- Ik ben geboren in 1937 te Eindhoven . Ik ben altijd zeer ge-interesseerd geweest in exacte wetenschappen, met de gedachte om enerzijds die te gebruiken om , ja, een materieel paradijs op aarde te maken (verg. robots) , en anderzijds meer te weten te komen over oorsprong en lot van de wereld .
- In mijn tweede studiejaar (1955) te Leiden begon te blijken
dat ik mij als mens niet optimaal ontwikkelde . Nog meer ging ik
mij werpen op wiskunde, computer-science en filosofie . Maar ik
greep veel te hoog en ik had weinig discipline om echt iets uit
te werken , ik kwam tot niets .
- In 1965 besloot ik dan maar om een "baan" te zoeken in de
computer-programmering . Mede door voorspraak kreeg ik die op het
El.RekenCentrum van de universiteit van Utrecht . Het werk ging
mij makkelijk af en ik had een betrekkelijk prettige tijd .
- Tot +1975 deed ik nog enige pogingen om iets bij te dragen
in de computer-science en de filosofie . Toen voelde ik al dat
het mij niet goed afging . Ik had ook weinig plezier in het bedenken
en schrijven van "papers" . Slechts een enkele maal lukte het mij
om iets op papier te zetten .
- Ik ging nog meer de practische kant op , weliswaar met weinig
enthusiasme . Wel ging het me makkelijk af . Ik ging oa. veel doen
aan het opsporen van oorzaken van computer-storingen .
- In 1975 schafte ik mijn eerste radio-tje aan, in 1987 mijn
eerste TV-tje . Ik begon enigszins aan andere activiteiten in de
maatschappij te denken . Hierbij merkte ik dat ik veel problemen
niet goed zag; alleen mijn algemene levensvisie , die leek mijzelf
wel de moeite waard, om te proberen op andere mensen over te brengen
; ik heb het gevoel daarin een beetje geslaagd te zijn .
- Al op 15-jarige leeftijd had ik belangstelling voor de
humanistische levensvisie (gestimuleerd door mijn
vader) , weke visie propageert dat men niet leeft voor een
"hogere macht maar voor "de medemens" .
- Het zich bezighouden met de humanistische levensvisie is
mijn tweede prioriteit geworden . Ik begon wat deel te nemen aan
gespreksgroepen , en ik deed later af en toe ook iets aan het
begeleiden van die gespreksgroepen . Mijn devies is: "probeer de
waarde te zien van de idee-en van anderen" .
- Vanaf de zomer van 1988 was het me niet meer duidelijk wat
ik voor het rekencentrum kon doen . Mede daarom vertoonde ik weinig
enthusiasme meer, een soort luiheid van "er is al zoveel
geprogrammeerd in deze wereld" . Begin 1989 werd er bij mij een
klein huidkankergezwel ontdekt , toen heb ik mijzelf overtuigd
dat mijn leven niet zo belangrijk meer
was . Toen heb ik gedacht: "maak nog het beste van je leven in
de jaren die je nog hebt" . Ik ben met enthusiasme voor het IBM-
systeem voor administratie gaan werken, en bereikte daar een
sleutelpositie . Vanaf 1992 nam het enthusiasme weer af .
- Na enige jaren halve tijd gewerkt te hebben stop ik in het
jaar 2002 helemaal , vanwege pensioen . Sindsdien ben ik bezig
gegaan met Internet e.d. , maar (nog) op een elementair nivo .
Ik leef nu als gewone consument en heb daar vrede mee .
- (( Nog iets over een eigen huis: heb ik vroeger nooit willen hebben , omdat ik niet zoveel ruimte meende nodig te hebben , maar ook omdat het zoveel aandacht opeist . Maar in 1993 kocht ik dan toch een eigen huis , hetgeen mijn leven anders heeft gericht . Ik stelde een deel van het huis beschikbaar , sinds 1997 aan drie personen , meest buitenlandse gasten van de universiteit . Dit beviel mij goed, mijn devies was: "interfereer zo weinig mogelijk met het leven van je huisgenoten" . Ik was veel bezig met beter inrichten van het huis. ))
- Als jongeman vond ik mijn idealen zo belangrijk dat ik zei
: "Tot mijn 45e levensjaar moet ik optimaal functioneren, wat daarna
gebeurt vind ik niet zo belangrijk ; dat zie ik d n wel" .
- Ik concludeerde eens (in januari 1989 , onterecht) tot een
waarschijnlijk levenseinde binnen een jaar . De ervaring herhaalde
zich in februari en toen april . Hier volgen enige gedachten die
ik toen had .
- Voortvarend begon ik voorbereidingen te treffen voor het
regelen van mijn levenseinde . Ik maakte een lijstje van wat ik
nog wilde doen, afmaken of opschrijven .
