Welkom
Inleiding
Hoe het verder ging
Bouw
Baanontwerp
Railontwerp
Railbedding
HCCM
Aanpassen blokkaart
Programmeerspoor
Materieel
Wagonverlichting
Digitaliseren
Al sinds mijn jeugdjaren ben ik gegrepen door het modelspoorvirus. Mijn eerste herinneringen gaan ver terug. Ik zat als kleine jonge ademloos te kijken naar het treintje van mijn vader. Een klein Duits stoomlocje met een aantal goederenwagentjes was voor mij de eerste kennismaking met de wondere wereld van het modelspoor.
Ik denk dat het hetzelfde begin is zoals menigeen dit moet hebben ervaren. Omdat er weinig ruimte en geld was, werd er begonnen met een eenvoudig ovaaltje van Trix Express op een plaat hout. Ik praat nu over de midden jaren 50. Oudgedienden kennen ze nog wel: de hoedvormige blikken rails op een bedding van karton, met die dikke, zwarte middenrails waarvan je de lip van de ene middenrail naar beneden en die van de ander voorzichtig naar boven moest buigen om contact te maken. Niet te ver, anders waren ze verbogen en maakten ze geen contact meer. Het voordeel van dit systeem was (en is) dat er vlak achter elkaar twee locomotieven onafhankelijk van elkaar konden rijden!
Als locomotief had mijn vader een stoomlocomotief waarbij aan de zijkant twee grote schroefdoppen uitstaken die de koolborstels op de motor duwden. Op deze manier waren de koolborstels snel te vervangen als ze versleten waren en door ze meer of minder druk te laten uitoefenen op de motor, kon het lokje zelfs wat sneller rijden.
Het is echter nooit verder gekomen dan het stadium van een losse plaat hout met een ovaaltje dat steeds moest worden opgebouwd en afgebroken.
Na een paar verhuizingen, waarbij als gevolg van ruimtegebrek nooit een modelbaan heeft kunnen bestaan, heb ik die spullen gekregen van mijn vader. Ik was dus de koning te rijk. Met gespaard zakgeld heb ik af en toe wat rails en wagons bijgekocht.
Zoals zo vaak gebeurt, kwam de interesse op een laag pitje te staan. School, huiswerk e.d. waren hier de oorzaak van.
Toen ik later alleen en op mijzelf woonde, heb ik de hobby weer opgepakt. Ik heb toen van het opklapmechanisme van een afgedankt opklapbed en de poten van een oude eettafel een constructie gemaakt boven mijn bed. Op deze manier kon ik de treintafel voor gebruik uitklappen, waarbij de (verlengde) onderbouw van de oude eettafel dienst deed als draagframe. Hierop kwam dan de treintafel te rusten. Het was best een hele hijs om het geheel rustig en gecontroleerd naar beneden en naar boven te bewegen. En hoe groter de tafel wordt, des te zwaarder het geheel!
Maar ja, het bekende verhaal! Trouwen, kinderen, studie en andere interesses en vervolgens geen tijd meer voor de modelbaan. Dus verdween de trein weer in de doos.
Maar het bleef “kriebelen” met als gevolg dat er uiteindelijk toch een soort werkplek gecreëerd werd waar ik op mijn gemak wat kon knutselen. Die werkplek bestond uit een nis, waarin een werkblad gemaakt was compleet met verlichting en aansluiting voor elektriciteit. Hier kon ik naar hartelust knutselen, prutsen en bouwen. Het grote voordeel was dat ik na gedane arbeid het geheel zo kon laten liggen, de deuren dicht kon doen en de boel was opgeruimd! Mooi toch zo!?
Het was een perfecte plek om messing modellen in elkaar te solderen, zelf modellen te maken, gekochte locomotieven te superen en meer van dat soort werkjes.
Inmiddels waren de gezinsomstandigheden behoorlijk veranderd en begon er zicht te komen op het te zijner tijd vrijkomen van de zolderkamer. De wens van elke modelspoorder kwam in zicht: een eigen treinenkamer. Dus driftig in allerlei tijdschriften kijken om ideeën op te doen voor een eigen modelbaan. Elementen uit railplannenboeken werden verwerkt met eigen ideeën tot –naar wat mij leek- een aardige baan.
Echter, het “vrijkomen” duurde nog wel even. Op zich niet zo erg, want het vrijkomen betekende dat een dochter het huis uit zou gaan. En dat hoefde van mij nog niet zo snel. Intussen wel steeds bezig geweest met modellen aanpassen e.d. Op deze manier ben je toch met je hobby bezig en je legt alvast een voorraadje aan voor straks.
Voor het moment dat ....! Heeft u reacties of opmerkingen, mail me.