|
|
Vada ‘t Taftje, september 2004 |
|
|
|
’t “Gelijk eertijds geheele
volken plegen van het eene land te vertrekken naar
een ander, om eene bekwaame
woonplaats te zoeken, zoo zijn de Batavi of
Batavieren veele jaren voor de geboorte onzes Heeren Jesu Christi uit Duitsland
gekomen.” ‘t
Klik hier voor alle foto's >>> Zo staat vermeld in
de ‘Chronijk van Nijmegen (875 nChr.),
De Stad der Batavieren.’ Bij Tolkamer kwamen
ze in boomstammen ons land binnen. In het kader van het 20-jarig bestaan van
’t Het eerste stukje
tot Millingen aan de Rijn heet ‘Bovenrijn’ en wordt
dan in ineens in Blijlands Kanaal genoemd. Grappig
is dat desondanks Millingen dus Millingen
aan de Rijn heet en niet Millingen aan het Blijlands Kanaal. Een paar kilomater verderop luidt de
naam Pannerdens Kanaal en dan volgt een heel lang
stuk Nederrijn. Na Wijk bij Duurstede gaat deze
over in de Kromme Rijn; deze duikt onder in de stad Utrecht, om daar uit te
voorschijn te komen als Leidsche Rijn. Ook deze is
geen lang leven beschoren, want al spoedig ondergaat hij een metamorfose tot
Oude Rijn om uiteindelijk in Katwijk uit te monden
in de Noordzee. Maar pas op: het
allerlaatste stukje, bij de sluizen, heet eigenlijk Uitwateringskanaal. En dan te bedenken
dat de Rijn van af Lai da Tuma
(een klein meertje in Zwitserland en de officiële bron) 1320 kilometer lang
door Europa stroomt en overal gewoon Rhein heet. Met
deze tekst begon de uitnodiging aan de Taftisten
die zich hadden opgegeven voor deze tocht. Het
Het
organiserend comite bestaande uit Per
luxe touringcar werd de ploeg naar de Kanu Verein Emmerich gebracht. De
boten waren de dag daarvoor al door het feestcomité hier naar toe
getransporteerd en lagen helemaal klaar. De ploegen werden ingedeeld, de
boten in orde gemaakt en naar de rivier getild, de bagage werd aan boord
gehesen en vervolgens kon iedereen aan boord. Het was windkracht 6, de Rijn
was druk bevaren en er waren zeer woelige baren. Met een flinke stroom mee
passeerden we al snel de grens met Nederland en kwamen we bij de eerste stop
in Tolkamer. Het aan wal komen ging niet zo makkelijk, maar het bier op het
terras smaakte opperbest.
De
tocht werd gecontinueerd richting Oosterbeek. Na de
splitsing met de Waal gingen wij verder over de Nederrijn.
De stroom was ineens een stuk minder, het roeien werd zwaarder, en Oosterbeek is dan toch nog een heel eind roeien. Uiteindelijk
kwamen we om 8 uur, later dan gepland,
aan in Oosterbeek, waar we op de camping zouden
overnachten. Het werd al donker en onze tenten stonden nog maar net overeind
(bij de tragere tentenbouwers nog net niet) toen een hevig onweer losbarste.
In allerijl vluchtte eenieder naar de kantine en het biertje aldaar smaakte
wederom prima. Gelukkig
mochten we van de tafeltennisschuur gebruik maken voor het eten. Door Theo en
Jannie de Groot was een waar feestmaal bereid. Een
heerlijke Cassoulet (ook wel genoemd Cas’ Ojé)
en Pruneaux au vouvray als nagerecht. De recepten zijn bijgevoegd.
Ondanks alle nattigheid smaakte het fantastisch. Er werd overvloedig wijn en
bier gedronken. Daardoor
was niet iedereen op zaterdagmorgen even fris. Om half 9 kwam Jannie de Groot alweer monter aangereden om de heren een
uitgebreid ontbijt te serveren. Wat een luxe! Om half tien was alles weer
ingepakt en vertrokken we voor de tweede etappe. Het weer was aanvankelijk
grijs met een beetje regen, maar al gauw begon het op te klaren. Eerst door
de sluizen en vervolgens werd er flink doorgeroeid richting Wageningen.
