ZOEA 91, TRINIDAD 29 APRIL 1998
Beste allemaal,
De anderen eilanden "the Windwards" houdt U nog van mij tegoed. We zijn inmiddels aangekomen in Trinidad. Een pittige tocht van vanaf Grenada gaat daaraan vooraf. We vertrekken met het vallen van de duisternis. Dat is hier zo rond de klok van zeven. We sturen eerst een heel stuk naar buiten en zien dan al gauw de knipperende lichtjes van "Saline Point", het uiterste puntje van het eiland. Plotseling zie ik een aantal lichten op een rij! Ik kan het niet echt thuisbrengen, maar als we even later de grote vogel uit de wolken zien komen begrijpen we het. We zitten vlakbij het vliegveld. Met het landingsgestel al uit scheert de 747 vlak over ons heen. Even later zijn de mysterieuze lampen weer gedoofd en zijn wij weer alleen in de duisternis. We bevinden ons in ondiep water en dat zal de eerste paar uren nog wel zo blijven. De wind wakkert aan en met hem worden ook de golven hoger. Door de stroom worden we teveel naar de west verzet en moeten we op- sturen. Dit wordt wel een heel scherp koersje. 30 Graden aan de wind is niet echt haalbaar met een dubbel gereefde grootzeil en het kotterfokje, dus starten we de motor. Geen plezierig ritje, maar als we in het ochtendgloren de contouren van het eiland "TRINIDAD" uit een waas zich oprijzen zijn we alles alweer vergeten. Ons einddoel! Hier zullen we de boot voor ongeveer 4 maanden achterlaten. We laten de romp drogen en gaan zelf naar Nederland terug. Het is leuk om dan iedereen weer eens te zien. Tot dan !!!?? Groetjes vanaf de ZOEA van Glen en Margriet.

ZOEA 92, CHAGUARAMAS, 29 APRIL 1998
Beste Allemaal,
Helaas is het water hier niet meer zo mooi. Het lijkt meer op die blauwgrijze variant bij ons thuis. We zien na een aantal uren de doorgang "Boca del Monos". Je kan wel merken aan de naam dat dit eiland vroeger vast heeft gezeten aan het vasteland van Venezuela. "Boca" betekent "mond/in-uitgang" en Mono is enkel, maar dat kan niet in het meervoud, dus even verder snuffelen en dan blijkt "Mono" ook nog aap te betekenen. Deze doorgang is breed en diep genoeg en met aan weerszijden een aantal inhammen. "Scotland Bay", voor ons aan bakboord, ziet er lieflijk uit. Beslist een plekje om eens te bezoeken want het staat bekent om zijn slingerapen en papegaaien. Ook "Chacachacare", nog geen 30 jaar geleden een lepra kolonie, is de moeite waard om te bezoeken. We zullen wel zien.
Eerst naar CHAGUARAMAS om het nodige te regelen. Hier bevinden zich wel 4 werven en allemaal met goede voorzieningen. Een prima ship shop. Kortom een "El Dorado" voor de zeiler. Het enige nadeel is de hitte. Het is voor de tijd van het jaar uitzonderlijk warm, 40 graden Celsius en geen spatje wind. De werkzaamheden aan boord gaan dan ook traag. Het installeren van de nieuwe omvormer is een gigantische klus. De temperatuur in die kleine ruimte achterin stijgt en weldra loopt het water in stromen van Glen zijn lijf. Het is eigenlijk geen doen, maar hij zet door en na een week heeft hij het gehele elektrische systeem gewijzigd. Nu de boot toch op zijn kop staat, krijgt alles een beurt. Gewapend met sopdoek en mijn nieuwe aanwinst, het stofzuigertje, maakt ik alles, maar dan ook alles schoon. Laten we hopen dat de mieren en kakkerlakken ons bootje voorbij gaan gedurende het verblijf op de wal. Met al die zeepgeurtjes en de lucht uit de desinfecterende spuitbussen moet het voor hem niet echt meer leefbaar zijn. Groetjes vanaf een schoon schip. Glen en Margriet

ZOEA 93, JELLYFISH, 29 APRIL 1998
Hallo Allemaal,
