Chronische gewrichtspijnen

 

Onder de chronische gewrichtspijnen vallen o.a. de aandoeningen artrose en artritis en jicht.

 

Artrose is een gewrichtsaandoening die gekenmerkt wordt door slijtage van de gewrichten en verlies van kraakbeen. Vooral op oudere leeftijd treedt dit op en de aandoening is progressief met exacerbaties (verheviging van klachten). Rond het 75ste levensjaar heeft bijna iedereen een vorm van artrose.

 

Behandeling artrose: bij voorkeur paracetamol. Bij nachtelijke pijnen, een duidelijke ontsteking of onvoldoende werkzaamheid van paracetamol: NSAID gedurende korte tijd.

 

Artritis is een gewrichtsontsteking, ook wel reumatoïde artritis (RA) of reuma genoemd. Deze ontsteking komt vooral voor in hand, pols en voetgewrichten. RA is een progressieve aandoening, waarbij behandeling er vooral op gericht is de aandoening te remmen, de pijn te onderdrukken en functiebeperking en gewrichtsschade zoveel mogelijk te voorkomen. Genezing is niet mogelijk.

De oorzaak van artritis is niet bekend. Wel is het zo dat bij patiënten met RA antilichamen in het lichaam aanwezig zijn, de zogenaamde reumafactor.Dit zou kunnen wijzen op een auto-immuunziekte.

 

Bij artritis zijn de genoemde gewrichten doorgaans symmetrisch aangetast, dat wil zeggen zowel links- als rechtszijdig.

 

 

 

Behandeling: niet curatief

 

  1. Prostaglandinesynthetaseremmers
  2. DMARD’s: disease modifying anti-rheumatic drug’s. Belangrijkste doel: het voorkomen van gewrichtsschade. Het NHG (Nederlands Huisartsen Genootschap) stelt dat methotrexaat de eerste keus is, die zo vroeg mogelijk voorgeschreven moet worden door reumatologen.

 

Werking van DMARD’s begint meestal pas na 3-6 maanden. Toepassing van deze middelen is zeer ingrijpend, gezien de frequente bijwerkingen en ernstige bijwerkingen.

 

Soorten DMARD’s:

 

Chinoline-derivaten

 

Werking berust op binding aan DNA en RNA in de cel: opbouw kerneiwitten wordt tegengegaan, waardoor pathologische auto-immuunlichamen bij RA niet meer worden gevormd.

 

Indicaties: malaria, reumatoïde artritis, leveramoebiasis.

CI: myasthenia gravis, retinopathie, zwangerschap ( m.u. van malariabehandeling)

BW: bij langdurig gebruik verkleuringen van nagelbed en sommige slijmvliezen. Ototoxiciteit. Daarnaast oogafwijkingen.

Interacties: verhoogde kans op toxische dermatitis bij gelijktijdig gebruik van goudpreparaten en pyrazolinonderivaten.

 

Preparaten:

Chloroquine                  Nivaquine®

Hydroxychloroquine       Plaquenil®

 

Goudverbindingen : worden tegenwoordig niet of nauwelijks meer voorgeschreven.

 

Werkingsmechanisme onbekend.

 

Indicaties : ernstige actieve reumatoïde artritis, die onvoldoende reageert op NSAID’s en DMARD’s als sulfasalazine en methotrexaat.

CI: lever- of nierfunctiestoornissen, beenmergdepressie, recente bestraling, toxische reacties op goud, zwangerschap (absoluut)

BW: frequent en ernstig. 30-40% van de behandelde patiënten moet de behandeling staken. bijwerkingen van orale preparaten zijn iets minder frequent.  Mortaliteit =0,4%!!!!!!

meest frequent gemeld zijn: stomatitis, pharyngitis, colitis, vaginitis, bloedbeeldafwijkingen (regelmatig) zoals thrombopenie en leukopenie.

bij 2-8% ontwikkelt zich proteinurie met nierfunctiestoornissen.

Interacties: gelijktijdig gebruik van goudpreparaten met penicillamine, immunosuppresiva en pyrazolinonderivaten kan het optreden van bijwerkingen als ernstige beenmergdepressie doen toenemen. Gelijktijdig gebruik van malariamiddelen kan de kans op dermatitis verhogen.

 

Behandeling met goudpreparaten uitsluitend door een specialist.

Preparaten:

auranofine                     Ridaura®          het enige orale goudpreparaat.

Aurothiomalaat              Tauredon® injectie

 

Leflunomide

 

CI is zwangerschap. Bij behandeling met leflunomide mogen vrouwen tot 2 jaar na beëindigen van de behandeling NIET zwanger worden. Mannen mogen tot 2 jaar na beëindiging van de behandeling geen kinderen verwekken!