- De eerste nachten had ik last van trillende benen, en sliep
weinig . Bij zicht op levenseinde wil ik de gewaarwordingen van
angst die ik dan krijg gewoon accepteren , met alle nadelen van
dien . Kalmeermiddelen verlammen het denkvermogen denk ik zo, dus
daarmee ben je niet meer volwaardig mens, vind ik .
- Na drie dagen reeds verminderde bovengenoemde trilling sterk,
en dat was eerder dan ik verwacht had .
- Iedereen moet eens sterven . Ik wil zo graag dat mensen hun
daden richten ook op de tijd na hun eigen dood . In ieder geval
heb ik zelf het gevoel dat ik weliswaar als "persoon" weg ben na
de dood, maar dat mijn "geest" voortleeft in het "collectief
bewustzijn" van de mensheid (verg. robots) .
- En als de mensheid onverhoopt uitsterft , dat hopelijk dan
de mensheid voortleeft in een "collectief bewustzijn" van een
universum . Maar we willen dat de mensheid nog lang blijft ...
en daarom moeten de mensen hun BEST BLIJVEN DOEN .
- DAARNAAST is het begrip tijd een relatief begrip . Men zou
kunnen zeggen, en zo voel ik het ook, dat ruimte en tijd onderdeel
zijn van een geheel zonder absolute tijd-as . Wat ik bedoel is
dat hetgeen wij NU doen niet alleen maar uitstraling heeft op de
toekomst-in-de-richting-van-de-tijd maar mogelijk ook op delen
van het "zijn" die in een andere richting als die van de tijd liggen
. Zodat de dood in die zin geen "einde" is .
- Het is daarom ook niet nodig om dat einde tot het uiterste
te rekken, dwz. ik vind het niet nodig om een leven met veel lijden
en zonder uitzicht op verbetering , vol te houden .
P.S. Als ik nog maar een jaar te leven zou hebben , dan zou
ik graag nog aan een ieder die dat wenst, de gelegenheid willen
geven om van mij nog te horen wat hij wil weten . Het is tevens
een reden dat ik de "angst voor de dood" bij anderen NIET wil ontzien
.
- Ook wil ik graag mijn ervaringen mbt. mijn levenseinde
doorgeven aan anderen opdat zij beter voorbereid zijn op het levens-
einde van hunzelf en van anderen .
- Mijn vader (1904 - 1982) was afgestudeerd in de
werktuigbouwkunde (en ook in de electrotechniek) . Hij was een
gedreven man, hij was altijd bezig met uitvindingen en constructies
van vele technische apparaten, zoals draaischakelaar voor radio's
, Philishave, knijpkat, prefab-huizenbouw, spitmachine, .. . Hij
heeft wel honderd-vijftig octrooien op zijn naam staan , weliswaar
vele samen met anderen . Maar dan was bijna altijd toch mijn vader
de drijvende kracht achter de uitvinding, hij enthusiasmeerde die
anderen om iets klaar te maken.
- Ook buiten zijn vakgebied enthusiasmeerde hij veel mensen
, zoals ook mij, in de wis- en natuurkunde . Hij had ook een goede
kijk op maatschappelijke en menselijke problemen .
- Het is niet voor niets dat hij in de laatste jaren van zijn
leven nationale bekendheid kreeg, ook via TV bij de gewone man
. Ook een erelidmaatschap van de Amerikaanse vereniging van
werktuigkundige ingenieurs viel hem ten deel
. Hij bleef zeer actief tot zijn dood .
- De vereniging van werktuigkundig ontwerpers van de TU Eindhoven
is naar hem genoemd : "Alexandre Horowitz" .
- Voor biografieen zie ook via ingang Alexandre
Histchild 2006/08/31 Leo Horowitz
- ** Herinneringen van mijn ouders ea. over mij **
- 1937 april 20 om 06 uur word ik geboren op Uiverlaan 4
in Eindhoven .
- 1937 e.v. Ik huil heel weinig .
- ? Februari 1938 (tijdens de laatste skivakantie van mijn
ouders was ik bij Oma en Tante Zina) Zina : "ik rol balletje
naar Leo en hij rolt terug ; ik houd op , en dat is ook goed" .
- ?1938 Ik zeg steeds "doh" , na enige tijd begrijpt mama
dat ik nadoe wat Mama zegt : "zo (, dat is gebeurd) " .
- ?1938 Een buurmeisje rijdt mij in een wagentje , bezoekt
een winkel , het gaat hard regenen , het buurmeisje wil wachten
, maar ik schreeuw zo hard dat ze wel genoodzaakt is om in de
regen naar buiten te gaan ; dan ben ik stil .
