De Ramayan in essentie

Dash betekend in het Hindi/Sanskriet het getal 10. Dashrath betekend dan ook: hij die de 10 primaire zintuigen onder controle heeft.
En weet u hoeveel hoofden Ravana had? Toevallig ook 10, alhoewel ….. niet geheel toevallig !
Ravana had namelijk zijn 10 primaire zintuigen NIET onder controle en leefde erop los.
Rijkdom, lust, weelde, woede, jaloezie enzovoorts waren kenmerkend voor Ravana.
Ravana was heerser van het het eiland Lanka ten zuiden van India.
Dus enerzijds Ayodhia (Hemel !) met Dashrath en anderzijds Lanka (Hel !) met Ravana.

In Ayodhia leefden de mensen in eenvoud en harmonie met de natuur, terwijl Ravana een paleis van goud bezat en alle weelde van de wereld kon permitteren. 
Maar alleen die mensen die Ravana als God accepteerden mochten in Lanka wonen.

Te huize Dashrath wordt Rama geboren. Rama betekend "hij die niet in de ban van Maya (illusie) is."
Ramayan betekend letterlijk: "de komst van Rama"
Zolang Rama als prins in het paleis van Koning Dashrath opgroeide en verbleef was alles in orde.
Maar toen hij door de huispriester werd aangemoedigd om met Sita te trouwen, waren ontwikkelingen aan het hof de oorzaak dat Sita en Rama niet in Ayodhia konden blijven.
Rama werd voor 14 jaren verbannen naar het oerwoud. Sita en Lakshman werden lotgenoten en gingen met hem mee.

Het oerwoud moet de wereld tussen Ayodhia en Lanka voorstellen.
De verbanning moest 14 jaren duren. Maar waarom nu 14 en geen 13 of 15?
Hierin zit een logica: het hindoeïsme verklaart dat de schepping uit 14 stadia bestaat. (14 bhumandal)

Context:
Rama, zelf een product en essentie van Dashrath, kon eenmaal verbonden met Sita niet meer in Ayodhia blijven. Hij moest weg uit het paradijs en moest 14 jaren in de schepping ronddolen.

De ziel (Rama) kon, toen het een eigen wil (Sita) kreeg, niet meer bij de universele goddelijke Ziel (Dashrath) verblijven en moest toen naar de wereld (universum of schepping).
Zie Dashrath als Parm-Aatma (Opperziel), Rama als Jeeuw-Aatma (Ziel) en Sita als Mann (wil)
In het verhaal van Ramayan wordt Sita grotendeels als product van Maya aangeduid. 
Mann komt voort uit Aham (ego).

Sita als toegewijde echtgenote van Rama vond het verblijf in een oerwoud niet zo erg zolang zij maar bij haar eega kon blijven. Overal waar Rama was, was het voor Sita een Ayodhia.
 Zoveel liefde en vertrouwen had zij in haar Swami.

Maar eenmaal in het oerwoud (schepping) kwam Sita al snel in de ban van illusie. 
Zij zag op een dag een mooi gouden hert en wilde het koste wat het kost hebben. 
Begeerte was nu een feit!
Rama en Lakhshman hebben getracht Sita te overtuigen dat het gouden hert slechts een illusie was, maar Sita was al verkocht en wilde nu hoe dan ook het hert hebben.
Om Sita te troosten ging Rama noodgedwongen en met tegenzin achter het hert aan.
Lakhshman kreeg van Rama de instructie om achter te blijven en te waken over Sita.

Zie Lakhshman als devotie of goedheid. Met andere woorden: een Sadhoe, Bhakt of Devoot.

Plots kwam er van achter de bomen een noodkreet van Rama, "help mij, help mij!"
Sita die altijd dacht dat Rama haar Swami, haar onsterfelijke God was, begon nu toch ernstig te twijfelen in haar Rama. 
Ze dacht nu dat Rama als gewone sterveling in levensgevaar was en gered moest worden uit de handen van de dood. Sita raakte in paniek.

Ze gaf opdracht aan Lakhshman om Rama te gaan redden. Lakhshman wist wel beter en legde Sita uit dat Rama, de ultieme Godheid zelve is, hij is onoverwinnelijk. Er kon Rama niets gebeuren. 
Lakhsham wist dat het niet Rama was die om hulp riep. Een Sadhoe als Lakhshman weet zonder enig twijfel dat de ziel (Rama) onsterfelijk is. Het is in essentie God zelf.

