ZOEA 81, Anse Mitan, Martinique, 1 januari 1998
Beste allemaal,
Vanaf deze kant van de Atlantic wensen we jullie allemaal EEN HEEL VOORSPOEDIG EN VOORAL GEZOND 1998 toe. Wij zijn de afgelopen dagen druk bezig geweest om de boot na de overtocht weer op orde te krijgen. Een gat in het uitlaatspruitstuk dat we gelukkig in Marin konden bemachtigen. Met overal chartervloten zijn de voorzieningen wat dat betreft geen probleem. Oudjaar gezellig gevierd met Siem en Melanie. Glen had de oliebollen gebakken en rond 21.00 uur zaten we aan een avondvullend 7 gangen menu. Onderwijl werden er leuke folkloristische dansen opgevoerd en vlak voor 24.00 uur kregen we een feestpakket met hoedjes, toetertjes, serpentine en blaaspijpjes. Dit laatste zeer in trek bij de mannen die iedereen beschoten. Het blijven kwajongens. Op "Le moment suprieme" hebben we een champagnetoast uitgebracht en begon het prachtige vuurwerk. Groetjes Glen en Margriet a/b ZOEA De PA3HDE

ZOEA 82, Windward Islands Bequia - Grenadines - 15 januari 1998
Beste allemaal,
Na een radiostilte eindelijk weer eens een teken van leven vanaf de ZOEA. Vanaf januari tot half maart varen wij met vrienden en kennissen op en neer van Martinique naar Grenada. Een prachtig gebied om kleine afstanden te zeilen. Zwemmen in het azuurblauwe water, barbecuen op een verlaten strand, aan boord genieten van de ondergaande zon, snorkelen of duiken en de prachtige onderwaterwereld observeren, de Creoolse keuken proeven, de Calypso dansen of luisteren naar de steelband, het land verkennen, de markten bezoeken of vulkanen beklimmen, zonnen op de prachtige witte stranden met wuivende palmbomen en niet te vergeten de rumpunch en dit alles in een heerlijk klimaat met altijd dat verkoelende briesje. Het paradijs op aarde! Wij hebben dus helemaal geen tijd meer om aan het thuisfront te denken! Wij vermaken onszelf en de gasten en helaas komt het radioverkeer op de laatste plaats. Na half maart ben ik weer volop aanwezig met al onze belevenissen van de Windward Islands.
Groetjes vanaf de ZOEA van Glen en Margriet Krab. De PA3HDE

ZOEA 83, MARTINIQUE - 10 MAART 1998
Beste allemaal,
Terug van weggeweest. We zullen jullie eens wat vertellen over de eilanden die we inmiddels bezocht hebben. We kwamen dus eind december in Martinique aan. Ons tweede eiland in de Caribische zee of moet ik zeggen Caribische zee? Beiden niet te vinden in mijn woordenboek dus zal er nog wel een derde variant zijn. Martinique werd door zijn oorspronkelijke bewoners, de Arowak indianen, "MANDINA", eiland van de bloemen, genoemd. In 1497 kwam Columbus aan wal, maar toen hadden de Carib indianen de Arowakken al verdreven. Dit vechtlustige volkje wist tot 1635 de Europeanen buiten de deur te houden. Met de Franse overheersers kwamen ook de suikerplantages en de uit Afrika afkomstige slaven. Het bloemeneiland floreerde en dat viel op bij de Britten en zo kreeg Martinique gedurende de 18e eeuw afwisselende eigenaars. Onder het motto "LIBERTE - EGALITE - FRATERNITE", wat nog steeds met grote letters op het stadhuisje van Iles des Saintes is geschilderd, staat voor de afschaffing van de slavernij eind 18e eeuw. Helaas zorgde o.a. Marie Rose Josephine Tascher de la Pagerie uit het dorpje Trois Islets nog voor de herintroductie van de slavernij toen ze in 1804 trouwde met Napoleon Bonaparte. In het park "La Savanne" te Fort de France staat een standbeeld van haar. Voor haar huwelijk ontkwam ze ternauwernood aan de guillotine, maar in haar stenen gedaante mist ze nu wel haar hoofd en is haar lichaam beklad met rode verf. Er is dus nog steeds een strijd tussen de blanken die trots op haar waren, ze vertegenwoordigt een stukje Franse cultuur en de negers die door haar toedoen pas in 1848 werden bevrijd. Martinique valt onder D.O.M., dat staat voor Departements d'Outre-Mer. Een overzees departement is gelijkgesteld met een regio in het moederland. Dezelfde levensstandaard, kortom heel wat beter dan de omliggende voormalig Engelse eilanden. Tot dusver een stukje geschiedenis. Op naar het volgende eiland. Groetjes Glen en Margriet aan boord van de ZOEA.

