Over de HTTP-statuscodes

Het overkomt iedereen wel eens: Ben je lekker aan het surfen op internet, verschijnt er ineens een melding op je scherm dat er "iets" niet kan of mag, meestal met een HTTP-code, bijvoorbeeld HTTP-error 404: Not Found.
Hier vind je een -summiere- uitleg over deze codes.

De webpagina's die je bekijkt in een browser worden naar je PC gestuurd door een webserver. Daarvoor wordt het HTTP-protocol gebruikt. Dit protocol is gestandaardiseerd, zie het W3C-document rfc2616 (1999). Dit document beschrijft versie 1.1, uitgebreid met versie 1.2.
Dit document is in 2014 vervangen door rfc7230 t.m. rfc7237.

Inmiddels is er HTTP versie 2.
Dit is een momentopname .Met de voortschrijdende ontwikkeling van de HTTP-protocollen gaat er nog veel meer veranderen.

Na elke actie verstuurt de server een melding (response) naar de browser. Deze bestaat uit een resultaat-code, headervelden en een body (de boodschap). De resultaat-code is een getal van drie cijfers, ook wel aangeduid als de statuscode.
Het merendeel van deze codes krijg je nooit te zien, want ze horen bij de normale communicatie tussen de de webserver en de browser. Er zijn er die je soms wel te zien krijgt, hoewel veel browsers de melding vervangen door een "Gebruikersvriendelijke" mededeling.

De HTTP-statuscodes zijn onderverdeeld in zes hoofdgroepen:

Een overzicht van de statuscodes van HTTP (per april 2020) vind je in dit Wikipedia- document.

Opmerking:
 
Zie ook de items: HTTP-fout 403 opvangen en HTTP-fout 404 opvangen.

 
terug

html-223; Laatste wijziging: 26 april 2020