Tussen de middag serveerde Lia ons een voortreffelijke lunch in de VADA-kantine. Dus na een uurtje was iedereen weer in
topconditie, en vervolgens werd de tocht vervolgd richting het Eiland van Maurik. Daar
aangekomen bleek het aan wal komen nog een heel karwei. Het was een heel
spektakel, door sommigen gecombineerd met een al dan niet vrijwillige duik in
het water. Daarna
moest er nog een behoorlijk stuk gekluund worden om de boten aan de andere
kant van de dijk bij de camping weer in het water te kunnen leggen. Dan
blijkt ineens hoe zwaar die boten zijn. Maar nu hoefden we niet door de
sluizen en dit scheelde zeker anderhalf uur. Gauw
werden de tenten opgezet. En inmiddels was de cateraar ook gearriveerd met
een barbecue en allerlei lekkers. ‘s
Avonds voegden de dames en een aantal oud-leden zich bij ons en werd er goed
gegeten en gefeest. Heel erg jammer was het dat Annie en Jouke
Heringa, degenen die deze ploeg de vanaf het begin continue hebben begeleid
en de meesten hebben leren roeien, en die door iedereen dan ook “vader en
moeder” genoemd worden, er niet bij konden zijn. Annie was de week ervoor
gevallen, had haar been gebroken en lag in het ziekenhuis. Maar niet
getreurd, het jaar 2004 is nog niet voorbij en op het eind van het jaar
vieren we het gewoon nog een keer met de Heringa’s
erbij. Het
werd een uitermate feestelijke avond. De oud-leden kregen zelfs de
gelegenheid om weer even in een roeiboot te stappen en een stukje te varen.
Die mogelijkheid werd met beide handen aangegrepen.
Oprichter
en oud-voorzitter Bert van Silfhout maakte van de
mogelijkheid gebruik om even het woord te mogen voeren. Hij bleek zich toch
ernstige zorgen te maken over het “moyenne” van de heren Taftisten.
Dit gevleugelde begrip is jarenlang onderwerp van gesprek geweest tijdens het
samenzijn na het roeien. En om ervoor te zorgen dat het moyenne op peil zou
blijven overhandigde Bert de huidige voorzitter een
grote pot met Ginseng. Nou, met dat moyenne zit het komende 10 jaar meer dan
goed!! Uiteraard werd het gezelschap ook nog toegesproken door de
huidige voorzitter van ’t De Taftisten waren wel een beetje moe
van het urenlang tegen de wind in roeien, maar de stemming was opperbest. In
de loop van de avond viel het besluit om, gezien de harde wind en een
schatting van de tijd die we daarvoor nodig zouden hebben, af te zien van het
plan om door te varen naar Schoonhoven. Lekker ontspannen met de
wind mee terug varen richting onze
thuishaven in Wageningen leek iedereen een veel beter idee.
Zondagmorgen
kroop iedereen weer “fris en vrolijk” uit zijn tentje. Theo was weer druk in
de weer met het klaarmaken van het ontbijt. En nadat iedereen voldoende
koffie, thee, sinaasappelsap en boterhammen naar binnen had gewerkt werden
vlot alle spullen ingepakt en konden we om half 10 vertrekken terug richting
Wageningen. De wind was hard en mee. Het was echt heel erg lekker varen zo
over de woeste golven. In
Rhenen werd gepauzeerd met een prima lunch bij De
Koning van Denemarken. Vervolgens was de tocht van Rhenen
naar Wageningen een fluitje van een cent, want we hadden de wind zodanig mee
dat we grote stukken met behulp van de riemen, regenjacks en paraplu¹s niet roeiend maar zeilend hebben afgelegd.
Dikke pret! Bij
Vada aangekomen werden de boten uitgebreid schoongemaakt. Elk korreltje zand
werd weggespoten en weggepoetst. Tenslotte
werd het feest afgesloten met een overvloedige maaltijd bij de chinees. Het Het
Klik
hier voor alle foto's >>> ▪ |
|
|
|
DE OMMEZWAAI Liggend
in mijn slaapzak beleef ik de nacht van 11 op 12 september als plezierig en
geniet ik nog na van een prettige BBQ en mooie woorden van onze
oud-voorzitter en Wel
rukt de wind hard aan het linnen van de tent en geven de ons omringende
populieren aan dat het waait. Ratelaars? Schoonhoven
komt langzaam naar boven en verjaagd de gedachte over de reünie uit mijn
hoofd. Hoeveel uur nog te roeien? 10 tot 12 uur als deze wind blijft
aanhouden? Ik zie ploeterende ploegen die rukken aan hun riemen, maar door de
wind teruggeworpen worden. Niet
doen, onverstandig, terug naar Wageningen? Toegeven
aan een element past niet zo binnen mijn karakter. Toch won dit maal de ratio
van de emotie en besloot ik dit voor te leggen aan de overige organisatoren. Drie
tentjes richting zuid stonden Hans en Pim. Tentmaatjes die tijdens hun slaap
ritmisch snurken waardoor de ergernis omgezet wordt in prachtige visioenen.
