Laatste bijdrage uit het gastenboek:
6-4-2006
Nog meer Foto's en zelfs een Filmpje van het strand!!
4-4-2006
Foto's van het strand!!
2-4-2006
Er zijn weer 10 foto's doorgestuurd
27-3-2006
Hola muchachos!
Nou, eindelijk weer een berichtje op de site hoor!! We hebben het zo druk met het genieten van onze tijd hier, dat we er nauwelijks aan toe komen om een berichtje op de site achter te laten…
We hebben afgelopen weken veel meegemaakt. Jongens die weglopen van het project en weer de straat op raken, jongens die terug komen na een paar weken op straat geleefd te hebben…
We zijn een keer toen we de straat op gingen beroofd door een straatjongen. Dat was ook wel een beetje onze schuld, omdat het geen veilige plek was om de auto te parkeren. Ook hebben we foto’s gemaakt waar die jongen bij was, dus hij wist dat we camera’s bij ons hadden. Uiteindelijk hebben we alle spullen terug gevonden, die weggehaald waren.
We zijn nu begonnen aan onze laatste paar weekjes met de jongens. Dat geeft ons een heel raar gevoel. De tijd is echt voorbij gevlogen!!
Volgende week gaan we met Valdocco naar het strand. Daar hebben we erg veel zin in! Met zo’n vakantie ga je als een familie en niet als je werk. Je hebt ander contact met de jongens. Alles gaat veel vrijer en de jongens mogen veel meer. Ze kunnen zichzelf lekker vermaken in het zwembad of met beachvolleybal.
We hebben een programma gemaakt met als thema “Piraten”. We gaan schatkisten zoeken, piratenvlaggen en hoofddoekjes maken, we krijgen via de zee flessenpost en alles wat bij het piratengevoel hoort!! Volgens mij hebben wij er net zoveel zin in als de jongens zelf!! We hopen er volgende week foto’s van te hebben!
De foto’s die nu op de site staan, zijn van vorig weekend. We zijn met de klas van een collega, Karina, naar Mexico-city gegaan om het Antropologisch museum te bekijken, de basilisk van Guadalupe, Maria, en de piramides van de Zon en de Maan. En dat allemaal in een dag tijd, terwijl je een uurtje of 2 moet rijden om van het museum naar de piramides te gaan…
Het was wel erg mooi om te zien. De piramides vonden we er erg toeristisch, maar wel erg mooi uit zien. Het museum was erg indrukwekkend. Je ziet de evolutie van de mens, de verschillende bevolkingsgroepen in México met hun eigen klederdracht… erg mooi!
Ik denk dat we het meer indrukwekkend hadden gevonden als we nog niet zo lang in México waren. We hebben nu al hele erg veel gezien hier, veel meegemaakt en de cultuur leren kennen. Hierdoor zijn er veel dingen “gewoontjes” voor ons geworden…
Maar we genieten nog elke dag en willen nog echt niet naar huis!
We hebben vanavond het afscheidsfeestje van Nicolaas, de vrijwilliger uit Zwitserland, die 4 maandjes op Ciudad Del Niño gewerkt heeft…
Volgende week horen jullie meer over ons weekje op het strand!!
Muchos besos, Nienke y Hanneke!
22-3-2006
Voor de eerste keer een filmje doorgestuurd! (en ook nog wat foto's )
16-3-2006
Op de website van www.ninosdonbosco.org staat een interview met Nienke en Hanneke
12-3-2006
Er zijn weer 10 foto's doorgestuurd
26-2-2006
Er zijn weer 12 foto's doorgestuurd
19-2-2006
Geen nieuwe tekst, maar er zijn wel 17 foto's doorgestuurd
6-2-2006
Er zijn nog wat foto's doorgestuurd
5-02-2006
¡¡Hola guapos!!
Eindelijk weer eens een update van ons. We hebben het aardig druk gehad de afgelopen weken. Er werd al van tevoren gezegd; Januari is een van de drukste maanden. De stad viert dan drie weken lang zijn verjaardag, op de Feria. Dit is een groot, afgesloten terrein in de stad waar kraampjes staan met etenswaar, prulletjes, twee circussen, een dofinarium (!) en een kermis. Dit hele festijn duurt drie weken. Voor de kinderen in het project is het een drukke en roerige tijd. We hebben schema’s gemaakt en groepen en we zijn bijna wel elke dag met een groepje naar de Feria geweest. De kinderen kregen dan 10 pesos mee (€0,80) om zich te vermaken. Ook het straatwerk is in deze periode meer. De Feria trekt veel straatkinderen aan en dit is dan ook het moment om contact te maken met de jongens en ze kennis te laten maken met ons project. We zitten dus in een drukke tijd!