 

Wanneer ernstige bijwerkingen optreden, zoals hepatotoxiciteit en allergische reacties, is een washout-procedure aan te raden met cholestyramine of actieve kool, evenals bij overschakeling naar een ander DMARD.

 

Merknaam:       Arava ® tablet.

 

Indicatie alleen bij ernstige reumatoïde artritis. Voorkeur hebben andere DMARD’s.

 

Methotrexaat

 

Werkingsmechanisme bij RA nog steeds onopgelost.

Klinisch effect in de regel binnen 2 maanden.

Bw: gastrointestinale reacties en verhoogde leverenzymconcentraties. Verder stomatitis, hematologische reacties, pneumonie en huidreacties.

Belangrijkste risicofactoren: (Hoog)alcoholgebruik, gestoorde nierfunctie.

Gebruik van NSAID’s naast methotrexaat kan leiden tot problemen met de nier- en leverfunctie. De methotrexaatdosering dient dan aangepast te worden.

 

Voordeel: 1x per week doseren (bij reuma!!!!!) tot maximaal 30 mg.

 

Preparaten:

Methotrexaat                Ledertrexate® tabletten en injecties

                                   Emthexate® injecties

 

Penicillamine

Indicaties: RA, vergiftigingen met zware metalen, cystinurie

 

CI: overgevoeligheid voor penicillamine of penicilline, goud- of malariabehandeling, bloedbeeldafwijkingen t.g.v. penicillamine en nierinsufficiëntie.

 

BW: overgevoeligheid, maagdarmklachten, leverfunctiestoornissen, proteinurie, nier- en longafwijkingen, veranderingen in de smaakgewaarwording. Verschijnselen van vitamine B6 deficiëntie.

 

Preparaten:

 

Penicillamine                Gerodyl®

                                   Kelatin®

 

 

Sulfasalazine

Werking onbekend.

 

Indicaties: Colitis ulcerosa, morbus Crohn, actieve progressieve RA die niet reageert op NSAID’s alleen.

 

CI: overgevoeligheid voor sulfapreparaten of acetylsalicylzuur.

 

BW: controleer regelmatig de lever- en nierfunctie.

 

Preparaten:

 

Sulfasalazine                Salazopyrine®

 

Immunosuppressiva

Azathioprine                

Ciclosporine

 

Alleen gebruikt als DMARD’s onvoldoende effect hebben. Werkingsmechanisme niet direct bekend.

Bij RA gaat het om langdurige toediening van meer dan 1 jaar. Houd rekening met effect op fertiliteit en met de carcinogene eigenschappen van deze stoffen.

 

 

Jicht

 

Jicht is het gevolg van een afwijking in de stofwisseling van urinezuur, waarbij een te hoge concentratie van dat zuur in het bloedplasma leidt tot het aanvalsgewijs neerslaan van uraatkristallen in het gewrichtsvocht en in onderhuids bindweefsel (tophi).

 

Bij het ontstaan van jicht zijn de volgende factoren van belang:

 

 

Jicht komt voornamelijk voor bij mannen tussen de 40 en 60 jaar.

 

Een te hoog urinezuurgehalte (hyperurikemie) kan ontstaan door:

 

Bij de behandeling van jicht moet onderscheid gemaakt worden tussen een aanvalsbehandeling en een onderhoudsbehandeling.

Bij acute jicht is er sprake van een vrij plotseling ontstane heftige gewrichtsontsteking. Een acute jichtaanval begint meestal ’s nachts en wordt gekenmerkt door:

 

In 50-70% van de gevallen uit jicht zich de eerste keer door ontstekingen in de grote teen.

 

De pijn kan worden verzacht door lokale rust en ijskompressen. Voor de medicamenteuse behandeling van een acute aanval kan worden gekozen uit:

 

Een jichtaanval kan 1-3 weken duren, waarna volledig herstel optreedt. Acute jicht komt vaak terug ( meestal binnen 1 jaar). De duur van symptoomvrije intervallen varieert van persoon tot persoon.

 

Middelen ter voorkoming van een jichtaanval

 

Bij het voorkomen van een jichtaanval met geneesmiddelen gaat het om geneesmiddelen die de vorming van urinezuur tegengaan (allopurinol).

Dit geneesmiddel wordt als regel “levenslang” gegeven

 

Bijwerkingen van allopurinol:

 

Preventieve behandeling van jicht vindt doorgaans plaats als er vaker dan 3-4 x per jaar een acute jichtaanval optreedt.

 

 

terug naar homepage