Zeilen naar Wageningen, dat leek Hans en Pim gezien boven omschreven
omstandigheden het enige goede. Er restte nog één probleem. Hoe krijgen we
Pieter zo gek om richting oost te gaan in plaats van naar west. De
tentstokken braken en scheerlijnen kromden zich, het linnen verbleekte toen
ik in de vroege ochtend voor hun tent knielde en zei: “Jongens het lijkt me
niet verstandig als we naar Schoonhoven gaan. Wat denken jullie er van?” |
|
|
|
Cassoulet WITTE-BONENSCHOTEL
/ 8 PERSONEN Cassoulet
is ook een gerecht dat op veel manieren kan worden bereid. In Gascogne wordt cassoulet
altijd gemaakt met confit van eend of gans en diverse soorten worst. In
Frankrijk wordt worst in veel variaties gemaakt. Vaak
worden de worsten licht gerookt en gekruid met bijvoorbeeld knoflook. Ook in
ons land zijn slagers die diverse soorten worst maken. Zijn deze
worstvariaties moeilijk verkrijgbaar, gebruik dan verse worst. Ook kunt u een
deel van de verse worst door rookworst vervangen. De cassoulet kan uitgebreid
worden met varkens- of lamsvlees. Snijd het vlees in dobbelstenen en laat het
ongeveer 1 uur zachtjes sudderen in ganzevet met een scheutje bouillon. Doe
het tegelijk met de worstjes en confit bij de bonen. Het
ganzevet kan ook vervangen worden door reuzel of boter.
De
bonen 1 nacht in ruim kokend water laten weken. De volgende dag de bonen in
het weekwater aan de kook brengen en afgieten. De bonen opnieuw met schoon
water aan de kook brengen (de bonen moeten helemaal onder water staan), het
varkenszwoerd en de knoflook toevoegen en 1 uur laten koken. Intussen
3 eetlepels ganzevet verhitten en de uien ongeveer 20 minuten zachtjes
bakken. De
tomaten, het zout en de peper toevoegen en 10 minuten meebakken. Dit mengsel
door de bonen roeren, het bouquet garni toevoegen en op heel zacht vuur 2-3
uur laten sudderen. (Dit kan ook in de oven op 140°C.) Controleer regelmatig
of er genoeg vocht in de pan aanwezig is, voeg zo nodig af en toe een
scheutje water toe. De
reepjes spek in 1 eetlepel ganzevet croquant bakken. De worstjes met een vork
enkele malen inprikken, in een braadpan leggen en met water bedekken. Het water
aan de kook brengen en laten verdampen. Als het water verdampt is, de worstjes
in het vrijgekomen vet rondom bruin bakken. De worstjes in plakken snijden. De
gekonfijte eendebouten in een hete oven (200°C) of in de koekepan ongeveer 15
minuten bakken, tot het vel croquant is. De eendebouten elk in 4 stukken
snijden. De oven voorverwarmen op 200°C. De drie vleessoorten in de schaal
leggen. Het bonenmengsel met zout en peper op smaak brengen en op het vlees
scheppen. De bonen met broodkruim bestrooien, nog 1-2 eetlepels ganzevet
erover druppelen en de cassoulet in het midden van de oven nog 35-45 minuten
bakken tot het broodkruim een croquante laag heeft gevormd. |
|
|
|
Pruneaux au vouvray GEDROOGDE
PRUIMEN IN WITTE WIJN Dit
heerlijke dessert kan op 2 manieren gemaakt worden: zonder en met koken. Ik
geef u van beide de bereidingswijze. De
pruimen wassen en in een glazen pot doen. De wijn over de pruimen schenken en
de suiker toevoegen. De pruimen minstens 4 dagen op een koele plaats in de
wijn laten weken. Let wel op dat ze goed onderstaan. Serveer de pruimen met
lobbig geklopte slagroom De
pruimen 1 uur in water weken. De wijn met de suiker, het vanillestokje, de
nootmuskaat en geraspte citroenschil aan de kook brengen en 20 minuten laten
koken. De
pruimen laten uitlekken, eventueel ontpitten (dit is niet echt nodig) en ze
van het vuur bij de warme wijn doen. De pruimen 15 minuten in de warme wijn
laten weken. Het geheel weer verwarmen en afgedekt 4 minuten tegen de kook
aan laten trekken. De
pruimen in de wijn laten afkoelen en afgedekt minstens een nacht (2-3 is
beter) in de koelkast laten staan. Serveer de pruimen met lobbig geklopte
slagroom.
|