Ook hebben we afgelopen zondag en dinsdag het feest van Don Bosco gevierd. Afgelopen zondag hebben we feest gehad voor de sponsoren en de oudleerlingen van het project omdat dan iedereen vrij is. Dit werd geopend met een viering in de kapel van Ciudad Del Niño en daarna een uitgebreide maaltijd. De kinderen kregen eten en drinken op het pleintje van de school en de sponsoren en oudleerlingen aten binnen in het auditorio. Dit is een grote zaal die gebruikt wordt voor feesten.
We zijn binnen gaan kijken hoe het was. Het eten was goed verzorgd, maar de sfeer was een beetje “fresa” (bekakt). Ze hadden een zanger en alle tafels stonden netjes geordend in de zaal…Terwijl buiten het feest in volle gang was!! Ze hadden gezorgd voor 2 springkussens en de sfeer was erg gezellig! Voor het eten hadden ze etensbonnetjes gekregen zodat iedereen gelijk was.De kinderen hebben dan ook volop genoten!
Dinsdag hebben we dus het echte grote feest gehad! De viering in dezelfde kapel als zondag, begon om 11.00uur. Dat werd dus op zijn Mexicaans 11.30uur. Het was een mooie viering.
Er werd natuurlijk veel over Don Bosco verteld en een aantal kinderen kregen een tutor aangewezen. Een soort van stiefmoeder of –vader. Erg leuk dat ze dit doen.. Dit hebben de kinderen ook erg nodig!
Na de viering zijn we begonnen met een aantal spelletjes, een soort van sportdag zoals in Nederland. Wij hadden als activiteit om zo snel mogelijk een sinaasappels onder je kleren tot je voeten te laten rollen. Verder was er een klein survivalspel, spijkerpoepen, maar dan met je mond en chilipepers, opdrukken, hardlopen, meelhappen, enz… Gezellig!!
Aan het einde van de dag hadden ze een poppenkast georganiseerd, maar dit was iets te kinderachtig voor de jongens en dit merkte je dan ook aan ze. Normaal gesproken doen alle kinderen gezellig mee en zeggen ze wat de clowns willen horen, maar bij onze jongens werkte dat niet, waardoor het voor ons erg komisch werd!! Als voorbeeld: de ene clown had een vriendje meegenomen. De andere clown kende het vriendje niet. De vraag kwam dus aan het publiek: “willen jullie mijn vriendje zien?” Normaal gesproken zouden de kinderen van nieuwsgierigheid hard “JA” hebben geroepen, maar zoals je al verwacht riepen ze dus hard “NEE”… En daar moesten ze het dan mee doen. Ze hebben er toen maar van gemaakt dat de clown hem wel wilde zien en zodoende ging het spel door… Ach ach, die jongens van ons!!
Al met al toch een heel geslaagd feest!!!
De twee feestdagen in de week waren nog niet genoeg. Afgelopen donderdag zijn we met het hele project uitgenodigd bij een restaurant op de feria voor een mis en gratis eten daarna. De kinderen hebben lekker zitten smullen en na het eten kregen ze gele armbandjes uitgedeeld. Hiermee konden ze de hele namiddag gratis in alle attracties van de kermis! En wat was het super! We hebben zo’n lol met ze gehad. De botsautootjes waren super populair, en de splash was ook helemaal top. Ik heb de hele dag heerlijk genoten van mijn jongens die zo blij in het rond renden. Het maakte me echt gelukkig om hen zo blij te zien! Een dag, en gevoel, wat ik niet goed uit kan leggen, daar moet je gewoon zelf bij zijn! Heel geslaagd dus!
Ook zijn de afgelopen week 7 jongens van Valdocco naar de volgende etappe gegaan, Ciudad del Nino. Avelino, Jose Luis, Christian, Jair, Ricardo en Miguel gaan het vanaf nu af aan proberen in CDN. We zijn heel erg benieuwd hoe het ze zal vergaan. Of ze nieuwe vrienden zullen krijgen, of de overstap niet te groot is etc. Gelukkig kunnen we wel nog af en toe gezellig met ze kletsen doordat wij ook in CDN wonen. Het is heel leuk om zo’n vooruitgang te zien en te weten dat wij daar ook ons steentje aan hebben bijgedragen. En we doen het uiteindelijk allemaal voor hun! Doordat de ouderen nu weg zijn wordt het heel wat stiller in Valdocco, de kleineren blijven vooral over. Ook krijgen we deze dinsdag weer twee nieuwe jongens vanaf Patio, echt twee schatjes dus we kijken er alweer naar uit.