- 1940 of begin 1941 Papa : Ik lig in bed en tel achterwaarts .
- ?eind 1942 Ik schrijf briefje voor Oma :
"Ik kan lezen , sturen" .
- ** Enige herinneringen die ik nog heb uit mijn kindertijd
**
- ~april 1940 in auto , vertrek van ons (tijdelijk) huis in Hilversum
(voor verhuizing naar een ander huis in Hilversum nl. Elzentlaan ?5)
, ik zie het geboomte of zoiets langs de weg .
- ~10 mei 1940 in taxi afgezet in Amsterdam (bij huis v Oma en Opa) .
- ~11 mei 1940 'sochtends vroeg rafel ik met maja de kleedjes op de
slaapkamer uit elkaar . Mama is boos maar Oma zegt "is niet erg hoor" .
- 15 april 1942 Ik weet : over 5 dagen word ik 5 jaar en over 10
dagen zullen we verhuizen naar Eindhoven . Vanaf die dag af heb ik
vele (kleine) gebeurtenissen nog jarenlang onthouden .
- ?zomer 1942 of/en eerder : Reis naar A'dam Oma met stoomtrein
; Opa zit stil aan tafel .
- (?september 1942 of misschien een paar maanden later) Oma zegt
bij slapen gaan op mijn vraag "ik ben 69 jaar" .
- ~october 1942 Ik teken regelmatig trams (met krijt op straat ;
die trams had ik gezien in Amsterdam) .
- ~november 1942 Ik ga regelmatig naar buurjongen
(Leo Boucher bleek later) en ik vraag(?) over letters e.d. .
- ~november 1942 Mama verstuikt(?) voet en begint in een
behandelkamer te huilen "hoe moet dat nou" - ik ben erg aangedaan en
denk "nu gaat ons leven helemaal veranderen" (maar het viel erg mee) .
- ~november 1942 Ik word pap gevoerd door een zuster ,
met een grote lepel , dat vind ik naar , ik zeg dat .
- ~december 1942 Sinterklaas komt op bezoek in een lokaaltje
bij ons in de buurt , en zegt dat het stout was dat ik niet
met een grote lepel gevoerd wilde worden .
- ?april 1943 'smiddags gebracht naar mevr Leeuwin .
'savonds op trein naar Sittard , Mama(?) (gaat zelf niet mee)
zegt tegen medereiziger : "ze moeten uitstappen in Sittard"
. Enkele mensen in de trein praatten veel met Maja . Een man
treuzelde met zijn kaartje tonen .
- In Z.Limburg reden we in het donker achterop de fiets ,
ik van meneer Meijer , hij vroeg : "wat ben je stil , zeg eens wat"
; waarop ik heel rustig zoiets zei als "waarom zou ik iets zeggen" .
- 'snachts moesten we achter ronde luiken slapen
(bleek later 1 nacht te zijn) ; daarna logeerden we nog twee
weken bij de fam Meijer , was OK .
- 20 april 1943 Ik word 6 jaar en ik denk :
"ik heb nog HEEL veel jaren voordat ik 100 ben" .
- ~oct 1943 Papa neemt ons drieen op 1 fiets , en ik val eraf
en breek mijn arm tegen de stoeprand (omdat Stella op mijn arm valt) .
Een dokter brengt ons naar StJozefziekenhuis vlakbij ;
daar word ik behandeld , gips gezet .
- In het ziekenhuis krijg ik diverse ziekten .
- Eerste week op zaal ; steeds huilen ve jongen die om de
paar uur lever(?)prikken moet hebben .
- Daarna in een isoleerkamertje , voortdurend liggen
. Door een ruit naast mij zie ik 'savonds soms griezelig
kaarsen bewegen . Het was altijd pikdonker 'snachts ,
heel veel dromen en nachtmerries ,
die ik jaren nadien nog kon navertellen .
- Na 6 weken naar huis ; Mama heeft cadeaus gekocht ,
"voor Sinterklaas" .
- Vanaf 7 jaar heb ik continu geheugen (hoewel ik geleidelijk
van die herinneringen toch weer het meeste niet meer kan oplepelen) .
- 18 september 1944 : veel gedaver van tanks (die door
de stad rijden) ; wij gaan kijken naar de doortocht van de
bevrijders door de Wal (straat) ; ik zie de laatste tank nog
rijden plus veel vrachtwagens .
- Die avond luchtalarm en de hele familie zit in het toilet
. Er zijn wel enige huizen geraakt achter ons in de Mariastraat
(uit een van die huizen leerde ik later dat jaar als buurjongen
Jan Kamp kennen , waarmee we nu weer contact hebben) .
____________________________
- home