Elke avond kijken we naar de plaatselijke tv-uitzending. Met onze eigengemaakte antenne kunnen we TTT (Trinadad and Tobago Television) prima ontvangen. Vooral in het weekend steengoede films, maar ook door de week is het, na een vermoeiende werkdag, heerlijk om onderuitgezakt te genieten van dit kastje. Het plaatselijke nieuws zoals bijvoorbeeld de posterijen, die nu al geen dagen de post kunnen bezorgen omdat de bestelwagens in reparatie zijn. of de weerman die ons keer op keer meldt dat het een "sunny and hot day" zal worden. Er wil maar geen regen vallen. De aanhoudende droogte veroorzaakt spontane bosbranden. Zelfs op de heuvels hier om ons heen zien we op diverse plekken de rookpluimen. Meestal wakkert het in de late middag aan door het kleine zuchtje wind en al gauw hebben we de verkoolde houtsnippers op dek. Het andere natuurverschijnsel is de JELLYFISH. Gelukkig niet de gevaarlijke moon- of stinging jellyfish, maar de mooie paddestoelvormige variant. Het bolletje kleurt van wit naar roodbruin. Met spikkels, met strepen, craguele, geen een is er hetzelfde. Hun stervormige achterkant is hun voortstuwings- mechanisme. Het is een prachtig gezicht. Hele velden dobberen hier rond. Het nadeel is dat ik me tussen glibberige wezentjes toch niet zo prettig voel, dus zwemmen is er niet bij. Ze komen en gaan met het tij. Helaas kwam er ook eentje in de inlaat van onze aggregaat, die er danook spontaan mee stopte. De impellor mist nu een aantal flappen en is aan vervanging toe. Glen heeft de boosdoener eruit geblazen. Het was een kleintje de zogenoemde "Cannonball" die precies in het gat paste. Nu zuigt de aggregaat zijn water op via een slang die verbonden is aan een met gaten doorzeefde colafles en dat werkt prima.
Morgen is het 30 april "Koninginnedag". Morgen zullen we PAK 1 uit de motte- ballen moeten halen want we gaan de ambassadeur feliciteren en natuurlijk even genieten van de haring! Daarover meer in onze volgende uitzending! Groetjes vanaf de Zoea.

ZOEA 94 HOEZEE, 30 APRIL 1998
Hallo Allemaal,
HOEZEE, HOEZEE. Tweemaal, eenmaal voor de Koningin en eenmaal voor de regen! Met een gedeelte van de Nederlandse kolonie op weg naar de ambassadeur. Twaalf man sterk zien er piekfijn uit. Het was wel even zoeken naar deze outfits, maar onze mannen mogen er zijn. Een nette lange broek, een colbert uit de motteballen, een stropdas en een paar ge- poetste schoenen. Albert is helemaal feestelijk met zijn oranje vlinderstrik. Met zijn allen in de maxibus van David. Dit gele busje rammelt aan alle kanten. De deur sluit, maar daar is alles mee gezegd. Een kier van zeker 10 cm zorgt voor de frisse lucht. De stoelen zijn net opnieuw bekleed en de hoofsteunen omwikkeld met een soort tape, waardoor we kleven aan alle kanten. Naar de stuurinrichting kijken we maar helemaal niet. De draden hangen erbij, maar het torretje loopt nog steeds. Na een rit van ongeveer 30 minuten komen we bij de woning van Mr. Zwartkruis. Deze villa is gelegen op een heuvel met een prachtig uitzicht over de baai van Port of Spain. Het wemelt niet alleen van de lichtjes om ons heen maar ook van de bewaking. Zwarte limousines, voorzien van de landsvlag en chauffeur staan langs de kant van de weg. David draait de oprijlaan op, dat was nou niet echt de bedoeling met deze rammelkast, langs de Rolls en komt tot stilstand bij het zwembad. Door twee lieftallige dames krijgen we een oranje strikje opgespeld en een opgerold "Wilhelmus" uitgereikt. We worden verwelkomt door Mr zwartkruis, in een prachtig tropenkostuum met sabel en zijn Texaanse echtgenote. Langzamerhand loopt het vol. Naar verhouding maar weinig Nederlanders. Het zijn meer zakenrelaties en ambassadeurs. Na een uur mengt ook onze gastheer zich tussen de mensen en hebben we een gesprek met hem en wordt Glen geintroduceert bij de ambassadeur van Suriname. Dit is echt de manier om in contact te komen met allerlei soorten mensen. Het is een gezellige en vooral leerzame avond. Alles tot in de puntjes verzorgd. Heerlijke hapjes o.a. bitterballen en stukjes haring en een heerlijk glas wijn. Toen we Mr Zwartkruis op de 5e mei op de werf ontmoeten, werkend aan zijn zeilboot "Berend Botje", hebben we nog even gezellig nagepraat over Koninginnedag, het eiland Trinidad met al zijn ups en downs en zijn taak alhier. Nog een paar maanden en dat zit zijn tijd erop en wie weet zullen we hem nog eens ontmoeten in Uitdam. Groetjes vanaf de ZOEA van Glen en Margriet

ZOEA 95, ZOEMMMMMMM....ZOEMMMMMMM.....