5 maanden… gister zaten we precies 5 maanden hier. Nog maar 3 maanden te gaan op het project… Dat is wel heel erg raar hoor. Maar we genieten van alle fijne en leuke momenten en leren veel van alle moeilijke momenten!
We gaan eind Februari nog met de jongens een paar daagjes naar het strand toe en hebben nog zoveel dingen te doen!!
Heel veel liefs vanuit Mexico!
Hanneke en Nienke
29-01-2006
Nieuwe foto's
22-01-2006
Nieuwe foto's
17-01-2006
De eerste foto's van Hanneke's nieuwe fototoestel (door Wim en Marijke Goebel naar Leon gebracht)
11-01-2006
Nienke en Hanneke hebben geen mail gestuurd, maar wel heel veel foto's (zonder commentaar, maar ze spreken voor zich)
24-12-2005
Wij hebben even twee weken vakantie: eerst gaan we de kerstdagen vieren bij familie van pater Manuel in Guadelajara en daarna gaan we een paar dagen naar het strand in Melaque aan de Stille Zuidzee.
Naar aanleiding van onze vraag om sponsorgeld in de laatste rondzendmails en verhaal op de site hebben mensen en bedrijven geld gestort, kijk op de sponsorpagina voor de namen.
12-12-2005
Nienke en Hanneke hebben ook foto's doorgestuurd
Hola chavos y chavas!
Ja het is weer een tijdje geleden dat we een verhaal op de site hebben gezet, maar nu dan eindelijk weer eentje.
We hebben deze weken veel meegemaakt, er zijn veel dingen gebeurd waar we van geschrokken zijn. We hebben diefstallen meegemaakt in ons eigen huis door jongens van het project (we weten nu wel wie het zijn), jongens van Valdocco hebben geld gestolen van de padres en 2 van deze jongens zijn vanwege meer slecht gedrag, waaronder seksueel misbruik van een klein jongetje van het project, van het project af gestuurd. Deze jongens wonen nu bij familie of vrienden. Na 2 maanden, dat is in januari mogen ze terug op het project als ze willen en als hun gedrag veranderd is. Ze gaan dan wel naar Ciudad Del Nino, ipv Valdocco, omdat ze voor Valdocco te oud zijn... We zijn erg benieuwd en hopen wel dat we ze terug zien op Ciudad Del Nino. Dat is een teken dat ze wel willen!!!
De jongens hebben ons erg laten schrikken. Denk je vertrouwen te kunnen hebben in ze, gebeurd er zoiets. Jammer... Maar dat is voor ons ook weer een lesje!! We beginnen elke dag met volle moed en ookal zijn er op een dag wat tegenslagen, we kunnen vrijwel elke dag afsluiten met een glimlach!!! En daar zijn we dan ook hartstikke dankbaar voor!!!
Wel hebben we de afgelopen tijd geleerd dat elk kind een kans heeft, elk kind, hoe moeilijk ook, kan veranderen, het heeft alleen een beetje hulp en vertrouwen nodig.
Zoals Jose, een jongen bij ons op Valdocco. De eerste maand was zijn gedrag vreselijk. Veel scheldwoorden, veel agressie, en dat vooral gericht op de andere jongens. We zeiden tegen elkaar dat hij later echt zo’n crimineel mannetje zou worden als hij niet zou veranderen. Na veel waarschuwingen is hij twee weken van het project afgestuurd. Hij is daarna terug gekomen, en als je hem nu ziet herken je hem niet meer. Ontzettend gemotiveerd, bezorgd over de kleinere jongens op het project en behulpzaam. Hij is zo’n fijne jongen geworden! Of Cristian, de jongen die erg agressief tegen ons is geweest. Af en toe heeft hij nog zo’n bui, maar het gaat heel goed met hem op school, zijn gedrag tegen de andere jongens is heel goed en hij kan zijn agressie nou zo veel beter beheersen. In Januari gaan een aantal jongens van Valdocco door naar de volgende etappe; Ciudad del Nino. Cristian staat er ook bij op het lijstje van de kandidaten! We hebben hem binnen zien komen op Patio, door zien gaan naar Valdocco en nu misschien wel naar Ciudad del Nino! Twee jongens die laten zien dat het leven altijd weer nieuwe kansen bied, hoe aan de grond je ook kan zitten. Van lijmsnuiver tot student met een toekomst! :D
Er blijven gaten, dingen die wij nooit helemaal kunnen opvullen. De meeste kinderen van het project hebben gebrek aan een ding: liefde. Van jongs af aan, aan hun eigen lot overgelaten. We kunnen ze op het project zoveel bieden; school, vrienden, kleren, eten, een onderdak en liefde. Maar het is anders als in een gezin opgroeien met de aandacht en de liefde van je ouders. Dat is iets wat we nooit aan ze kunnen geven, hoe graag we dat ook anders zouden willen zien. Die basis is zo belangrijk. Gelukkig weten we dat we ze er op het project een beetje van kunnen meegeven.
