Notitie voor: Alida Geertruida Bernardina Telman
Dit schreef de dochter van Dirk en Alida over haar ouders.
Aan het eind van de jaren 80 werd er bij Dirk na jarenlang onderzoek
vastgesteld dat hij aan de slopende spierziekte ASL leed.
Dit was voor de familie een zware klap.
Alida (Alie)is dit niet te boven gekomen, ze kreeg uiteindelijk de ziekte
van Parkinson.
Omdat ze niet meer voor zichzelf konden zorgen hebben mijn schoonzus
Lida en mijn broer Willem hen beiden naar Voorburg gehaald.
Dat was voor Dirk en Alie een zeer grote stap zij waren zeer verbonden met Amsterdam.
Zij woonden toen enige tijd in Huize Sonneburgh te Voorburg.
Toen Dirk bijna volledig verlamd raakte en alleen nog met een speciaal
apparaat kon praten (er kwam een strookje papier uit met tekst
die hij moeizaam intikte en dat was bij ons bezoek een mop
van Sam en Moos!) werd hij naar een verpleegtehuis gebracht
in Leidschendam.Na zijn dood ging het met Alie snel bergafwaarts.
Dirk was een ontzettend leuke man, vol humor.
Hij was van beroep banketbakker.
Hij maakte zijn eigen liedjes over Amsterdam en droeg altijd voor.
Hij kwam dan op als het dronken vissertje met een dobber in een flesje
bier die op en neer ging bij de tekst, "Kijk eens hoe of mijn dobbertje
daar gaat " Met een visdraadje zat de dobber vast aan
een knoop van zijn jas,en door zijn armen te bewegen
ging de dobber dan op en neer.
De tekst was uiteraard dubbelzinnig maar
wat hebben we om Dirk gelachen.
We hebben nog pogingen gedaan het liedje te vinden
opdat we er zelf een optreden mee konden maken maar helaas.
Erg dat zo'n geweldig stel zo moest eindigen.