ZOEA 84, ST. MAARTEN, 2 APRIL 1998
Beste allemaal,
Na een grandiose verjaardag zijn we weer "back to normal". Alhoewel, in St. Maarten is het bijna elke dag feest. De Nederlandse bar "Lagoonies" is een trefpunt voor alle yachties en via het marifoonkanaal 10 hoor je elke dag om 07.30 uur van Bob de pastor van de Baptistische kerk het weerbericht en of iemand iets "To sell, buy or swap" heeft. Als je denkt dat St. Maarten een Nederlands pratend eiland is, dan kom je bedrogen uit. Long live America!! Het enige Nederlands wat wij ontdekten was het bordje bushalte en dat is eigenlijk overbodig want je houdt gewoon je hand omhoog en de bus stop waar jij maar wilt. Over het gehele eiland rijden 1 dollar busjes. Naar Philipsburg met de bus en naar het Franse Marigot met de dinghy want een 15 PK brengt je er binnen 10 minuten. Voor de levensmiddelen gaan we naar de Nederlandse kant en voor het telefoneren naar Frankrijk want hier geldt het Europese tarief. Bootaccescoires te over en je hoort al gauw waar je wat wel en niet moet kopen. Kortom, HET eiland om al je zaken te regelen en vandaar dat iedereen op zijn weg naar het noorden of zuiden hier altijd weer langer blijft dan gepland. Toch zijn er al een aantal Nederlandse schepen vertrokken en wordt het wat rustiger in de Lagoon. Ook voor ons breekt te tijd aan om op te stappen. Nog even een weekendje zeilen rond het eiland met onze vrienden Eric en Belinda die hier 6 jaar geleden zijn blijven hangen. Vandaag zijn alle filters vervangen en de rubberboot met zoutzuur behandeld. Morgen gaan we weer buiten liggen om de baard van 6 weken te verwijderen en om weer eens te zwemmen. In de Lagoon is het smerig. Bovendien liggen er nog heel wat wrakken langs de kant. We hebben een paar dagen geleden de film "Before, During and After" hurricane Luis gezien. Na een autoritje eiland vonden we het nog knap rommelig, maar na het zien van de videobeelden kunnen we toch zeggen dat men hard gewerkt heeft om alles weer overeind te krijgen. Tjonge wat was het hier een puinhoop. Wat een chaos! Van de 1200 boten lagen er volgens zeggen nog maar 5 achter hun anker. Dit natuurgeweld heeft voor een totale vernietiging gezorgd. Je kan nu natuurlijk nog wel de sporen zien. Grote resorts in Mullet Bay en ook Port de Plaisance zijn nooit meer open gegaan en volgens insiders gaat het met de economie nou ook niet echt best. Toch liggen er elke dag bijna 4 cruiseschepen voor de rede van Philipsburg met koopgrage Amerikanen, dus misschien is er nog hoop. Groetjes vanaf de ZOEA van Glen en Margriet

