11 september 2001 was een uitzonderlijk warme dag in New York. Will Jimeno, agent bij de Havendienstpolitie, kwam bijna in de verleiding om een vrije dag te nemen om te gaan boogschieten, maar uiteindelijk besloot hij toch te gaan werken. Brigadier John McLoughlin, een gerespecteerd oudgediende van de havendienst-politie, was al uren op. Hij had elke dag anderhalf uur nodig om in de stad te komen. Samen met hun collega's trokken ze het centrum van Manhattan in, zoals ze elke dag deden. Alleen was dit geen gewone dag. Een eerstehulpverleningsteam van de Havendienstpolitie reed van het centrum van Manhattan naar het World Trade Center. Vijf mannen, waaronder McLoughlin en Jimeno, gingen de gebouwen binnen en kwamen vast te zitten toen de torens instortten. Op wonderbaarlijke wijze overleefden McLoughlin en Jimeno het, maar raakten zeven meter diep in het puin beklemd onder platen beton en verwrongen metaal. Ze konden elkaar niet zien, maar ze konden wel horen dat de ander nog leefde. De daaropvolgende twaalf uur hielden McLoughlin en Jimeno elkaar in leven. Ze praatten over hun gezinnen, het leven bij de politie, over hoop en teleurstellingen.