Rechten: Alle karakters zijn eigendom van Joss Whedon, Mutant Enemy en 20th Century Fox.
Auteur: Emily Siazon
Oorspronkelijke titel: What You Don't Know ...
Vertaler: Ton van Lankveld
E-mail: ton.lankveld@hccnet.nl
* * *
Pas op voor de Doder. De afscheidswoorden van de vrouwelijke vampier echoën door mijn hoofd terwijl ik de protesten van mijn laatste slachtoffer probeer te negeren. Grappig, dat denk ik altijd wanneer ik dood.
Het waren de eerste woorden die ik hoorde nadat die vrouw me had veranderd in dit . . . monster. Terwijl ze goed wist dat ik op mijn hongerigst was, en wanhoopte naar mijn eerste prooi.
Ik neem aan dat ik dankbaar zou moeten zijn voor dit advies, het is er zeker de oorzaak van dat ik nog niet tot de doden behoor (In ieder geval, zo dood als een ondode kan zijn). Niet dat ik me ergens zorgen over moet maken. Sinds die eerste nacht heb ik niets gedood wat ook maar enigszins menselijk was. Ik hou me aan mijn dieet van honden, katten of andere huisdieren die voor het grijpen liggen. Het is niet zo smakelijk als het bloed van een mens, maar ik ben in ieder geval in het reine met het beetje geweten wat ik nog bezit.
Mijn huidige maal is een witte kat die vanmorgen het ongeluk had mijn pad te kruisen. Ik voel hoe mijn maag reageert op de onweerstaanbare geur van vers bloed.
Mijn mond sluit zich snel om zijn nek, sluit mijn ogen in extase als ik voel hoe de warme vloeistof tussen mijn lippen door vloeit, richting maag. De bitterzoete smaak die het nalaat, doet me alleen maar naar meer smachten.
Ik word een beetje te begerig en drink sneller, laat het bloed langs mijn kin druppelen. Ik vang het met mijn vingertip op, pauzeer even om zijn briljant rode kleur te bewonderen. Alleen al van de aanblik raak ik opgewonden, en het vergt al mijn wilskracht om het niet onmiddellijk op te likken.
Het geluid van naderende voetstappen rukt me uit mijn trance-achtige toestand, en ik prop mijn slachtoffer snel in een nabij boekenrek. Ik kijk rond om er zeker van te zijn dat nergens een druppel bloed te zien is. En herinner me gelukkig die ene op mijn vinger, welke ik met tegenzin aan een stuk tapijt afveeg.
Halverwege de trap schiet me opeens iets te binnen. Mijn God, wat als de persoon aan de andere kant van de kelderdeur de Doder is? Dat is iets waar ik me altijd zorgen over maak, direct nadat ik heb gegeten.
Heeft ze de meelijwekkende geluiden van de kat gehoord, en begrepen wat ze betekenden?
Mam?
Doodsangst verandert in opluchting als ik mijn dochters stem hoor. Voor een moment dacht ik dat de Doder me had gevonden.
Hoe belachelijk.
Ik kom er zo aan, Buffy.
* * *
Opmerking van de auteur: Dit is mijn verklaring hoe die kat in de kelder kwam. Dit moet zijn gebeurt voor de afsluiting van het laatste (tweede) seizoen.
Opmerking van de vertaler: Het oorspronkelijke verhaal is in oktober '98 geschreven. Buffy vindt de kat in "Dead Man's Party". De tweede aflevering van het derde seizoen.
*** Einde ***
| Buffy pagina | Home |