ZOEA 85, ST MAARTEN, 4 APRIL 1998 WE HEBBEN BEET!
Beste allemaal,
Na bijna 3 weken wordt het tijd om weer eens te gaan zeilen. Het onderwaterschip is ontdaan van zeker 5 cm levend organisme. De motor wordt gestart en mijn taak is om het anker binnen te halen. Dat valt niet mee. Door de heftige winden van de afgelopen dagen hebben we nogal liggen draaien en is het anker er kennelijk goed ingegraven. Met onze 16 ton duiken we zowat naar beneden. Dit is niet normaal! Wat is hier aan de hand...... WE HEBBEN BEET!! Geen visje, maar een gehele boot!!!! Waarschijnlijk gezonken met de hurricane Luis en al aardig onder het zand bedolven. Door wat stuurboord uit te varen krijgen we het anker los en blijven nog met zo'n 10 meter ketting liggen tot 11 uur want dan gaat de brug open. Een kwartiertje van te voren toch nog maar eens kijken. Het gaat opnieuw erg moeizaam. Nee toch, niet weer ? Jawel hoor, nummer twee aan de haak. Ditmaal trekken we de preekstoel en de railing van een op 3 meter diepte liggend wrak eraf. Met behulp van het bijbootje kan Glen het gevaarte van het anker wippen en zijn wij echt vrij. Later horen we dat er nog zeker 20 tot 25 boten op de bodem van de Lagoon moeten liggen, maar waar? Wij kunnen er in ieder geval twee lokaliseren. Het wachten is op Eric en Belinda en ondertussen monteert Glen nog even de flaps op de bb-motor. Ik breng even een bezoek aan de BOYO van Lia en Bob om even hun 11 weken jonge tijger "El Nino" te bewonderen. Leuk zo'n jong beestje aan boord, maar of je het dier er zelf een plezier meedoet? Onze "Doerak" wist nog van boord te springen als we al 3 meter uit de kant lagen. Inmiddels zijn onze vrienden gearriveerd. Die landrotten zijn het water niet meer gewend. Plons daar gaat de sleutelbos. Meteen een frisse duik. In dit heldere water in een keer te pakken. Zo lui, we gaan er vandoor. Tot gauw! Groetjes Glen en Margriet

ZOEA 86, OP NAAR TRINIDAD 9 april 1998
Beste allemaal,
Net als op de heenweg gaan we ook nu hiphoppend langs de eilanden op weg naar Trinidad. "We gaan als de brandweer", is een gevleugelde uitdrukking van Glen. Nou hij zal wel de Nederlandse brandweer bedoelen, want als die van St. Maarten eindelijk arriveert, staat er alleen nog een verkoold karkas. De wegen zijn overvol. We zijn menigmaal met het busje over hobbelige onverharde sluipwegen gereden, een stofwolk achter ons latend. Je zal maar in die ambulance liggen, of je staat in de file of je ligt uit elkaar te rammelen. De gehele dag loeien de sirenes. Meestal politiewagens die van hot naar her crossen. Is er ergens een opstootje? Het hele korps rukt in vol ornaat uit en zelfs de patrouillewagen die zich aan de andere kant van het eiland bevindt wil erbij zijn. Sensatie!!! Wat dat betreft blijven die mannen net kleine kinderen. Ook Glen mag graag met z'n bootje door de lagoon racen. Dat moet je eens op het IJsselmeer proberen. Het lijkt 's-morgens wel de A-9. Nu al onze vrienden voorzien zijn van nieuwe bootjes en motortjes hadden we eigenlijk wel een race kunnen organiseren. Nou met de nieuwe flaps had Glen beslist gewonnen. We gaan meteen in planee en dat bepaart bijna 50% brandstof. De reden waarom de directie deze uitgave heeft goedgekeurd! Enfin, we dwalen helemaal af. We gaan dus als de brandweer, op weg naar het mooie St. Kitts, alwaar we na 52 mijlen het anker droppen even nabij de hoofdstad Basseterre. Groetjes vanaf een schommelend schip. Glen en Margriet

