|
Vada ’t Taftje, 22 maart 2014
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Head of the River 2014 – Taftje bereikt mijlpaal
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Op 22 maart 2014 heeft de acht van ’t Taftje weer deelgenomen aan de Head of the River.
· Film bij de start (van Rob Nout) >>> · Foto’s Janhein en Norbert >>>
Waarde Taftisten,
Gisteren hebben we een prachtige Head of the River gevaren. En daarbij hebben we een mijlpaal bereikt! Dit jaar waren we sneller dan de Vargo-acht. Wij zijn geëindigd op een 24e plaats in een tijd van 28.43. Vargo kwam op de 30e plaats in een tijd van 29.12.
Afgelopen week was het nog even spannend, aangezien Leo plotseling uitviel met rugproblemen. We hebben naarstig moeten zoeken naar een invaller, en uiteindelijk hebben vrijdagochtend Jeroen Schuphof bereid gevonden met ons mee te varen. Jeroen is degene die ons de afgelopen weken ook een aantal keren gecoacht heeft. Dus hij kende de ploeg.
Zaterdag was het heel redelijk weer. Met een vrij stevige zuidwesten wind. Dat betekende dat we een deel van de baan de wind mee hadden, en voor een deel de wind opzij. En dit jaar roeiden we de wedstrijd van Ouderkerk naar Amsterdam. Nadat we de boot hadden opgeriggerd en iedereen van Annet nog een banaan had gekregen, was het tijd om op te roeien. Het was droog en in een rustig tempo zijn we met stevige halen naar Ouderkerk geroeid, zodat iedereen goed warm was. Bij Ouderkerk was het natuurlijk weer de klassieke chaos van alle achten die uiteindelijk netjes in volgorde klaargelegd moesten worden voor de startlijn. Dat is altijd een enorm gedoe, zeker met die wind. Maar goed, dat hoort er allemaal en is ook de charme van deze wedstrijd. Wij hadden nummer 33. Zo rond kwart over 2 gingen de rode shirts uit en kregen we het commando op te roeien naar de voorstart. Onder de brug door en dan vaart maken. Na 100 meter hoorden we “DOOR” en daar gingen we.
De opdracht was om stevig van start te gaan, vooral niet te langzaam. Dus in tempo 27 gingen we richting Amsterdam. Het was even zoeken naar het goede bootgevoel, zeker met de straffe wind mee. Maar al heel snel zat de hele ploeg goed bij elkaar en roeiden we heel beheerst, maar wel met mooie stuwende halen. Dat we hard gingen bleek als heel snel, want na 750 meter werd onze voorganger nummer 32 al ingehaald. Dat voelde goed, heel goed. We probeerden zo constant mogelijk te varen, zonder kracht te verliezen. Annet hield ons goed bij de les, gaf steeds het tempo door, en stuurde messcherp door alle bochten en volgde de ideale lijn. Langs de kant fietsen onze supporters mee en schreeuwden van alles. Wat dan? Geen idee, ik hoorde alleen het lawaai maar dat is al voldoende. Het geweldig te weten dat je zo fanatiek wordt aangemoedigd.
De boten achter ons verdwenen langzaam uit zicht. Binnen de kortste keren kregen we het commando ‘stuurboord best’. En al snel weer ‘Dank voor best’. Wat? Was dit nu al de grote bocht, waar we net met het grootste gemak doorheen gingen? En door ging het. Soms met lastige wind van opzij, met hobbelig water. Toch proberen het tempo te houden. Blijven stuwen. Voel die boot onder je door lopen. En steeds maar denken aan de woorden van Jeroen: ‘Roeien is voor 1/3e deel kracht zetten en voor 2/3e deel weer uitrusten’ en ‘Het gaat niet om hoe moe je wordt, het gaat erom dat die boot zo hard mogelijk gaat’.
Door de Rozenoordbrug, op naar Willem III. Nu is het nog maar 2,5 km. Kop erbij houden, technisch goed blijven varen. Blijven stuwen. Onder de Utrechtsebrug door, op naar de omval. Heel veel wind, golven, lastig water. Door de binnenbocht en alle supporters daar schreeuwend op de kant. Het laatste rechte stuk. Nummer 31 werd nu ingelopen, maar doordat die aan het zigzaggen waren, kwamen we er niet langs. Door de Berlagebrug en nu de laatste 750 meter naar De Hoop. Tempo omhoog, 27-28, eindsprint. Dat had misschien nog harder gekund, maar goed, zo was het ook goed. Finish.
Uitroeien. En terug naar Willem III. Daar werden we opgewacht door onze ploegleden en supporters (o.a. Pieter, Janhein, Rob, Francis, en nog meer). Boot op de kant. Douchen. En vervolgens, nadat we de uitslag hadden gezien, met z’n allen in de clubzaal van Willem III ons Taftje lied luid gezongen. Daarna met z’n allen naar het Miranda paviljoen, napraten, bier, wijn, bitterballen en nog veel meer lekkers, en……..plannen maken voor de toekomst.
Wat een wedstrijd. Wat liep die boot mooi. Wat voelde dat goed. Het was een prachtige race. Vargo verslagen. Wat een mijlpaal tijdens ons 30-jarig jubileum.
Norbert
|