Fietstocht naar Toscane, Deel 2

Woensdag
3 juni 1998
(100 km)

Düren, Hotel Germania

Om acht uur hebben we van een zeer royaal ontbijt genoten onder de authentieke agrarische werktuigen en vervoermiddelen die aan het plafond hangen.Na een foto van het hotel genomen te hebben, fietsen we om 9.00 uur weer richting Rur om de route op te pakken.

Het is prachtig weer. Zon, wolkjes, wind en vaak de wind mee. We volgen de Rur niet zo lang meer. We hebben een mooie route over landbouwweggetjes door licht glooiend gebied. In het Zuid-Westen zien we de Eiffel liggen, maar daar zullen we omheen fietsen. Dan komen we in Zülpich, via een stadspoort. Dit moet ook een mooi stadje geweest zijn, dat echter in de oorlog is plat gebombardeerd. Er staan nog enkele stadstorens, we bezoeken de bakker en gaan langs het oorlogsmuseum. Hier word ik opgebeld door Marc van de supportdesk van Telesolutions. Hij wist niet dat ik op vakantie was, hetgeen overigens geen probleem is. Na Zülpich fietsen we weer door een vergelijkbaar glooiend gebied. In Heimerzheim moeten we even steil omhoog, er lopen schoolkinderen met schooltassen op de rug. Daarna een fraaie route door een bos, het Kottenforst onder de rook van Bonn. We lunchen in de tweede picknickhut, het is er heerlijk rustig.

Daarna via Villiprot een klim naar Holzem op 300 meter, een antennegebouw voorbij, over licht glooiende heuvels en enige kilometers voor Remagen plotseling een mooi uitzicht op het Rijndal !

We krijgen een lange afdaling en bereiken via een mooi fietstunneltje (met waterpartijen voor de ingang) onder de weg en de spoorlijn door een soort van centrumpje waar we op een bankje even pauzeren. Wat boodschappen gehaald en weer verder naar de Rijnoever.
Remagen is bekend omdat in de oorlog de geallieerden deze brug bezet hebben om materieel over te transporteren, waar deze brug overigens wel onder bezweken is. Er staan nu alleen nog twee bruggehoofden.

Het is nu heel leuk en ontspannen fietsen langs de oever van de Rijn. Een fraai, breed fietspad brengt ons langs het toeristiche Bad Breisich. Daar pauzeren we even op een bankje. Er zijn veel veerboten en rondvaartboten op de Rijn. We fietsen door naar Andernach. Vlak daar voor, op een heel ongunstig punt onder een viadukt van een autoweg en een spoorlijn gaat de telefoon : Henriëtte. Vanwege het lawaai is ze haast niet te verstaan. Het bericht is dat het goed gaat met Fnac.

Andernach is een prachtig plaatsje met een oude kern, oude muren, grote pleinen. Aan het grote marktplein zien we een hotel, waar ik maar eens ga informeren. Hotel Maasmann heeft inderdaad een kamer vrij. Als ik weer naar buiten kom gaat de telefoon. Hanneke neemt aan en vertelt dat het Frank Muyser is :
"Jan kijk eens naar buiten, wat een prachtig weer !"
Ik zeg : ik sta al buiten. Frank : "Zullen we zo dadelijk gaan tennissen ?"
"Nou Frank, dat is een beetje moeilijk want ik sta op het centrale plein in Andernach".

Vervolgens is Frank verrast en houdt het gesprek kort, vermoedelijk omdat hij bang is met hoge telefoonkosten geconfronteerd te worden, kosten die overigens op mijn rekening komen.
De fietsen kunnen in de garage aan de overkant van een klein straatje aan de achterzijde van het hotel. 's Avonds wat door het stadje gewandeld, op de kamer gegeten en wat op het hotelterras gedronken en geschreven. Ook de "Zonnebloem" minder valide bootreizigers met hun begeleiders gade geslagen. Dus dit is het resultaat van de bekende aktie Zonnebloem. De boot ligt inderdaad aangemeerd langs de kade. Het fietsen heeft na 4 dagen nog steeds geen problemen opgeleverd ofwel : het gaat prima !

Donderdag
4 juni 1998

Hotel Maasmann, Andernach

Vanochtend om 8.00 uur ontbeten. Bij vertrek 110 DM betaald voor kamer met ontbijt. Inpakken, de bagage opladen en mijn achterband nog flink wat lucht geven voor het vertrek richting Koblenz. Han merkt na 10 minuten op dat we de bier/wijnconsumpties van de vorige avond niet hebben betaald. Nu ja, niet iets om weer voor terug te fietsen. Via wat drukke wegen en een industrieterrein bereiken we weer de oevers van de Rijn. Bij het naderen van een passagiersboot die stroomopwaarts vaart, rijd ik snel vooruit om achteruikijkend een foto van het schip met Hanneke op de voorgrond te maken. Ik wordt gestoord door een grote vrachtwagen die de weg wil weten, maar slaag er toch in om een foto te maken.

Het is een mooie route over een fiets/wandelpad langs de Rijn. Er zijn veel stadjes en kasteeltjes aan de overkant te zien, met af en toe wat industrie. Wat een verschil met het Rhônedal in Frankrijk !
We arriveren vrij snel in Koblenz.

