Duitse Wad
Na enkele jaren gescharreld te hebben
op het Nederlandse wad wilden we onze grenzen verleggen naar het Duitse
Waddeneiland Borkum en wellicht ook nog andere waddeneiland aandoen.
Ben had in een artikel van Els Knol-Licht op de website van de wadvaarders gelezen
over de angstige momenten die zij doorgemaakt hadden toen zij de Westereems
moesten oversteken naar het eiland Borkum. Dat het daar erg ruig kon zijn, met
name als je wind tegen stroom hebt, is hen
varende met hun schouw, op een akelige manier duidelijk geworden.
Vandaar dat wij ons in lieten schrijven voor een Expeditie op het Duitse Wad van
de ANWB. Zo'n expeditie hadden we in 2001 ook al eens gevolgd voor het Nederlandse
wad en dat was ons heel goed bevallen.
Voordat we uitvoeren hadden we samen een afspraak gemaakt over wat te doen bij
calamiteiten die zouden kunnen optreden bij het oversteken van de Westereems. Ik ben nu eenmaal een angsthaas en ik moet me wel veilig voelen aan
boord.
Na kennisgemaakt te hebben met de bemanningen van het flottielje gingen we vrijdag 5
augustus om 9 uur door de sluis van Lauwersoog op weg naar Borkum. ZWwind,
windkracht 5 met wat regenbuien in het vooruitzicht.
Het was een schitterende tocht en we gingen moeiteloos de 3 wantijen over.
We konden op de digitale kaart van Stentec precies zien hoe we voeren wat ons
een veilig gevoel gaf, vooral op die trajecten waar geen boeien lagen, zoals het
afsteken van bebakende omwegen.
U kunt de gevaren route naar Borkum
bekijken met een korte presentatie. Houd er rekening mee dat het bestand 2,14 MB is.
Klik HIER
Toen we de Westereems naderden trok de wind aan en begon het te regenen. Al gauw
begrepen we wat Els Knol-Licht in haar artikel bedoelde met angstige momenten. Door
wind bijna tegen stroom, een hoosbui met daarin fikse windstoten en het feit dat de
haven van Borkum aan lager wal lag, ging onze grundel zo hevig te keer, dat we
bang waren dat door een overslaande golf de kuip vol water zou lopen. Die is
weliswaar zelflozend, maar we hadden voor de zekerheid 2 hoosemmers klaargezet.
Daarbij kwam nog het feit dat Ben het voorschip op moest om de fok te strijken.
Een hachelijke onderneming omdat ik het hevig rollende schip nauwelijks met de
kop in de wind kon houden. Gelukkig viel Ben deze keer niet overboord zoals dat
eerder op het IJsselmeer wel het geval was. De van achter aanrollende golven
gaven een flinke druk op het roer en voor Ben aan de helmstok betekende dit fysiek het uiterste van
zijn krachten. Uiteindelijk bereikten we de veilige haven van Borkum; een kopje koffie ging er
toen goed in.
Omdat de weersvoorspelling voor de komende dagen wisselvallig, NW wind 5-6 met
windstoten van 7Bf, was, besloten we beter weer af te wachten op het eiland Borkum omdat
een herhaling van gisteren ons onveilig leek, rekening houdend met de combinatie
van schip, weer en bemanning. Met
een beetje weemoed namen we afscheid van het flottielje dat doorvoer naar het
mooie Duitse havenstadje Greetsiel. We spraken af ons weer bij het flottielje te
voegen als het weer verbeterde.
Al met al hebben we vijf dagen fietsend en wandelend op Borkum doorgebracht (vooral het oostelijk deel is prachtig)
, met weersvoorspellingen die alsmaar slechter werden. En omdat het niet verbeterde en we
beslist het weekend weer thuis moesten zijn, besloten we ons schip in de haven te
laten liggen en zijn we met de veerboot
teruggegaan naar de Eemshaven. We halen, als het weer wat stabieler is ons
grundeltje later met z'n tweetjes op. Misschien kunnen we dan alsnog wat over
het wad rondscharrelen.
Conclusie:
Expeditie Duitse Wad mislukt.
Huwelijk houdt stand
Wilt u onze verrichtingen volgen, klik dan
HIER
