Rechten: De karakters Buffy Anne Summers en Lily zijn eigendom van Joss Whedon, Mutant Enemy en 20th Century Fox.
Auteur: Michele Mason Bumbarger
Oorspronkelijke titel: The Other Anne
Vertaler: Ton v. Lankveld
E-mail: ton.lankveld@hccnet.nl
Tijdlijn: Dit is Lily's verhaal direct na de aflevering "Anne". Seizoen 3, aflevering 1.
* * *
Ik vroeg me af waar ze voor wegliep.
Ik bedoel, ze was altijd zo standvastig. Werkelijk. Ik denk dat de andere kinderen op school dachten dat ze een beetje raar was of zo, maar ik wist sommige dingen. Ik wist dat ze - kijk, ze was de soort persoon die ik altijd had willen zijn. Je weet wel, ze wist hoe ze dingen moest doen, magische dingen, en ik heb er altijd van gedroomd om magische dingen te kunnen doen. Iets te doen dat me onderscheidt van de rest. Dat me bijzonder maakt.
Daarom sloot ik me aan bij die vampiersecte. Ze lieten me merken dat ik bijzonder was. Je weet wel, alsof ik belangrijk was. Om een of andere reden gaven ze om me. Ze gaven meer om me dan mijn familie ooit heeft gedaan. En ze werden niet dronken en schreeuwden en sloegen me niet. Goed, het was misschien een beetje maf. Zelfs ik kan dat nu doorzien, en ik ben er nooit erg goed in geweest om dingen te begrijpen. Ik ben een beetje traag denk ik.
Maar ik had in ieder geval een reden om te vluchten. Ik probeerde een plaats te vinden om naar toe te gaan. Ik was altijd op zoek naar een plaats waar ik naar toe kon. Maar ik kon niet begrijpen waarom zij hier was, zich voordoen als iemand anders. Ik bedoel, Buffy Summers. Ze redde ons van de vampiers. Nou ja, ze redde de meeste van ons - behalve Ford, misschien - maar daar probeer ik niet te veel aan te denken. Het was een beetje vreemd, om haar daar in de snackbar te zien, zo gekleed als dienster. Ze was klein en - zwak, is het goede woord denk ik. Het leek niet zoals het hoorde. Niet voor haar. Ik ben klein en zwak en daarom had ik Ricky nodig. Hij gaf er niets om dat ik zwak was. Hij hield er van om voor me te zorgen en ik kan niet zo goed op mezelf passen.
Daarom was ik zo bang toen Buffy me vertelde dat hij dood was. Dat hij dood was en dat hij oud was toen hij stierf. Een van beiden kon niet want Ricky was jong en knap en slim en - kijk, het kon niet allebei waar zijn is het wel? Want Ricky had gezegd voor altijd, en voor altijd betekent voor altijd. Voor altijd.
Maar, ik denk dat het niet zo is. Niet echt. Niets is voor altijd. Of je moet een vampier zijn of zoals die Ken figuur en als dat voor altijd betekent dan hoef ik het niet. Helemaal niet. Nooit niet. Niet dat soort voor altijd.
Het was heel beangstigend om te worden gevangen door die Ken figuur. Hij zei dat het de hel was en Buffy zei dat wel eens zo kon zijn. Het was Ken's hel - of het was onze hel omdat hij ons daar naar toe bracht. Ik wilde in elkaar kruipen en het accepteren, er was toch nooit ergens een plaats voor me geweest en niemand zou me missen. Trouwens, Ricky was dood. Er was nu niemand die voor mij zorgde.
Maar het liep anders.
Buffy was toch zo dapper. Ze keek gewoon het monster aan - helgozer en zei, Ik ben Buffy de Vampier Doder, en jij?
Ik wou dat ik zoveel lef had. Ik bedoel, ze nam het tegen hem op alsof het haar niets kon schelen. Alsof ze niet eens bang was.
Ik zou doodsbang zijn geweest. Ik was doodsbang. Ik was blij dat Buffy dacht dat ik iedereen naar buiten kon krijgen, toch. Ik zou dat nooit uit mezelf hebben gedaan. Ik zou het nooit zelf hebben aangekund - maar Buffy zorgde er voor dat ik het deed. Ze dreef me om ze de trap op te sturen en ik voelde me voor een keer goed. Dat deed ik werkelijk. Ik had het gevoel dat ik iets goeds had gedaan. Zo had ik me nog nooit gevoeld.
En toen ik dat Ken figuur duwde. Het was prettig. Ik weet dat het verkeerd en slecht klinkt, maar hij was verkeerd en slecht, dat maakte het goed, toch? Ik wilde het niet doen, maar hij wou Buffy laten vermoorden. Hij zou mij waarschijnlijk ook hebben laten vermoorden, maar ik ben niet zo belangrijk als Buffy. Ze doet dingen. Gave dingen. Magische dingen.
Kijk, zonder gekheid, zij is de Vampier Doder. Wat dat ook wezen mag.
Hoe dan ook, ik neem aan dat ik me heel gelukkig mag prijzen dat ze er was. Zelfs als ze nu terug gaat. Zelfs als ik niet weet waarom ze hier in de eerste plaats was. Ik ben blij dat ze terug gaat, zo'n beetje. Ik bedoel, ik zal haar missen, je weet wel. Ik heb niemand zonder Ricky en ik ben er niet erg goed in om voor mezelf te zorgen. Maar Buffy hoort hier niet - zelfs voor iemand zo dom als ik is dat duidelijk.
En ze zei dat ik Anne kon zijn. Dat is werkelijk gaaf. Want Anne kan voor zichzelf zorgen. Anne is slim en ze heeft veel lef. Anne kan voor zichzelf zorgen. Anne kan de tafels bedienen en de huur betalen.
Buffy zal trots op me zijn. Ik zal een heel goede Anne zijn.
Want Buffy zei dat ik dat kan.
| Buffy pagina | Home |