ZOEA 87, MIST, 10 APRIL 1998
Beste allemaal,
Om 05.00 uur gaat de wekker!! Goedemorgen St. Kitts. Wederom een prachtig eiland. Als je van de Noord aan komt varen heeft het wel iets van Engeland. De kust en het groene glooiende laagland. Van verre zie je de vakverdeling al door de diverse kleuren van het suikerriet. Het is denkelijk oogstseizoen want we horen meerdere malen de fluit van de stoomtrein die de verschillende plantages bezoekt. Helaas voor ons ditmaal geen bezoek. We moeten verder. We varen langs het zustereiland Nevis op weg naar Montserrat. Het lieflijke Montserrat is veranderd in een doods eiland. De uitbarsting vorig jaar, waar wij maar zo'n piepklein stukje van op de tv hebben gezien, is voor de eilandbewoners werkelijk een catastrofe geworden. Dit is misschien nog wel erger dan een hurricane. Uitgezonderd het noordelijke puntje ligt het gehele land onder een dikke laag as. De gebouwen in de hoofdstad Plymouth zijn bijna niet meer te onderscheiden. Dichterbij de vulkaan Soufriere zien we met de verrekijker alleen nog wat daken in het zand. Bijna iedereen is geevacueerd. Wanneer men terug mag naar zijn geliefde eiland......? Misschien duurt het wel zo'n 50 jaar voordat de natuur weer hersteld is en men op dit vruchtbare eiland "The Emerald Isle" weer als vanouds zijn gewassen kan verbouwen. Als we voorbij varen komen we in een dikke MIST. De stofwolk onneemt ons het zicht en de zwavel dringt in onze luchtpijp. We starten de motor en maken dat we wegkomen. We hebben nog een kleine 35 mijl te gaan naar Deshaies, Guadeloupe. Er staat een hoge zee en we duiken er behoorlijk in en worden herhaaldelijk teruggeworpen tot een snelheid van 4 knopen. De schroef gromt en draait in de luchtbellen van de opspattende golven. Het vordert langzaam, maar het gaat en rond 20.00 uur liggen we weer rustig achter ons anker en staat de bami al op het vuur. Groetjes vanaf Deshaies van Glen en Margriet.

ZOEA 88, DOMINICA I - 15 APRIL 1998
Beste allemaal,
Dit ritje langs de eilanden gaat in een versneld tempo. We varen langs Dominica, Commonwealth of Dominica, niet te verwisselen met Republic of Dominica gelegen in de groep van "Grote Antillen". In de volksnaam dus Dominica met zijn 365 rivieren. Het natuureiland bij uitstek. Nog niet erg ingesteld op toerisme, dus nog unspoiled. Door het tamelijk hoge eiland is er een overvloedige regenval en vind je in de tropische regenwouden danook een diversiteit aan plantengroei. Wilde orchideen, anthurium, bromelias, ginger flower, wild fuchsia, teveel om op te noemen. Ik heb mezelf een boekje kado gedaan, met niet alleen de flora, maar ook de fauna in dit Caribische gebied en ik zou u dus tot vervelends toe kunnen uitleggen, waarom en waarvoor een plant groeit op die bepaalde plek. We hebben een toer gemaakt over 't eiland. Onze gids heet "Alwin", maar om het beter te onthouden mogen we ook "Allwinds" zeggen en dat wordt het dus. Allwinds rijdt eerst door de hoofstad Rouseau. Een oude maar schone stad met aan de waterkant de markt. Er zitten hier allerlei vrouwen op de grond met hun op doeken uitgestalde groenten en fruit. Grapefruits, veel grapefruits en wat voor grapefruits. King-size en nergens ter wereld zo ontzettend lekker. Vreemd genoeg zijn de witte zoeter dan de rode exemplaren. Onderweg vertelt onze gids honderd uit en ik maar pennen in mijn notitieboekje. Je vind hier o.a. de vrucht met de naam "Sorrial". Een zusje van het oranje lampionplantje in Nederland. Het besje in dat lampionetjes is hier veel groter en wordt met kaneel, nootmuskaat en gember in heet water gekookt. Een nachtje laten trekken, persen en in de koelkast. Dit verkoelende drankje serveren met ijs en een beetje suiker. Ook op de markt in St. Lucia heb ik gesprekken gehad met de lokalen. Hun kennis van "Moeder Natuur" is nog groot ten opzichte van het onze, maar hun achtertuin grenst aan het oerwoud en de onze aan een flatgebouw. Het is de omgekeerde wereld en daarom geniet ik hier met volle teugen van. Groetjes van Glen en Margriet vanuit Martinique

