Insomnia

De lange uren tussen slaap en waken,
terwijl de regen de seconden tikt,
Het beetje tijd waarover je beschikt
vergaat aan zulke nutteloze zaken.

Het hoge doel waarop je had gemikt,
het lager doel waartoe je mocht geraken;
en waaraan zelfs geen dood een eind kon maken,
ons beider onverbrekelijk conflict.

De regen en het leed te allen tijde,
het komt tenslotte op hetzelfde neer:
wij hebben tegen het oneindig lijden
uiteindelijk maar een gering verweer.

Ik denk aan alle dingen die we zeiden,
want al die dingen zeggen we niet meer.

Jean Pierre Rawie

Terug naar gedichtenpagina