Sakaam en Niskaam Bhakti


Bhakti (devotie) is niet makkelijk.

Volgens de echte gelovige liggen Bhakti en waanzin dicht tegen elkaar.
Maar waar waanzin de geestestoestand in negatieve zin aangeeft,
is Bhakti juiste de positieve benadering van het woord.
Een Bhakt raakt in extase tijdens devotie en ziet de wereld op een manier die anderen niet kunnen bevatten.
En eigenlijk ziet hij niets, maar ervaart hij zijn God. Als liefde zichtbaar is, weet een Bhakt hoe het eruit ziet.

Het is net als fietsen.
Wie al kan fietsen staat er niet meer bij stil. Maar wie het niet kan, ziet er tegen op.
Bij het fietsen sta je niet meer met beide benen op de grond, maar vertrouw je op je evenwicht.
Je bent niet meer afhankelijk van de grond en kijkt vooruit. Hoe dan ook: het fietsen is slechts een middel
om je doel te bereiken.
Een Bhakt staat zo ook los van het aardse. Hij is niet afhankelijk van de wereld.
Het leven is voor de Bhakt niet het doel, maar het middel om God te vinden. (of beter gezegd te ervaren)

Bhakti is niet iets wat je koopt of vindt.
Je hebt het in je, en door het te ontginnen, krijg je daar profijt van.
Helaas weet niet iedereen de essentie van Bhakti te doorgronden.
Ghee (geklaarde boter) is een zuivelproduct, maar is niet in melk te vinden.
Pas na intensief karnen verkrijgt men Ghee.
God is ook in de mens "verstopt", door intensieve Bhakti kan Hij gevonden worden.
De stoppen van de nodige energie in devotie strikt velen af.
Men moet veel geven en krijgt niets zichtbaars terug denkt men.
Men wil zekerheid dat het resultaat direkt zichtbaar wordt. Men blijft vaak steken in Sakaam Bhakti. Bhakti omwille van resultaat.
De Bhakti die Kabir Saheb voor ogen heeft is het Niskaam Bhakti. Dat is Bhakti zonder enige vorm van verwachting.

Asha Taj Ke Raho Nih-Asha. Kahe Kabir Tab Dekh Tamasha !

In vrijwel elke oude vertelling is er iemand die Bhakti doet voor een bepaald doel.
Het verkrijgen van rijkdom, weelde, macht of welk gewin dan ook is Sakaam Bhakti.
Meestal wordt de Bhakt beloond, maar er altijd een addertje onder het gras......
Wat je "krijgt" wordt meestal duur betaald.
Ravana kreeg door zijn devotie voor Shiva veel macht, maar kreeg ook hoogmoed en uiteindelijk de nederlaag.
Hiranyakashipu kreeg van Bramha ook wat hij wilde, maar werd blind van macht en beet uiteindelijk in het zand toen Narsingh recht kwam halen. Hiranyakashipu was de vader van Prahalaad. Narsingh was half mens en half leeuw.
Kaal Niranjan kreeg ook het universum, maar verloor zichzelf als gevolg van z'n ego (Aham).

Het aanbidden van welke Godheid ook geeft je een Vardaan (beloning),
maar daar moet een prijs voor betaald worden.
Ook het aanbidden van duistere krachten geeft macht, maar ook daar is het resultaat altijd spreekwoordelijk:
Wie wind zaait zal storm oogsten.......

Hoewel een Kabir Panth op zoek is naar Mukti, is zijn handelen niet resultaatgericht. Ergo: Niskaam Bhakti !
Men bidt voor de welzijn van alle schepsels van God. Kaste noch religie is voor hem van toepassing.