Prikkelbare DarmSyndroom
Het Prikkelbare Darm Syndroom (PDS), ook wel spastische dikke darm of spastische colon genoemd, is de meest voorkomende chronische darmstoornis.
In het Engels wordt deze aandoening Irritable Bowel Syndrome (IBS) genoemd.
De klachten
De klachten van PDS verschillen van persoon tot persoon, en zelfs per persoon kunnen de klachten nog weer van dag tot dag verschillen.
Soms hebben mensen maanden achtereen klachten, gevolgd door klachtenvrije perioden. En vervolgens treden de klachten weer op.
De meest kenmerkende verschijnselen van het PDS zijn zeurende, krampende of stekende pijn in de buik.
PDS gaat gepaard met een afwijkend ontlastingpatroon.
Naast pijn in de onderbuik en een afwijkend ontlastingspatroon hebben mensen met PDS vaak ook andere maag-darmklachten.
Klachten buiten het maag-darmkanaal zijn problemen met urinelozing, hoofdpijn, moeheid, onregelmatige menstruatie, pijn bij of na de seksuele gemeenschap.
Er zijn nogal wat mensen met PDS die ook kampen met spierpijn en/ of gewrichtsklachten.
De oorzaken:
De klachten berusten op een stoornis in de functie van het darmkanaal met betrekking tot de bewegingen van de darm.
Ook mensen die geen PDS hebben kunnen dezelfde klachten hebben. De verschijnselen zijn chronisch. Men kan vele jaren last hebben, soms in meerdere, soms in mindere mate. De factoren, die kunnen samenhangen met het PDS zijn:
-Bewegingsstoornissen in het maag-darmkanaal
-Voedingsfactoren
-Verlaagde pijndrempel in het maag-darmkanaal
-Psychosociale factoren.
De diagnose en behandeling:
De diagnose PDS wordt alleen gesteld als er geen structurele of biochemische verklaring voor de symptomen zijn te vinden. Iemand heeft ten minste 12 weken (hoeft niet aaneen gesloten) buikklachten of pijn in de afgelopen 12 maanden, met twee van de volgende drie kenmerken:
-Verminderde met de stoelgang; en/ of
-Optreden valt samen met een verandering in de frequentie van de stoelgang; en/ of
-Optreden viel samen met een verandering in de vorm van de ontlasting.
Symptomen, die de diagnose versterken zijn: abnormale stoelgang, abnormale ontlasting, slijm bij de ontlasting en een opgeblazen gevoel en opgezette buik.
De ziektegeschiedenis kan de arts op het spoor van PDS zetten. Daarbij kan aanvullend lichamelijk onderzoek, laboratoriumonderzoek en röntgenonderzoek worden gedaan. Verschillende soorten scopieën, zoals gastroscopie en colonscopie kunnen worden gedaan. Meer over deze onderzoeken vindt u op de website van de Maag Lever Darmstichting (kijk bij 'Linken')
Er is nog geen afdoende behandeling gevonden voor PDS. Veel nadruk wordt gelegd op voeding en leefregels. In de reguliere geneeskunde wordt veel gebruik gemaakt van medicijnen, die worden onderscheiden als:
-Bulkvormende stoffen,
-Krampwerende middelen,
-Laxeermiddelen,
-Middelen tegen diarree,
-Pijnstillers,
-Kalmerende middelen en
-Antidepressiva.
Er wordt voor gewaarschuwd niet langdurig zelf te experimenteren met middelen, maar een arts te raadplegen. Psychotherapie lijkt tot nu weinig succes te hebben bij PDS. Wel is er meer, nationaal en internationaal, aandacht voor hypnotherapie.
Terug naar darmziektes
Terug naar 'De darmen'
Terug naar menu