ZOEA 133 - WINDWARDS

Martinique, 18 april 1999

Hallo allemaal,
We zeilen in grote dagtochten de Windward Islands ophoog. Vanaf Grenada in de volgorde Grenadines, St. Vincent, St Lucia en als laatste Martinique. Aldaar moeten we op uiterlijk 19 april zijn want onze vrienden komen met Air France naar ons toegevlogen en varen 15 dagen met ons mee naar St. Maarten. Na een dagje rust starten we op 14 april en is ons einddoel Bequia in de Grenadines. Er staat een vlagerige wind, maar dat is meestal door die kleine eilandjes en passages. Onderweg zie ik een aantal fonteintjes en dat blijken kleine walvissen te zijn op weg naar het zuiden. De zon zakt als een rode bol in de zee net voordat we de Admirality Bay inlopen. Het is vandaag onbewolkt, dus een "GREEN FLASH" zit er ditmaal wel in. Verrekijker en camera erbij en net als het allerlaatste topje van de oranje zon verdwijnt hoor ik een klik en zie een klein groen streepje. Yes! Nu maar hopen dat de foto gelukt is. Donderdag is een bewolkte dag. Vandaag wederom een pittige stukje varen van Bequia naar het bovenste puntje van St. Lucia. Onder het eiland St. Vincent moeten we de motor starten, maar als we de de passages naderen waait het al een dikke 6 en het wakkert steeds verder aan. Uit ervaring weten we zo langzamerhand dat dit een venijnig hoekje is. Door de hoge bergen wordt het tunneleffect nog even opgezwiept en wij zetten daarom snel een 2e rif. Te snel, waardoor het lijntje van het blok waarmee we de "Dirk" losgooien, met kracht mee naar binnen gedraaid wordt. Rechtsomkeer, voor de wind en Glen moet op de zeerailing gaan staan om het eruit te pielen. Dat vind ik niet echt een succes met die ruwe zee, maar hij is gelijk een acrobaat en alles komt weer op zijn pootjes terecht! Inmiddels zijn we wel een zeillat kwijt waardoor het achterlijk van het grootzeil vervelend klappert. Als we eindelijk bij de Pitons zijn, altijd weer een adembenemend gezicht die 2 hoge groene bergen, blijken ook nog stroom tegen te hebben. Op deze manier komen we wel heel laat aan bij Rodney Bay, maar het is een ruime diepe baai en dat moet dus geen problemen opleveren. Uiteindelijk valt het allemaal nog wel mee, maar je moet toch wel altijd op je "qui vive" blijven, want een overlichte drijvende steiger is moeilijk te zien in het donker. Van St. Lucia hebben we vrijdag een prima zeiltochtje naar Martinique. Aldaar klaren we weer voor het eerst in na Bonaire en halen de nodige boodschappen. Daarna is het tijd om onderuit te zakken. We zijn ruim op tijd in Martinque en kunnen samen met Jan van de "Belong Datang" eens heerlijk bijpraten, want ook Jan kennen we nog van onze reis.
Groeten vanaf de Zoea van Glen en Margriet Krab.