omdat mijn tocht van Pavia naar Rome nog
ongeveer 35 dagen zou duren heb ik toen besloten om in Pavia te stoppen en mijn
reis in het voorjaar weer te hervatten.
Dus Rome heb ik nog niet gehaald,
maar ik kijk er nu al naar uit om dat in mei alsnog te doen. Vooral het deel
van de reis door Toscane schijnt heel bijzonder te zijn.
Een overnachtingsplek regelde
ik meestal een dag van tevoren, omdat ik niet precies wist hoever ik iedere dag
zou komen. Ik heb veel bij speciale plekken voor pelgrims overnacht. Dit waren
vaak kloosters of door een kerk gereserveerde ruimtes. Ook heb ik bij
particulieren geslapen die een kamer beschikbaar stellen tegen een vrijwillige
vergoeding of een vast gering bedrag. Daarnaast heb ik soms ook via RB&b en
Booking.com een kamer gereserveerd. Ik ben alleen op reis gegaan en dat wilde
ik ook graag. Onderweg heb ik natuurlijk wel mensen ontmoet, maar heel weinig
samen gelopen met andere pelgrims. Die ben ik tot Besançon (Fr) ook bijna niet
tegengekomen. Daarna wel een paar vooral na de Alpen in Italië. De taal was natuurlijk soms wel een probleem,
maar ik heb me goed kunnen redden. Ik heb ervaren dat de mensen, in welk land
dan ook, zeer behulpzaam en vriendelijk waren.
Pavia ligt op de hoogte van
Milaan. Naar Rome is dan nog 600 km, ongeveer 35 dagen wandelen. Het was een
prachtige ervaring die ik iedereen kan aan bevelen. Soms was het wel even
afzien maar veel vaker was het heel bijzonder mooi en voelde ik me een
geluksvogel dat ik dit kon doen. et werkt echter ook verslavend want ook nu
thuis maak ik lange wandelingen. Ik verheug me nu al weer op mei en wie weet daarna
misschien nog weer een nieuwe reis.
Tot zover Ad zijn verhaal, een
prachtig verhaal waarbij we als lezers waarschijnlijk allemaal denken: wat
knap, wat een onderneming en veel waardering daarvoor!!
We horen volgend jaar dus
hopelijk het tweede deel van zijn tocht. Ad heeft op internet een uitgebreid
verslag van zijn reis geplaatst met tientallen foto’s en ook een uitgebreider
verslag. Zeker de moeite waard om eens naar te kijken. Je kunt dat uitgebreide
verslag vinden op: www.polarsteps.com/Adkingma/8382528-voetreis-naar-Rome
Ook een paar verjaardagen bij
de fam. Hans Kingma n.l. Peet die op 5 juni 85 werd. We hebben dat met ons
allen gevierd in Bunschoten op het terras van een gezellig café mailt Jopie. Daarnaast
Henny (echtgenoot van Harrie) op 4 april
75 jaar geworden.
Otto werd op 1 september 70
en ook dat feest werd op een prachtige locatie gevierd : in Oudemirdum in
Gaasterland
Familie Arie Kingma
Mary (partner van Johan
Boltendal ) werd op 1 december 75 jaar.
Op 3 januari werd Trees, de
jongste in het gezin van Arie en Lena, 70 jaar.
Trees en Gert melden het
overlijden van Fabian Bodewes
ex-echtgenoot van Trees en vader van hun zoon Ian Bodewes op de leeftijd
van 89 jaar.
Familie Frans Kingma
Karel en Greet vertellen dat
hun zoon en zijn gezin na 30 jaar vanuit Warschau (Polen) teruggekeerd zijn
naar Nederland. Ze hebben het vorige huis van Karel en Greet gekocht. Karel en Greet zijn vorig jaar immers
verhuisd naar een appartement in Leiden.
Ze wonen nu vlak bij elkaar.
Zoals bekend zijn Ron en
Ankie in de loop van dit jaar verhuisd van Almere naar Dronten. Ze
schrijven daarover:
We hebben het nu erg naar de
zin in ons nieuwe appartement. De start was moeilijk door ziekte van ons
beiden. De verhuizing heeft wel een grote wissel op ons getrokken. Gelukkig is
Dronten een leuk stadje van ongeveer 30.000 inwoners, alle voorzieningen zijn
voor ons dichtbij. Er is een groot aanbod van winkels in het centrum. Na Almere
wilden we vooral een rustige plek, dat is uitstekend gelukt. In de buurt ligt
het vestingstadje Elburg, daar komen we vaak een leuke sfeer opsnuiven. De weidsheid en de prachtige wolkenluchten die
we ook vaak in Friesland zagen vinden we hier terug in de polder. Ook met de
buren en directe omwonenden hebben we een heel prettig contact. Kortom: een
geslaagde stap.
