John Rambo (Rambo IV)








 John Rambo woont in het noorden van Thailand, waar hij boottripjes met toeristen maakt.
Aan de grens tussen Thailand en Birma (Myanmar) gaat de oorlog zijn zestigste jaar in. Maar Rambo heeft geen zin meer in vechten. Hij leidt een rustig bestaan in de heuvels waar hij op giftige slangen jaagt die hij verkoopt. De passerende huurlingen, rebellen en vredesstichters kunnen hem niet verleiden zich weer in de strijd te storten.
Dat verandert als een groepje missionarissen op zoek gaat naar de Amerikaanse riviergids John Rambo. Sarah en Michael Bennett vertellen Rambo dat het Birmaanse leger landmijnen op de wegen legt, waardoor reizen over land vrijwel onmogelijk is geworden. Ze vragen Rambo of hij ze met zijn boot naar de Karen-stam kan brengen, zodat ze die van medicamenten kunnen voorzien.
Niet veel later wordt het dorp waar de zendelingen hun humanitaire missie uitvoeren aangevallen. Dit komt Rambo te weten als hij door diezelfde christelijke beweging wordt ingehuurd om een groep huurlingen te brengen naar het punt waar hij ze heeft achtergelaten in Birma. Samen met het team gaat hij op zoektocht naar de vermiste zendelingen.

Bijzonderheid: In de film worden 236 mensen vermoord. Dat is het hoogste aantal doden ooit in een Rambo film.

Recensie(s):
1. Subtiliteit is niet aan John Rambo besteedt. Het verhaal is extreem simpel gehouden en er wordt vrij bot duidelijk gemaakt wat voor soort idioten Rambo aan zijn pijl en boog gaat rijgen.
In de eerste scènes zien we hoe het Birmese leger een heel dorp afslacht. Alles wordt zo bloedig mogelijk getoond. Ledematen vliegen in het rond en de modder kleurt donkerrood van het aantal slachtoffers. Er is geen enkele mogelijkheid opengelaten om de slechtheid van deze wandaden te betwijfelen. En het geweldadige begin is nog maar een voorbode voor wat Rambo in gedachten heeft voor het Birmese leger.

2. Waar het beeld van een Rambo die in zijn eentje Afghanistan bevrijdt van gespuis nog in de herinnering staat, is er dit keer dus een groep huurlingen die mee deelt in de kogelvreugde. Een beetje het niveau rednecks als de Blackwater "beveiligings"-cowboys die Irak onveilig maken. Het merendeel kan echter bij lange na Rambo niet bijhouden qua bodycount. Alleen de scherpschutter met zijn nog groter dan hemzelf zijnde geweer komt nog enigszins in de buurt, misschien niet qua aantal, maar zeker wel qua gruwelijkheid. Het geweer is zo krachtig dat het mensen door midden klieft en hoofden uit elkaar doet spatten alsof het ballonnetjes betreft.
Nee, John Rambo is in ieder geval niet geschikt voor mensen die dit soort buitensporige visualisaties niet kunnen waarderen. Stallone wil de gruwelijkheden graag tonen om een statement te maken, maar doet dit over het geheel gezien zo geforceerd dat het nauwelijks nog serieus te nemen valt, ongeacht of Stallone een punt heeft of niet. Ook zijn er enkele momenten dat het halveren van mensen in combinatie met de niet altijd bijster perfecte effects onbedoeld op de lachspieren werkt.















laatste keer bijgewerkt op: