De ekster is een opvallende vogel met zijn lange staart, zwart-witte kleur en kwetterende roep. Meestal zie je niet meer dan 4 of 5 van deze vogels bij elkaar, maar `s winters bij het slapen gaan worden soms grotere groepen gevormd.
In de lente vormen zich grotere groepen dan normaal. Ze wippen op takken en op de grond, ze vliegen traag wat rond en jagen elkaar na. Ze nemen bepaalde houdingen aan, zetten kopveren op en spreiden de staartveren. Tijdens deze bijeenkomsten worden paren gevormd.
De lange staart wordt bij het landen omhoog gehouden en komt ook niet op de grond. De vogel loopt normaal, behalve als hij opgewonden is. Dan kan hij zijdelings gaan huppen met half geopende vleugels. Zoals bekend pakt hij graag schitterende en glimmende dingen mee, die hij dan verbergt.

Geen voedsel te min

Eksters zijn alleseters, dus ze eten ook menselijke voedselresten. Om aan de nodige eiwitten en vitaminen te komen eet hij jonge zoogdieren, slakken, slangen, wormen en spinnen, eieren en jongen van andere vogels. Plantaardig voedsel wordt ook gegeten, zoals graan, eikels, noten, bessen en fruit. Ze gaan vaak op koeien en schapen zitten om de teken eraf te pikken.

Bijgeloof

In de loop der eeuwen duikt de ekster vaak op in het bijgeloof. Volgens een Waalse en Franse sage had de ekster eerst een prachtig verenkleed, maar toen de vogel met de gekruisigde Jezus spotte, werd hij vervloekt en kregen zijn veren de kleuren van de rouw. Eksters werden van oudsher al beschouwd als ongeluksvogels, verkondigers van dood en rampzaligheid. Nog zijn er woorden en uitdrukkingen in gebruik die getuigen van dit volksgeloof, zoals bijvoorbeeld 'eksteroog'. Volgens het volksgeloof kunnen eksters het lot voorspellen. Zo zouden ze een naderende oorlog voorspellen wanneer ze zich in grote aantallen verzamelen en luidruchtiger dan gewoonlijk zijn. Ook het weer zou slechter worden wanneer een ekster luidruchtiger is dan anders. In het verhaal "ä basket of flowers" van Lilian Gask (1910) steelt een ekster een gouden ring, waardoor een onschuldig dienstmeisje valselijk wordt beschuldigd en jaren in de gevangenis moet doorbrengen. In de opera La Gazza ladra (de diefachtige ekster) van Rossini wordt een onschuldig dienstmeisje om deze reden zelfs ter dood gebracht en wordt de waarheid te laat ontdekt.

Het nest wordt in een doornstruik of in een hoge boom gebouwd, is groot, is van boven overdekt en heeft een verborgen ingang. Het is versterkt met aarde en klei en gevoerd met dunne wortels. Als de bladeren vallen worden de grote nesten goed zichtbaar.