Trinidad, 7 mei 1998
Beste Allemaal, We staan sedert een paar dagen op de wal. De "hauling-out" zoals ze het hier noemen ging werkelijk perfekt. Niet geheel op tijd maar dat kan je ook niet verwachten in deze landen. Je hebt hier ook 2 manieren om af te spreken LOCAL TIME of EUROPE TIME. Local time betekent dat je een afspraak hebt deze week en Europe time is vandaag. We worden netjes via VHF opgeroepen en er staan 4 man klaar om onze lijnen aan te pakken. Andy gaat te water om ons onderwater schip te bekijken. Keurige met plastic omwikkelde singels worden geplaatst en met de super travellift (150 ton hijsvermogen) komt de ZOEA langzaam omhoog. Groene wierslierten, oranje spons en duizenden pokken zitten aan haar huid vastgeplakt. Drie man sterk krijgen de onderwater flora en fauna er betrekkelijk snel af. Na ruim een uur, een krachtige douche met de hogedrukspuit van 160 bar, zien we er weer netjes uit. Een prachige craddle-car rijdt onze boot naar haar tijdelijke plek. Over 14 dagen gaat ze naar de Hi-security yard. Zzsstt....zzsstt.... De klok tikt en heel langzaam glijden de minuten voorbij. Het is al 3 uur in de nacht en we hebben nog geen oog dicht gedaan. Voor de zesde keer stap ik uit bed en verhuis met kussen en laken naar de kuip, maar ook hier zoemen die venijnige kleine rot muggen om mijn oren. We hebben ons met "Off" bespoten. Volgens het etiket geeft het ons een urenlange bescherming tegen mosquitos, gnats en wel 5 diverse soorten biting flies, maar deze zijn schijnbaar al resistent want mijn benen zien eruit als een maanlandschap. Het zijn bloeddorstige schepsels want ze hebben mijzelf te pakken gehad in m'n oorlel, kin en wenkbrauw. Ik word er helemaal gek van. Het tweede nadeel van op de kant staan, is de extreme hitte. Het kwik stijgt en stijgt en bereikt rond het middaguur de 40 graden celsius. We hebben na 3 ellendige nachten van hitte en rondvliegende insekten een airco gehuurd en dat is werkelijk de omgekeerde wereld. Buiten is het drukkend warm en binnen is het heerlijk. De temperatuur is nu gezakt tot 25 graden. We beginnen het al koud te krijgen. Glen vraagt zelfs om een paar sokken. We zullen wel weer moeten wennen aan de temperatuur in Nederland, maar het lijkt ons heerlijk om 's-nachts onder een dekbedje te kruipen. Nog 5 dagen en we zijn weer in het land. Tot ziens. Groetjes van Glen en Margriet.

