ZOEA 110 Isla Margarita

Porlamar, 21 december 1998

Hallo allemaal,
Ik sta op de bus te wachten om naar "El Proveeduria" oftewel in de volksmond "Sigo" te gaan. Je wordt door een bus, die speciaal voor dit winkelcentrum rijdt, gehaald en gebracht. Het regent pijpenstelen en het onderscheid tussen berm en weg is niet meer te zien. We moeten dan ook meerdere malen achteruit springen als een "por puesto" met al te veel vaart door de "sloot" rijdt, willen we niet onder een modderdouche belanden. Je kan hier met een bus naar "El Centro" (centrum) voor 100 Bs (Bolivars) en dat is 35 cent. De por puesto, een gammele amerikaanse slee met of zonder deuren, de gaten in het carrosserie en eigenlijk meer op olie dan op benzine lopend, bijna te vergelijken met een Flinstone auto, want het karton moet je behoeden voor het door de vloer trappen, kost al gauw 1500 Bs. Een por puesto is eigenlijk het met meerdere mensen delen van een taxi. Dat is weer een stuk goedkoper, maar je moet dan niet aan de chauffeur vragen je ergens af te zetten, want dan is het plotseling weer de normale prijs. Onze buschauffeur heeft schijnbaar een beter klusje want na meer dan 1 uur wachten geven we het op. Manana nog maar eens proberen. Dan maar met de locale bus naar het centrum. Ongeveer 20 mensen hebben een zitplaats, met je knieen in je nek, maar in het nauwe gangetje kunnen er nog een veelvoud bij. Volladen! Het heeft totaal geen zin, want de rit duurt nu twee keer zo lang. Je moet je werkelijk uit de bus wurmen en het hele zootje moet steeds opnieuw uit- en weer instappen bij een "parade" (bushalte). We hobbelen door de arme wijken van Porlamar. Hier geen bestrating, maar een zandweg met kuilen en uit grove blokken opgebouwde hutjes. De straatkinderen rennen met hun oude versleten kleren op blote voeten een scharminkelige hond achterna. Een paar blokken verder ligt Avenida el 4 Mayo, een prachtige winkelstraat. Alles in goud en glitter vanwege de aankomende Kerstdagen. Een wereld van verschil. In de supermarkt Ratan is werkelijk van alles te koop. Ook veel Nederlandse produkten en bij de afdeling kaas lopen ze zelfs in Nederlandse kledij en op klompen de Edammertjes te verkopen. Het is een drukte van belang in de stad. De auto's razen voorbij. Als je niet oppast word je voor je sokken gereden. Zeebrapad? Het licht staat op groen dus gas op de pendalen! Rapido! Wat een verschil met Trinidad! Wat een drukte, wat een mensen, wat een temperament! We zijn in Latijns Amerika. De oude stad met "Plaza Bolivar", de oude winkeltjes en de verkoop van bijvoorbeeld ondergoed uit kartonnen dozen op straat, de brede ondiepe kruiwagens vol met fruit, de karretjes met churros, zo'n stad leeft! Een ieder van ons beladen met een "caja ron" (doos rum) stappen we weer op de bus. Cacique rum voor maar 1050 Bs per fles, reken zelf maar uit voor hoeveel geld wij dronken kunnen worden. Voorlopig hebben we genoeg drank om de eerste maanden door te komen. Salut!
Groetjes Glen en Margriet Krab a/b ZOEA.