Boenstoepen waren vroeger heel gebruikelijk bij een huis of boerderij aan het water. Ze werden aangelegd om te worden gebruikt als wasplaats, zoals het wassen van kleding of het spoelen van melkbussen. Ze konden van hout zijn of van steen. De meeste boenstoepen zijn in de 2e helft van de 20e eeuw in onbruik geraakt en verdwenen. Zo ook de boenstoep van Slot Zuylen achter de voormalige tuinmanswoning.

Een beetje verscholen komt de boenstoep voor op een foto in het Weekblad Buiten van 1908 (ook in Het Utrechts Archief).

Heel duidelijk komt de boenstoep voor in de historische fotocollectie van Slot Zuylen (met spelende jongens, zie website van Slot Zuylen), gedateerd 1e helft 20e eeuw.

De boenstoep van Hartsuijker lijkt dezelfde als in de fotocollectie. Het schilderij is niet gedateerd, maar de ouderdom van doek en lijst wijst op de 1e helft van de 20e eeuw. Zoals gebruikelijk heeft de boenstoep meerdere niveaus. Opmerkelijk is dat Hartsuijker het meest alledaagse onderdeel van het slotcomplex heeft uitgekozen als onderwerp voor een sfeervol schilderij.

De boenstoep bevond zich op een plek waar de sloot zich versmalt richting het poortgebouw. Die versmalling is er nog steeds.

Tegenwoordig staan boenstoepen weer wat meer in de belangstelling en worden soms in ere hersteld, niet meer om te wassen, maar voor recreatief gebruik.