ZOEA 96, TURTLES, 8 MEI 1998
Hallo Allemaal,
Elke avond met hoog water van maart tot augustus komt de "Leatherback" turttle naar de stranden van Trinidad en Tobago om haar eieren te leggen. In 150 miljoen is er nog weinig veranderd. Het is een bewolkte avond als we arriveren op het 7 mijls lange strand van Matura. Gedurende de nacht komen hier wel zo'n 30 schilpadden. Na zeker een uur wachten worden we beloond. Een van de Turtlewatches heeft iets ontdekt en seint een aantal keren met een zaklamp. Het 500 kg zware lichaam van de "Dermochelydae" komt langzaam het strand op schuifelen. Het gehele proces, uit het water, een plek zoeken om de eieren te leggen en weer in het water kan wel twee uur in beslag nemen. Gelukkig doet dit exemplaar er niet zo lang over. Na wat wat zand verplaatst te hebben met haar voorpoten vind ze de plek vlakbij de palmboom wel geschikt en gaat aan het werk. Met de achterpoten maakt ze een diep smal gat. De schildpadden zijn ongeveer 25 tot 30 jaar oud als ze hier voor het eerst komen om te nestelen. Gedurende het seizoen komen ze 5 tot 7 keer terug en leggen per keer zo'n 70 tot 100 eieren. Het zijn witte rubberachtige ballen zonder schaal. Tijdens dit proces is ze in trance en kunnen we het allemaal goed bekijken en kunnen er foto's gemaakt worden. Glen knipt de ene na de andere foto, maar als we thuis komen blijkt het rolletje er niet goed in te zitten. Jammer, maar we zullen deze ervaring niet gauw vergeten en opslaan in onze bovenkamer. Na de leg wordt de kuil zorgvuldig deichtgegooid en aangedrukt en waggelt ze volkomen uitgeput naar zee. Na ongeveer 20 dagen komen de kleine schildpadjes uit de kuil en huppelen naar het water. Misschien vindt er een van de honderd zijn weg naar de Indische Oceaan en komt na 25 jaar terug op de stranden van Trinidad. De meesten worden al opgegeten voordat ze het water bereiken. Ze zijn een makkelijke prooi voor de vogels. Eenmaal onder het wier van de Sarragossa zee zijn ze redelijk veilig en intussen natuurlijk al flink gegroeid. Hun voedsel bestaat hoofdzakelijk uit kwallen die we hier dan ook in hele velden tegenkomen, maar daarover heb ik al verteld. Het wegglibberen van hun prooi, de kwal, wordt verhinderd door puntige hoornachtige uitsteeksels van het verhemelte en de slokdarm. Eenmaal in de bek kan het dus alleen nog maar naar binnen. Daarom is een plastic zak die ze aanzien voor een kwal, vijand nummer 1 vooral voor de grote exemplaren. Na dit ritueel is het tijd om onze chauffeur op te zoeken. Het is nog zeker anderhalf uur rijden naar Chaguaramas. Om half drie liggen we in ons mandje, na een geslaagde avond. Welterusten! Groetjes vanaf de ZOEA van Glen en Margriet

ZOEA 97 DE MARKT, 10 MEI 1998
Hallo Allemaal,
De markt in de hoofstad " Port of Spain" is gigantisch. Je moet wel vroeg uit de veren, want de bus vertrekt al om 06.00 uur. Wederom met het gammele busje van David kost het ons zo'n 20 minuten. In de grote overdekte hal houden de slagers, vis- en kippenboeren huis. Het ziet er allemaal netjes uit. Je hoeft niet echt te zoeken naar rund- of varkensvlees want de kop staat als voorbeeld op de toonbank. Eerst vond ik dat maar een naar gezicht, maar alles went. Roze varkenspootjes, oren en snuiten in het zuur schijnt ook hier een lekkernij te zijn. Ik heb al heel wat geprobeerd, maar hier waag ik me maar niet aan. Wel een kippetje gekocht. Supervers, want op de weg naar de groentemarkt zaten die arme drommels nog levend en wel in kratten en even later gevild en nog warm in mijn boodschappenmand. Op de groentenmarkt is werkelijk van alles te koop. Voor het eerst sinds maanden weer eens een bloemkooltje en ook een soort spinazie. Het lijkt totaal niet op wat wij verbouwen, maar het smaakt heerlijk. Verder papaya, pompoen, courgettes, glimmende auber- gines, kouseband, paksoi, suikermais, waterkers en nog veel en veel meer. Diverse typische locale vruchten. Voor 10 TT, dat is 3 piek, koop je een prachtige blauwe Krab. Voor dat bedrag krijg ik Glen toch echt niet zo blauw. De scharen van deze diertjes zijn vastgebonden met palmblad. Het prepareren is een fluitje van een cent. Even 10 minuten in zout water koken, waaraan dille en komijn is toegevoegd en serveren met citroensap en zelfgemaakte mayonaise. Een delicatesse! De mensen hier in Trinidad zijn reuze vriendelijk. Vanaf de tijd dat de Europeanen zich hebben gevestigd is er een gemengde samenleving ontstaan. Na de slavernij werden de Afrikanen opgevolgd door de Aziaten en Chinezen. Er is een mooie mix uit ontstaan en Glen geniet met volle teugen. We zullen dit eiland zeker missen, maar het is ook weer ontzettend leuk om over een paar dagen weer in Nederland te zijn. Wordt vervolgd over ongeveer 4 maanden. Groetjes vanaf Trinidad van Glen en Margriet.