Ook leuk om te vermelden is
het volgende:
Karel en Greet (Dusseldorp)
zijn veel bezig met genealogie, speuren naar je voorouders wat betreft namen,
geboortedata, geboorte-en woonplaats enz. Karel schrijft dat hij tot zijn
verbazing ontdekt heeft dat, behalve Greet, ook zijn voorouders in Friesland en
dan ook nog specifiek in Dronryp hebben gewoond.
In zijn familie speurtocht
heeft hij ontdekt dat in het doopboek van de R.K. Parochie Dronryp staat vermeld dat op 23 dec.1724 is
gedoopt Reinske Teedes. Zij trouwt op 3 nov. 1750 ook weer in Dronryp met Auke
Teekeles. Hun zoon is op 7 dec. 1753 ook weer gedoopt in Dronryp.
Als je dan deze stamboom
verder volgt verschijnt er in 1877, bij een huwelijk van Johanna Aletta van Vliet
(1858-1924) met Cornelis Karel Dusseldorp
(1824-1886) voor het eerst de naam Dusseldorp. Deze Cornelis Karel is de overgrootvader
van Karel. Via grootvader Karel Dusseldorp ( 1850-1920) en vader Jozef Karel
Dusseldorp ( 1894-1967) getrouwd met Antonia Hasselo (1913-1997, moeder van Karel),
verschijnt Karel zelf in 1944 op het
toneel. Tot zover Karel zijn verhaal.
Karel en Greet, jullie
speurtocht heeft dus een heel leuk resultaat opgeleverd (Karel, wat zul je
trots zijn met de wetenschap dat en stukje van jouw roots in Dronryp liggen!!!)
Ook de verjaardag van Piet op
19 augustus 80 jaar is het vermelden waard.
Nieuws uit België.
Deze keer weinig nieuws uit
België.
Wel van de beide gezinnen een uitgebreide mail
gekregen waarin o.a. vermeld stond dat het goed met ze gaat. Bij het
uitwisselen van nieuwtjes hebben we het ook altijd even over sport. Daarbij komt
altijd het wielrennen aan de beurt. Ik denk dat er geen land is waar zoveel
belangstelling voor het wielrennen
bestaat als in Vlaanderen.
Adressenlijst
Omdat er ook nu weer een aantal adressen en
telefoonnummers zijn gewijzigd, is er bij deze nieuwsbrief ook weer een nieuwe
adressenlijst bijgevoegd. Deze is bijgewerkt tot 13 december. Ook nu herinneren
we jullie eraan: mocht je verhuizen meldt dan het nieuwe adres ook meteen aan
ons, dus ook gedurende het jaar. Bij overlijden van familieleden worden wij
soms benaderd met de vraag om de
nieuwste lijst.
Familiereünie
De laatste reünie die
gehouden zou worden stond gepland voor maart 2021. Maar we herinneren ons
allemaal de corona perikelen die er voor zorgden dat die reünie niet door kon
gaan. Het afgelopen jaar hebben enkele familieleden laten weten dat ze toch
graag weer eens bij elkaar wilden komen. In het berichtje dat ik naar de contactpersonen
heb gestuurd heb ik ook gevraagd om nog eens te polsen hoe het staat met de werkelijke
belangstelling daarvoor. Van een flink aantal neven en nichten heb ik al
antwoord op die vraag gekregen, maar van een aantal ook nog niet. En omdat ik
vind dat er in ieder geval een behoorlijke animo voor moet zijn hoor ik dat nog
graag. Adrie en ik kunnen dan bezig gaan
met de planning en organisatie zodat we ook ieder tijdig kunnen informeren. Mocht
er voldoende animo voor zijn dan proberen we de reünie te plannen in 2e helft
maart of 1e helft april. Jullie horen dat dan zo snel mogelijk.
Website Durkjedei
Om nog eens rond te kunnen
neuzen op de Website van Durkjedei heb je vanaf nu een andere link nodig (omdat
KPN er mee stopte). De nieuwe link is: https://tinyurl.com/DURKJEKINGMA
Het is beslist leuk om nog
eens te kijken naar de vele wetenswaardigheden over de familie en de foto’s van
b.v. onze boottochten met daarop nog onze ouders en onze overleden neven en
nichten. Bovendien kun je dan zien hoe jong jezelf ooit bent geweest (dat is
misschien wel eens een beetje schrikken!).
We willen iedereen weer
bedanken voor het aanleveren van het familienieuws, zonder jullie geen FAMILIENIEUWSBRIEF. Dankjewel!
Tot slot wensen we jullie
allen:
FIJNE en SFEERVOLLE KERSTDAGEN
en
EEN VOORSPOEDIG MAAR VOORAL GEZOND 2024!
Johan en Adrie