Bij het jaarlijks onderhoud horen ook de koelwateraansluitingen. De leiding van de buitenboordafsluiter naar de waterpomp bevatte een wierfilter dat echter niet goed vast bevestigd was. Bovendien liep de aanvoerleidng nogal ongelukkig door het schip. Daarom de hele zaak er uit gehaald. De slangen waren duidelijk hun eerste jeugd voorbij, dus daarvoor zijn nieuwe aangeschaft. De buitenboordafsluiter, een 3/4" kogelafsluiter, liep behoorlijk zwaar. Dus die ook gedemonteerd en beter gangbaar gemaakt. Bij de montage van de afsluiter uiteraard nieuwe teflontape op de schroefdraad gewikkeld. En bij het vastdraaien brak toen de huiddoorvoer net onder de knie gewoon af. Toen was ik wel blij dat we op de wal stonden. Het breukvlak was mooi rood, dus blijkbaar is de legering ontzinkt.
Een droevige eigenschap van gewoon messing, waarbij in zeewater, en/of onder invloed van (galvanische) stromen het zink uit de legering gewoon oplost en een zachte koperen spons overblijft. En die breekt zomaar af. Een nieuwe huiddoorvoer is toch weer van messing, die vorige heeft het tenslotte zo'n 25 jaar volgehouden. Bronzen uitvoeringen zijn niet te vinden. RVS is onder water ook niet echt aan te bevelen. Het gekke is dat de andere huiddoorvoeren dit probleem niet kennen, De legering daarvan ziet er nog prima uit.Misschien heeft de koelwaterinlaat wel te lijden gehad van zwerfstromen in de motor. Moeilijk te zeggen.
terug