DINSDAG 2 OKTOBER

Vandaag brengen we een bezoek de stad Jaisalmer. We beginnen met een stop bij het kunstmatige Garhsisarmeer ten zuiden van de oude stad. Hier liet een bekende courtisane en prachtige poort bouwen. Om te voorkomen dat de verontwaardigde koninklijke familie dit geschenk aan de stad van een prostitué zou laten afbreken richtte zij het bovenste deel in als tempel. Langs de oever van het meer liggen meerdere tempels en gaths waar mensen zich komen wassen.

Vervolgens bezoeken we het fort dat binnen de oude ommuurde stad ligt. De bouw begon in 1156 op de 76 meter hoge Trikuta-heuvel en de vesting bereikte in de 16e eeuw zijn huidige omvang. Binnen de muren liggen behalve het paleis ook tempels, haveli's en een kwart van de woonhuizen van de oude stad. In de smalle straatjes en steegjes is geen gemotoriseerd verkeer mogelijk.

We bekijken er eerst de prachtige jainatempels uit de 12e tot 15e eeuw die met steun van rijke jaina-kooplieden werden opgericht. Bij de ingang moeten schoenen, leren voorwerpen, eten, drinken en camera's worden achter gelaten. Deze aan tirthankars (profeten) van het jainisme gewijde tempels zijn van prachtig beeldhouwwerk voorzien. Het jainisme kent geen goden en is eigenlijk meer een filosofisch systeem en een gedragscode dan een godsdienst.

Hierna wandelen we door de smalle straatjes en steegjes van het fort. Het wemelt hier van de eethuisjes, winkeltjes en vooral internetcafé's. We zien op een gegeven moment zelfs een koe een internetcafé binnen gaan. Even later wordt het beest door een scheldende eigenaar weer naar buiten geduwd. Als we ons op de afgesproken tijd weer op het plein voor het paleis verzamelen komt een jongen ons zijn goochelkunsten aanbieden. We stemmen in met een voorstellingen en hij blijkt inderdaad groot talent te hebben. Nadat hij zijn geld heeft opgehaald nemen we afscheid en lopen het fort weer uit om in de oude stad een aantal prachtige haveli's te bekijken. Het beeldhouwwerk van de gevels van deze huizen lijkt meer op houtsnijwerk dan op steen, zo fijn is het uitgevoerd.

Tegen de avond gaan we naar de zandduinen bij het dorpje Sam om daar de zonsondergang mee te maken. Er is keuze tussen een tocht per kameel of een stuk met de bus en de rest door het zand lopen. Ik kies voor het laatste aangezien ik na eerdere ervaringen weet dat een kameel niet erg comfortabel is. Het geheel valt me nog al tegen. Er is slechts een klein gebied met zandduinen en het wemelt er van de binnen en buitenlandse toeristen, muzikanten en jochies die limonade verkopen. Bovendien is de zonsondergang door nevel niet zo mooi. Op de terugweg spring ik toch nog even achter op de kameel bij een medereiziger.