Met veel zon en een mooi aangelegde kade doet de sfeer aan de Rivièra denken. Het schip, de Stolzenfels, dat ik gefotografeerd had ligt hier ook en vertrekt gelijk met ons richting Mainz om 11.00 uur. Na Koblenz verandert de route aanzienlijk en moet er vaak langs een drukke weg gefietst worden. Dit is overigens wel op een fietspad of langs een fietsstrook.

In Boppard kijken we even rond in het centrum en kopen proviand in.We eten aan de kade op een bankje, waar de Stolzenfels ook aan komt en vertrekt. opgebouwd.
Om 13.30 uur gaan we weer door. Het is druk, maar wel veilig tot Bacharach. Onderweg zien we de beroemde Loreley rots. Er is niet veel aan te zien, behalve dat hij hoog is en vlak voor een bocht in de Rijn ligt.
Bacharach blijkt een oud, toeristisch stadje te zijn, tegen een heuvel gebouwd.

Het hiervoor gelegen stadje Oberwesel (met zijn 16 torens) hebben we overigens niet bezichtigd.
Vanaf Bacharach gaat er weer een mooie route langs de Rijnoever (fietspad).

Vlak voor Bingen genieten we maar eens van het mooie weer door in de Rijn te zwemmen (ik) en de RUR-modder van de fietsen te verwijderen (Han). Bijkomende attractie is de kennismaking met Neptunus en het voorbijvaren van de Stolzenfels.

Omstreeks 17.30 uur komen we in Bingen aan. Bij het Verkehrsamt informeren we naar een pension en dat wordt ter plekke gereserveerd. We gaan via een natuurpark naar Bingen-Gaulsheim.
Aan de overkant van de Rijn ligt Rüdelsheim met zijn foltermuseum en museum voor mechanische muziekinstrumenten. De stad is ook bekend als herkomstplaats van de likeur Asbach-Uralt.

Vrijdag
5 juni 1998
(110 km)

Geen wind en zonnig. We hebben vanochtend goed ontbeten in het restaurant van de heer Zurstrassen aan de overkant van de weg. Gisteravond hebben we daar ook gegeten. Hij had het behoorlijk druk en hij vertelde ons dat hij zo veel van zeilen hield. Het foto album liet ons foto's zien van 20 jaar geleden, waar hij met verre Limburgse verwanten aan het zeilen was. Helaas had hij daar nu geen tijd meer voor. Interessante man, wel een restaurant, een wijngaard, sinds 10 jaar verhuurde hij ook kamers, maar geen tijd voor andere dingen die hij leuk vindt.

Na ons vertrek hadden we even moeite om de route te vinden. We fietsten op een gegeven moment wel weer langs de Rijn, een soort uiterwaardengebied, maar het pad was nogal slecht. Vermoedelijk zaten we iets te dicht bij de oever.

We zijn op weg naar Mainz. Dank zij de goede routebeschrijving kunnen we eenvoudig de weg vinden door deze grote stad naar de Rijnboulevard. Het is mooi aangelegd met weitjes, mooie bestrating en bijzondere gebouwen.

Het wordt zo langzamerhand erg warm. Het wordt een behoorlijk gecultiveerd en vlak gebied langs de oostoever van de Rijn. We komen langs Ginsheim, waar we het dorpje in gaan voor wat boodschappen en om geld te halen. Bij de bank kregen we van een bezoeker de goede raad om vooral ons hoofd goed af te dekken en ons goed in te smeren. We hebben toen inderdaad direkt hoofddeksels opgezet. Daarna weer door vlak gebied met akkers en wijnbouw. Het was heerlijk rustig over af en toe wat hobbelige weggetjes en dijkjes, waar we af en toe de weg kwijt raakten

Dit is het gebied Rhein-Hessen met zijn bekende wijnbouw. We komen met de boot aan in Oppenheim, dat vlak bij Nierstein ligt.

Daarna fietsen we weer door landbouwgebieden en langs wijngaarden.

In Gimbsheim vragen we aan een bejaarde inwoner de weg langs het zwembad. Daarna vervolgen we onze route over een steenslag pad, richting Gernsheim. We hebben een pont nodig om weer aan de oostkant van de Rijn te komen. Na een vlotte overtocht komen we in wat gevarieerder gebied langs het Gernsheimer Wald. Een stukje langs een heerlijk koel bos. Bovendien geen saaie wijngaarden meer. Fietswegwijzers brengen ons verder naar Lorsch. Het is een mooi dorpje met de resten van een klooster en een leuk pleintje. We gaan even op een terras op het plein zitten voor een bier en een ice-tea, heerlijk. Vervolgens raken we weer even de weg kwijt, maar dankzij fietswegwijzers vinden we de route naar Heppenheim en vervolgens door richting Hemsbach. Aan de linkerkant van ons loopt in de verte een heuvelrug parallel aan de weg. De routebeschrijving hebben we hard nodig. Het is heel bijzonder dat alles zo gedetailleerd is beschreven. Het vlakke gebied waar we door fietsen houdt plotseling op als we in Hemsbach aankomen. Daar staat een klein bordje dat verwijst naar Zimmer Wiessensee. Daar gaan we maar eens kijken en het blijkt inderdaad dat we daar in een houten barak een kamer kunnen huren.

Het is vandaag zo warm geweest dat de tandenborstel van Hanneke spontaan van kleur veranderd is, d.w.z meer dan 37 °.
We eten pasta op het terras bij de bar en proberen diverse biersoorten uit. Het eten is matig, de sfeer heeft iets van een typisch vakantieoord, dit komt ook door de er naast gelegen campnig.