Kabir als leerling

Na het voorval aan de oever van de Ganges, ging Kabir zijn spirituele boodschap nu openlijk verkondigen. De omgeving was verbaasd dat de zoon van een moslim wever, nu herhaaldelijk de namen van Rama en Hari reciteerde. Ging men een discussie met hem aan dan beargumenteerde Kabir dat Rama en Rahim, beiden twee namen van een en dezelfde God zijn. Dit bracht kwaad bloed bij zowel de hindoes als de moslims. Hoe durfde een simpele julaha, de twee uitersten onder een noemer te brengen ?
Omdat Kabir zich steeds verdedigde zich met het antwoord dat hij een leerling van Swami Ramanand was, gingen de dorpelingen zich beklagen bij Swami Ramanand.

Ramanand kon zich niet herinneren dat hij ooit een julaha tot leerling heeft geinitieerd en wilde Kabir tot orde roepen. Ramanand gelaste dat Kabir op het matje werd geroepen. Toen Kabir en Ramanand elkaar ontmoeten, vroeg Ramanand waar en wanneer hij Kabir zou hebben geinitieerd als leerling. Kabir vertelde toen over het verhaal aan de oever van de Ganges en zei tegen Ramanand:
"O meester, normaliter initieerd u leerlingen door de Guru Mantra in de oren te fluisteren , maar mij heeft u de Mantra luidkeels doen toekomen. En dat tot driemaal toe ! "
Ramanand omhelsde Kabir en accepteerde hem als een leerling uit het zuiverste hout.

Nu Kabir met Ramanand geassocieerd werd, begon Kabir met openlijke discussies en sprak kritische woorden als het om "Karm-Kaand", doorgetrokken ritualisme, ging.

De leer van Kabir begon vanaf dat moment gestalte te krijgen:

Kabir Saheb staat voor ahinsa (geweldloosheid jegens alle levende wezens).Saheb leert dat zolang de lamp van liefde niet wordt ontstoken, de weg naar SatPurush onverlicht blijft.

Liefde niet alleen voor mensen onderling, maar werkelijk voor de hele schepping. De leer van Kabir Saheb staat boven sektes, kasten en religieën. Mensen van elke ras, religie of kaste kunnen zich met zijn leer indentificeren.Saheb leert ons, dat we iedereen moeten liefhebben en respecteren zoals we onszelf liefhebben en respecteren. 

Harde woorden zijn uit den boze. Men moet beseffen dat dezelfde God in ons aanwezig is die ook in een ander aanwezig is. Saheb predikt liefde en devotie voor SatPurush (de almachtige Heer).

Volgens hem is het zinloos om op pelgrimage te gaan als echte devotie tot de Heer ontbreekt. De Verlosser die wij in Banares of Mekka hopen te vinden, op de berg Kailash of in de Kaaba hopen te vinden is in onszelf aanwezig. God woont niet in een tempel of moskee, maar in ons hart. Wie Hem zoekt zal Hem diep in het eigen hart vinden.

Saheb is ook fel tegen rituelen. De rituelen zijn juist de valkuilen van "maya", illusie.