Gaddi in Suriname en Nederland wordt gedaan zoals eerder beschreven. In
de rest van de wereld en India zelf, wordt tegenwoordig weinig tot geen
Chauka Pooja meer gedaan.
Dit heeft een historische oorzaak.
Binnen de Kabir Panthi's gemeenschap zijn door maatschappelijke
invloeden een tweetal kleine verschillen ontstaan. Ingewijden kennen de
verschillen als "Ans" en "Bans".
Bans:
Daar waar Kabir Saheb het aanbidden van idolen (beelden) afkeurt, is men
onder invloed en druk van de omgeving beelden van Kabir Saheb zelf gaan
vereren en heeft de "priesterschap" z'n intrede gedaan.
Door een strikte vorm van hiërarchie is er een beeld ontstaan die veel
doet denken aan wat Kabir juist heeft verworpen: het nodig hebben van
een priester om God te kunnen vinden.
Het lijken wel 1001 handelingen die men moet verrichten om in de pas te
lopen met de omgeving. Ook het gebruik van de Chandni en Chauka is sterk
vermindert.
In plaats van een Chauka wordt met een katoenen laken de grond bedekt en
wordt er fruit er Prasaad geofferd.
Deze vorm van Pooja wordt voornamelijk in landen als Fiji, Mauritius en
de West Indies toegepast. Een uitzondering hierop is Suriname (en
Nederland).
Ans:
Hoewel bidden (knielen) voor en Aarti van een Chauka de indruk doet
wekken dat ook hier sprake zou zijn van idool verering, is dit absoluut
niet het geval. Hier wordt juist Kennis en
Waarheid aanbeden en wordt God ervaren en niet afgebeeld.
Omdat hier geen beelden noch rituelen worden gebruikt, geeft dit een
sobere indruk.
Immers: waar moet men de aandacht op richten ?
Omdat de zoektocht naar Nirgun Ram, Sarvavyapak Parm-Aatma een
innerlijke tocht is, hebben beelden en rituelen weinig toegevoegde
waarde.
SatSang, het uitleggen uit Bhajans, Doha's, Chauka Aarti, Aarti van
Sadhoe's, Sants en de ouders (ouderen) zijn de ingrediënten van een
Gaddi zoals die in Suriname en Nederland wordt gedaan.
Afgezien van deze minieme verschillen heeft men een gezamenlijk streven:
het naleven en opvolgen van de adviezen van Kabir met verlossing als
einddoel.
|
|
|
|