ZOEA 98, WEER "THUIS", 14 SEP 98
Hallo allemaal,
Een titel "weer thuis" is eigenlijk verwarrend. We zijn wel weer thuis op de ZOEA, maar Nederland beschouwen we natuurlijk ook als ons thuis. Het is een welkome afwisseling geweest. Werken en ondertussen familie en vrienden bezoeken en weer lekker creatief bezig zijn met planten en bloemen. Ook moesten er natuurlijk de nodige inkopen gedaan worden. We hadden de nodige kilootjes bij ons. De dame aan de incheckbalie was uiterst vriendelijk vooral toen we vertelden waarvoor we het allemaal nodig hadden. Op haar vraag wat we dan wel niet aan handbagage hadden liet ik mijn handtas en laptop zien. Mijn broer stond ergens verscholen met de loodzware rugzakken en weekendtassen met zendapparatuur. Via een ander balie naar de douane. Nog "even" door de scanner, maar die schrok zich te pletter van al dat staal, dus uitpakken die handel. Van alles kwam er uit die tassen; nestelschijf, liertjes, edammer kazen, haring en paling voor de Nederlanse Trinidineans. Op "Heathrow Airport" dezelfde procedure, maar eindelijk zaten we dan in de vogel van Britisch West Indies Airlines. Eigenlijk is dat een te mooie benaming voor die rammelende kist. Met stijgen had het oude beestje wel erg veel moeite. We schommelden alle kanten uit. Het leek wel of de hele bovenmal zich ten opzichte van de romp van rechts naar links bewoog. Verder ging alles goed, maar de stewardessen mogen wel eens een cursus "Glimlachen" hebben van onze K.L.M. dames. Na ongeveer 9 uur landen we op Barbados. Na een korte stop zijn we dan eindelijk op het "Piarco International Airport" van Trinidad. De hitte slaat ons tegemoet als we de trap van het vliegtuig aflopen. Nog even langs de customs en de immigration. Wat "even", "Take it easy man". We zijn weer in de Caribbean. Dit maal hebben we geluk. Het is al laat. Ze hebben geen zin om onze tassen te doorzoeken. De kruier brengt ons naar het busje van David. Helen staat ons al op te wachten en binnen een uurtje zijn we hoog en droog op de ZOEA. Er staat een bos Anthuriums en een koud biertje. Welcome back in the Carribbean. Groetjes van Glen en Margriet a/b ZOEA.

ZOEA 99, 12 DAGEN, 24 SEP 98
Hallo allemaal,
We zijn weer terug in de tropen. Jeetje dat is toch wel een overgang. Van 15 graden naar ongeveer 33 valt niet mee. Helaas zijn alle airco's verhuurd en moeten we het doen met onze uit Nederland (220 volt) meegebrachte ventilator. Dat heeft ons gered, want het was zonder een zuchtje wind bijna ondragelijk op de boot. Bovendien werden we 's nachts geplaagd door de mosquitos en de "No see them", een klein zandvliegje die je werkelijk helemaal lek prikt. Na 4 maanden op de Security Yard was het wit van ons scheepje bedekt door een dikke stoflaag. Ook binnen was het verre van schoon. Elke ochtend vroeg op! In Nederland word je gewekt door het kraaien van de haan, hier van het getsjilp van allerlei vogels. Van 06.00 tot 12.00 uur intensief aan de gang. We dronken in die ochtenduren al gauw 2 liter water. Voordat dat zijn weg naar beneden gevonden had, hadden we het er al uitgezweet. Lekker makkelijk want het was geen pretje om op deze werf naar de toilet te gaan, vooral als er geen waterdruk weer was. Na de arbeid een kleine siesta, wat boodschappen doen in het middaguur en daarna een biertje op het terras aan de waterkant. De boot is trouwens goed gedroogd deze afgelopen maanden. De winterwaterlijn wordt nog eens licht opgeschuurd en het onderwaterschip krijgt een buurt met een waterproef schuurpapiertje. Schuren en de waterslang erop. Al gauw is het rondom een rood waterballet en ook wij komen niet kleurloos uit de strijd. Milieu, milieu, dit hoef je toch echt niet meer te doen in Nederland. Een tropische bui helpt ons een handje en bovendien is het meteen weer lekker koel. Na het schuren komt het verven. Wederom wordt de waterlijn verhoogd en daaronder komt eerst 2 lagen epoxy. Daarna een primer om de antifouling goed te laten hechten. Antifouling? Je kan het beter gif noemen. Geheel in pak, met masker op en de roller op een bezemsteel. Dit is de enige manier om die troep op je schip smeren. Niet echt een gezond baantje. Na 12 dagen bloed zweet en tranen is het dan eindelijk zover. Op mijn verjaardag gaat de ZOEA weer te water. Dubbel feest. De ZOEA en haar bemanning is weer in hun element! Groetjes Glen en Margriet.