Maar Sita was nu zo in de ban van illusie dat ze niet meer voor rede vatbaar was.
Ze begon nu ook zelfs Lakhshman te beschuldigen een onzedelijk oogje op haar te hebben. 
Immers: waarom ging hij dan Rama niet helpen?

Lakhshman kon deze woorden niet aanhoren en met tranen in de ogen besloot hij toch de opdracht van Sita op te volgen. 
Maar voordat hij op pad ging, trok hij een streep (Lakhshman Rekha) op de grond.
Hij verzocht Sita om de streep niet over te steken. Zolang zij deze raad zou opvolgen zou niemand haar kwaad kunnen doen.

Sadhoe's hebben de grenzen van de ego, of mann (wil) omschreven en geadviseerd om deze grenzen niet te overschrijden. Men kan zo in de wereld blijven en toch nog rein blijven. Maar blijf binnen de grenzen!

Maar och!
Lakhshman was amper vertrokken of Sita viel al verder voor de slechte verlokkingen des werelds.
Verblind door verkeerde inzichten zag ze niet dat Ravana verkleedt als pandit haar kwam een bezoekje kwam brengen.
Ravana wist haar te verleiden en Sita negeerde de adviezen van Lakhshman compleet.
De woorden van een Sadhoe werden niet opgevolgd.
Dit was de kans voor Ravana om Sita te ontvoeren en mee te nemen naar Lanka.
In Lanka probeerde Ravana haar te dwingen om het leven op Lanka te accepteren.

Maar Sita die hoe dan ook verbonden was met Rama, accepteerde Ravana niet.
Onder de Ashoka boom weende ze elke dag om haar Rama en keek uit naar redding.

Rama had ondertussen Bali (lust) verslagen. En met Sugriva (zelfcontrole) als compagnon en Hanuman (krachtige Mann, wilskracht) als generaal een leger samengesteld. 
Samen hebben ze Sita kunnen verlossen uit de klauwen van Ravana. 
Uiteindelijk keerden ze allen ongeschonden terug naar Ayodhia.

Shri Rama komt uit Ayodhia en gaat naar Lanka om Sita uit de handen van Ravana te redden.
Hij komt met Lakhshman en Hanuman als metgezel en neemt Sita weer terug naar Ayodhia. 
Ondanks haar verblijf in Lanka blijft Sita rein (pavitra). De Agni Pariksha (vuurproef) bewees dit.

Context:
God incarneert keer op keer als redder en gids. Hij komt naar de wereld om de zielen te verlossen uit de handen van de illusie.
De ziel blijft ondanks in aanraking te zijn geweest met het vergankelijke Maya, rein en zuiver en keert uiteindelijk terug naar de schepper.
Onze schepper (SatPurush) is begaan met ons lot (Karma) en komt zelf keer op keer als verlosser (Bandichhor) om ons de weg terug te wijzen (SatGuru) naar Ayodhia (SatLok).

De Ramayan is een uiterst bijzondere en leerzame les voor de mensheid.
Maar de lezer of aanhoorder blijft vaak verstrikt in de woorden hangen en begrijpt dikwijls de boodschap niet goed.
Elke verteller of schrijver heeft zijn eigen interpretatie en het verhaal werd steeds verder aangedikt. Op gegeven moment ontstaat er zo'n literaire overdaad dat de rode draad meer te bekennen is.

Volgens het hindoeïsme leefden de mensen vroeger veel langer en hadden ze veel meer tijd om de lange vertellingen van de Ramayan aan te horen. Ook werd er toen veel meer tijd uitgetrokken voor het uitleggen van de vele stukjes tekst. 
Tevens werd er met regelmaat ook Ram-Lila (openlucht toneel) georganiseerd.

Tegenwoordig hebben we vrijwel geen tijd meer over voor religieuze diepgang in het leven.
Een boek lezen in het Hindi wordt niet voldoende meer gestimuleerd. Het lezen van een boek op zich is al een uitdaging. De illustratieve personages in de Ramayan worden door de jongste generatie "westerse "  Hindoestanen niet meer begrepen en geaccepteerd. 
Dat is jammer, want de Ramayan is weldegelijk een godsgeschenk!