HERINNERINGEN VAN EN DOOR JAAPVANDRIEL

 

restauratie   
Tijdens de restauratie (1991-1992) van onze Trinitatiskapel, was ik wat aan het opruimen en aan het vegen, toen ik een vreemd torretje, een soort boktor zag lopen. Ik dat diertje gevangen en in een lucifersdoosje gedaan. In de lunchpauze liet ik het zien aan de werklui en uitvoerder. Ze bekeken dat insect goed. 'Dat lijkt niet zo goed wat denk je voorzitter, ik stel voor om de architect te bellen.' Ik was het met hem eens en de architect kwam direct met nog twee medewerkers. 'We gaan eens kijken in de kap,' zeiden ze. Ik mee de steigers op dan een ladder en door een luik de kap. Met een paar sterke schijnwerpers werd de kap goed bekeken, vooral waar de balken in elkaar steken. Hier en daar vonden we een 'wormgaatje' maar geen 'boktor' of zo iets. Na een beraad met elkaar werd toch maar besloten de kap zwaar te gassen.
Dat zou de a.s. vrijdag daarop gebeuren en dan alles potdicht gesloten houden de ramen en deuren dicht en niemand in de kapel.
En zo gebeurde het. De uitvoerder met nog een maat spoten met gasmaskers op een paar van die grote flessen met zwaar gas, een vreemde naam stond op die flessen, in de kap. Alles werd goed afgesloten. Er was een probleem, mij werd gevraagd of ik genegen was en durfde en kon — die luiken op het dak van de kap zondagavond open te doen. Zodat ze maandagmorgen weer in de kapel konden werken. Ze zouden een lange ladder tegen het dak zetten zodat ik bij de luiken kon komen, en als ik ze dan openzetten om te luchten.
Ik zei: 'dat zal wel lukken.'
Het was die zondagavond mooi stil weer. Ik de ladder op, die ze tegen het steile dak gezet hadden en een luik open, verschrikkelijk wat een vieze lucht kwam daar uit. De ladder verzet naar het andere luik en die ook open. Alles lukte goed en ik had nog 'bekijks' ook toen ik met mijn hoofd boven de nok uit kwam. Ze zullen gedacht hebben wat moet die kerel daar op dat dak. En op die maandagmorgen konden ze weer aan het werk.
We hebben nooit meer een 'boktor' of een ander 'houtvretertje' gevonden. Het was het zekere voor het onzekere dat we namen, daar in die oude Trinitatiskapel.

TERUG NAAR DE INHOUDSOPGAVE