ZOEA 125 - BONAIRE 5 - LAC

Bonaire, 21 maart 1999

Hallo allemaal,
Het is zondag 21 maart, dus tijd voor een borrel bij Lac, maar eerst rijden we langs de woeste loefzijde van het eiland. De koraal en lavaachtige kust is hier opgebouwd uit een soort terrasvormige lagen, met vele onregelmatige rotsbrokken. De zee slaat hier, opgezwiept door de wind en stroom, meters hoog en zorgt voor prachtige fonteinen. Een fascinerend gezicht! We passeren de oude vuurtoren "Willemstoren". Nogmaals nemen we een kijkje bij het water, want hier heeft ooit een vrachtschip een navigatiefoutje gemaakt en sloeg te pletter op de kust. Het enige wat na al die jaren nog rest is een met zeepokken begroeid en door algen aangetast motorblok. De rest heeft de zee of de bevolking tot zich genomen. We rijden verder over een droog en dor terrein van cactussen en divi-divi of Watapana bomen. De salamanders, leguanen en blau-blauws schieten vlak voor ons de weg over. In de berm zien we de ezels en geiten. Waar die beesten van kunnen bestaan is mij een raadsel. Later blijkt dat ze rond het avonduur terug gaan naar hun eigenaar en daar bijgevoed worden. Lac ligt aan de oostkust van Bonaire. Het is een bijzonder fraaie lagune. Dit binnenwater is in het zuidoosten door koraalriffen van de zee afgesloten. Het meer is ongeveer 8 km2 groot en +/- 1 meter diep. Ideaal voor de surfer. Aan de noordzijde de mangrove en aan de zuidkant het strand. Het is ook bekend om zijn "Karko's", een slak van 30 cm. De roze, aan de binnenkant parelmoerachtige, grote schelp, is een geliefd souvenir. De vissers halen het dier eruit door een gaatje in de schelp te maken, waardoor het vacuum wordt opgeheven. Het vlees smaakt trouwens een beetje naar kip. Wij hebben ook een keer geprobeerd om het beestje eruit te krijgen zonder de schelp te beschadigen. Je moet de schelp ophangen en een steen aan de slak vastbinden. Na vermoeidheid laat het dier na zo'n drie uur los. Bij ons lukte dat niet en viel i.p.v. de slak de schelp al binnen 5 minuten met een harde klap in de kuip en het beestje kroop weer in zijn schulp. We hebben hem dan ook maar teruggeplaatst in zijn domein. Naast Karko's of Conch zoals ze genoemd worden op de andere Caribische eilanden, is dit meer ook een perfekte broedplaats voor de barracuda en snapper. Ook de vogels zijn in grote getalen aanwezig. Reigers, visarenden, pelikanen, sterns en fregatvogels. Op het strand hippen de parmantige steltkluten en de bruine drieteen-strandlopers. Leuk om te zien, vooral als Whity die groepen opjaagt, kan je de mooie wit-bruine tekening van de vleugels zien. We hebben trouwens nog een reden om naar Lac - Cai te gaan, want het is op zondag DE ontmoetingsplaats voor de Bonairiaan. Er speelt altijd een live band en het is reuze gezellig. De bar is niet veel meer dan een aantal palen met een dak van eterniet. De gaten worden opgevuld door verdorde palmbladeren. De bar zelf is in een zondagmiddagje is elkaar getimmerd en de rest van het ameublement bestaat uit banken langs het afgerasterde gedeelte en wat tafeltjes. De sanitaire voorziening bestaat uit 3 hokjes, 2 voor de dames en 1 voor de heren. Je kan het verschil makkelijk onderscheiden, want de mannentoilet draagt de naam "PISBAK". Het bier vloeit overvloedig. Lekker kletsen met de bekenden, iedereen kent elkaar in Bonaire, genieten van de muziek en natuurlijk het uitzicht! De zee komt hier met wel 5 rollers tegelijk aan. Het is een mooi gezicht die schuimende witte toppen van de branding bovenop het azuurblauwe water. We hebben honger en bestellen een kippenpootje. Dat is niet echt een succes, want de pootjes zijn gekrompen en helemaal uitgedroogd door het lange liggen in het glazen kastje. Nadat het bier op is gaan we op zoek naar een ander eettentje. We vinden het in Antriol, waar we met z'n allen heerlijk aan de "Kabrito Stoba" gaan. Een prima lokaal gerecht van geitenvlees, geserveerd met patatjes of funchi, een soort pudding van maismeel, en sla. Dit is een prima afsluiting van een wederom geslaagde dag.
73/88 Glen en Margriet Krab aan boord van de ZOEA