ZOEA 100, zeemonsters 30 sep 98
Beste allemaal,
Met 2 rubberboten gaan we naar een 15 minuten verderop gelegen baai. Aldaar viert Cees de Canadees zijn 65e verjaardag op een Nederlandse catamaran. Scotland Bay is prachtig. De apen slingeren zich van boom naar boom, je moet wel een verrekijker hebben, en er zijn prachtige vogels zoals de Green-throated Carib en natuurlijk de kleurrijke papagaaien. De Mountain whistler zingt de gehele dag en gigantische fel blauwe vlinders vliegen van bloem naar bloem. Dat is het goede over deze baai. Het slechte nieuws werd ons gebracht toen we vertrokken in 't pikkedonker van de nacht. "Kijk uit voor de Cutless fisch" Een soort springende geep van 1 meter lengte. Het lijkt ook wel op een dikke vette stoofaal alleen is hun kop dan wat groter en hebben ze scherpe tanden en het meest belangrijke ; ze vallen je van achteren aan. Ze traceren je door het spoor van luchtbellen die de propellor van je bb-motortje achterlaat. Eenmaal in de boot bijten ze als een wilde om zich heen en als je er niet vlug bij bent, kunnen ze je hele boot aan flarden bijten. "Als je full speed vaart kan je ze ontlopen" zeggen de achterblijvers. Helaas gaat dat niet vanwege de vele drijvende boomwortels afkomstig van de Orrinico-delta. Ik vindt dit nou toch niet echt leuk en schrik me werkelijk te pletter als ik, ingespannen met een lampje voorop, plotseling een beet in m'n knie krijg. Een ijzingwekkende gil klinkt over de doodstille plas. "Geintje" en Glen ligt helemaal in een deuk.
Inmiddels liggen we in een marinaatje op het eiland "Gaspar Grande". Het vol goede moed gebouwde resort, leuke ronde huisjes op palen, is geheel vervallen. Het wordt gerund door ene Richard en Wilma schenkt de borrels in. We liggen hier reuze gezellig met nog 3 andere Nederlandse boten en bovenal is het een veilig gevoel met al die tropical waves die de laatste tijd overkomen. Met hoog en laag water als het tij keert moet er, al je voor anker ligt in de baai van Chaguaramas, altijd iemand aan boord blijven. Door stroom en wind liggen de schepen kriskras door elkaar. Vanwege hun lengte, tonnage of vorm van de kiel draait het ene schip veel sneller dan het andere. Een verplicht uurtje in de kuip om botsingen te voorkomen is dan ook noodzakelijk.
Over ongeveer 3 weken denken we te vertrekken naar Suriname. Eerst nog even een prik tegen "yellow fever" en een visum. Morgen hebben we een autootje gehuurd om het nodige blik- en droogvoer in te slaan en misschien blijft er nog tijd over voor de Caroni Swamp, maar daarover later. Groetjes vanaf de ZOEA gebonden aan 4 lijnen in 't kommetje van "Fantasy Island". 73/88 Glen en Margriet.