Twee grote pausen

                           
Beste 30plussers,

Heel intens hebben wij in de laatste weken met de gebeurtenissen in Rome meegeleefd.  Het was een tijd van spanning, gebed en ook vele mooie, alsook aangrijpende momenten. We hebben in deze dagen mogen ervaren hoezeer de Kerk leeft.

Er is zo veel gebeurd in de tijd van Pasen tot nu. Ik zie nog voor mij het beeld op Paaszondag, toen paus Joh. Paulus II de zegen op het St. Pietersplein wilde geven. Het was een laatste, stille groet alsof hij vol pijn in zijn hart afscheid nam van alle mensen die zo hoopvol en meelevend naar hem keken.

Op zaterdagavond daarop volgend, net aan het begin van de Zondag van de Goddelijke Barmhartigheid, is hij overleden. Welk een betekenisvol moment: op die zondag van de Goddelijke Barmhartigheid, die hij zelf in het jaar 2000 had ingesteld, heeft de Barmhartige Vader hem nu tot Zich geroepen.

Wat deed het goed om de liefde en grote verering van zo velen voor deze grote paus te zien. Welk een getuigenis, ook voor het geloof, waren de lange rijen van (urenlang) wachtende mensen, om van de paus afscheid te nemen en hem te danken. Voor velen, zo hoorde ik, is het een nieuw begin geworden voor een (dieper) leven met God. Ook hier in ons land waren er velen die, ondanks de kilte van een eenzijdige en wat negatieve berichtgeving, met de paus en de Kerk meeleefden. Sommigen van jullie zullen zeker ook bij de Requiemmis in Utrecht geweest zijn. Fijn, dat jullie je die tijd hebben genomen en zo ook getuigd hebben voor de liefde tot de Kerk.

Misschien kwam in al de beelden en de getuigenissen van mensen pas echt de grootheid van paus Joh. Paulus II naar voren: een sterke persoonlijkheid met een intens gebedsleven, een onverschrokken moed en een grote liefde voor elke mens. Hoe indrukwekkend was toch de hele sfeer bij de uitvaart.

En dan kwam de verrassing door de keuze van kardinaal Ratzinger tot paus. We mogen zo blij zijn met deze grote nieuwe paus, die de situatie van de Kerk en de wereld heel goed kent en vanuit een diep geloof antwoorden weet te geven. Het is een paus met een scherpe geest en grote intelligentie, maar ook met oprechte eenvoud vol nederigheid en een uitzonderlijke beminnelijkheid. Met hoeveel liefde weet hij niet op mensen in te gaan, daarbij altijd trouw blijvend aan de waarheid.

In de preek bij de inauguratie zei paus Benedictus: ‘Er zijn in onze wereld zo veel ‘woestijnen’  – woestijnen van honger, dorst, eenzaamheid, bedrogen liefde, godsverduistering en verminkte zielen – omdat er zo veel innerlijke woestijnen zijn, omdat de mensen niet meer uit de relatie met God leven.’ Hoe waar is dit: een maatschappij waarin men God aan de kant zet, wordt tot een grote bedreiging voor de mens. 

“Onze taak is het de mensen God te laten zien. En als God gezien en erkent wordt, begint voor de mens het leven pas goed. Pas als we de levende God in Christus ontmoeten, leren wij wat leven is.”

“Wij moeten een rijp en volwassen geloof hebben dat niet de mode van de dag volgt, maar diep geworteld is in de vriendschap met Christus.”

Graag wil ik deze aansporing van de paus aan jullie doorgeven. Het eerste dat wij voor de Kerk kunnen doen is een leven uit de innige vriendschap met de Heer, met een geloof dat leeft uit het gebed en vooral ook uit de viering en aanbidding van de H. Eucharistie. Hoe velen om ons heen wachten niet diep in hun hart op ons getuigenis van een leven vanuit God.

Laat wij dit geven in alle edelmoedigheid en trouw.

In mijn gebed denk ik aan jullie,

Pastoor M. Otto