ZOEA 89, DOMINICA II, 14 APRIL 1998
Beste allemaal,
Dominica, ook wel "Waitikibuli" genoemd door de Indianen, wat "Lang is haar lichaam" betekent. In 1493 kreeg het de naam Dominica, genoemd naar de dag van ontdekking "Domingo" het Spaanse woord voor zondag. De Carib indianen stonden bekend als jagers en hebben zich met hand en tand verzet tegen hun belegeraars, maar na een aantal overwinningen, moesten zij hun land toch prijs geven. De meesten van hen zijn danook uitgeroeid. Een echte "Massaka" heeft er toendertijd plaats gevonden. De enkeling die zich in de bergen kon verschuilen leeft nu voort in zijn nageslacht en dat zijn er maar een stuk of honderd. Ze hebben hier een eigen plek in het reservaat. Wij gaan naar "The Emerald Pool", een waterval die uitmondt in een smaragdgroen meertje. We zwemmen in het ijskoude water tussen de hoge rotsen en door de donkere smalle doorgang naar het watervalletje. Een heel gaaf gezicht, als je naar boven kijkt. Het enige wat je ziet is een streepje lucht. Na deze verfrissende duik en de wandeling er naartoe is de volgende stop bij de Trafalgar Falls. Wij zijn hier al eens eerder geweest, maar toch is het een nieuwe ervaring, omdat de bedding helemaal veranderd is. Dat komt, na uitleg van onze gids, door de uiterst droge en natte seizoenen die dit eiland heeft geteisterd. Het is nog steeds een flinke klim via de glibberige rotsen. Wederom uit de kleren en in het koele water van de poel. Het is niet alleen de kracht van de waterval, met daarbij de hoeveelheid wind die je de adem beneemt, maar ook het opspattende water die ons een prachtige regenboog laat zien. Na een heerlijke Creoolse hap met planters, couscous, dashin en sweet patato gaan we naar de volgende attraktie. The beginning of the Boiling Lake, maar daarover meer in aflevering 90. Groetjes van Glen en Margriet, nog steeds vanuit Martinique.

ZOEA 90, DOMINICA III, 29 APRIL 1998
Beste allemaal,
The beginning of the "Boiling Lake". De wandeling naar de "Valley of Desolation", het gebied met de zwavelbronnen, kokende waterbronnen en modderbaden, is een zware wandeling van 3 uur heen en 3 uur terug. Wij houden het maar bij de kleine poeltjes die we hier zien. Het is precies hetzelfde alleen een kleinere uitgave. De dikke brei borrelt, maakt bellen en de spetters vliegen in het rond. Het water bevat hier veel mineralen en dat laat prachtige kleuren achter op het gesteente.
Inmiddels loopt er een local met ons mee en hij vertelt ons alles over de vegetatie alhier. Hij laat ons proeven van de "Cacao". Cacoa en chocolade worden gemaakt van de zaden van deze rood-roze tot oranje kleurige vrucht. Deze zaden zitten verborgen in het witte vruchtvlees. Het maken van cacao is een tijdrovende aangelegenheid, want je moet het al roerende 7 tot 8 dagen laten gisten. Door dit proces ontstaat er een chemische reaktie waardoor je het karakteristieke aroma en de smaak krijgt van cacao. Daarna worden de zaden uitgelegd om te drogen en tijdens dit proces worden ze al "dansend" opgepoetst. Na het persen komt de cacao tevoorschijn en als je dat mengt met suiker en de bonenafval krijg je chocolade. Allwinds wil ook niet achterblijven en probeert een kokosnoot voor ons te bemachtigen. Dat valt niet mee, want deze hangen toch al gauw op een metertje of vijf. De aanhouder wint en na het openbrken van de groene bast komt de vezelachige noot tevoorschijn met daarin de heerlijke verse cocos. De toer eindigt bij de Botanical Gardens. Jammer genoeg is deze tuin door oorkaan "David" behoorlijk beschadigd en stelt niet echt veel meer voor. Nog wel de prachtige Sisserou-papagaai met zijn violet-blauwe vleugels van zo'n 50 cm, bewondert. De "Jacquot" een kleiner soort met zijn rode nek en felgroene veren behoort ook tot de Amazone-achtigen. Helaas achter de tralies, want in de natuur zijn ze bijna niet meer te zien, omdat ze zich hebben teruggetrokken in de bergen. Ook wij gaan na deze prachtige dag terug naar de boot. Een ervaring en een heleboel sappige sinaasappels en grapefruits rijker. Groetjes vanaf Trinidad