Dit is ook de tijd dat we bekijken wat er op het project allemaal nodig is voor de jongens het aankomende jaar. Waarschijnlijk gaan de jongens vanaf Januari twee keer in de week naar zwemles dankzij sponsorgeld! Ook zijn er andere activiteiten en spullen waar we naar aan het kijken zijn om te kopen voor de kinderen. Dat wij, en de andere medewerkers, er voor ze zijn om ze aandacht en liefde te geven en ze de goede richting te wijzen is het belangrijkste. Toch is er op een project als dit altijd nog iets anders nodig: geld. Met dit geld kunnen we nog meer voor de kinderen betekenen. Dankzij een aantal sponsors hebben we hier al heel wat meer mogelijkheden. Het is misschien een beetje raar om het zo te vragen, maar het is binnenkort kerst, en misschien hebben jullie wel zoiets; we willen deze kerst ook iets geven aan de straatkinderen in Mexico :D.
Alle giften voor hier zijn welkom, wanneer je iets kwijt wilt, kan dat op: giro 45 35 723, ten name van Commissie Samen te Amsterdam, onder vermelding van 'Nienke en Hanneke naar Mexico'.
We wensen jullie bij deze hele fijne kerstdagen en ook al een heel gelukkig en gezond 2006!!!
Het is misschien een beetje vroeg om te zeggen, maar dat komt omdat we volgende week vakantie hebben, waardoor we waarschijnlijk geen tijd hebben om een nieuw verhaal op de site te zetten!! :)
Feliz navidad!!!!
Un besito, Nienke y Hanneke
7-12-2005
¡¡Hola chicos y chicas!!
We hebben al een tijdje geen update meer gestuurd maar hier is er weer eentje. Ik zal jullie alvast maar voorbereiden, deze week gelukkig geen heftige verhalen. De kinderen zijn heel wat rustiger en we hebben dus een relaxte week met ze gehad. De lessen gingen goed en we hebben veel lol met de kinderen gehad. Dat is wel heel erg fijn na twee weken zoveel moeilijkheden. Ik denk nog wel na over de twee jongens die weg zijn van het project. Je mist ze toch wel een beetje na 3 maanden. Maar ik hoop er maar gewoon op dat ze in januari misschien wel weer in Ciudad del Nino zijn!
Afgelopen woensdag hebben we met het team van Valdocco een workshop-ochtend gehad. Dat was echt wel heel leerzaam. Het was een reflectie van je werk, wat je leuk vond, niet leuk en wat je wilde veranderen. Daarna bespraken we de punten met de andere collega’s. We hebben onszelf doelstellingen gegeven. Dat was wel lerrzaam voor ons.
Na de workshop zijn we gaan eten in een visrestaurant. Het was wel heel erg gezellig! Ook hebben we lootjes getrokken voor de “intercambio”. Ook gewoon cadeautjes kopen voor degene die je hebt getrokken.
Ja, we hebben deze week iets gedaan waarvan we hadden verwacht dat we het nooit zouden doen en waarvan we zeker weten dat je on er nooit meer krijgt te zien. We zijn naar een stierengevecht geweest… Een vriend van ons, Domingo het neefje van padre Pollo, is een stierenvechter en heeft ons aardig wat dingen uitgelegd over de tradities met het gevecht en de muziek en alles. Hij had gratis kaartjes voor ons geregeld en wij dachten, het is iets van de cultuur, misschien moeten we maar eens gaan. We zaten al in dubio, het is echt tegen onze pricipes in, maar we zijn toch gegaan. Nou, ik wilden dat we niet waren gegaan. Walgelijk!!!
Eerst geven ze achter spalken het arme beest stroomschokken. Ze rennen als een gek rondjes, en het spel begint met de vlaggen. Dat is nog wel leuk, als het alleen daar bij blijft. Maar als de stier al weer wat rustiger is komt er een man op een paard aan, het paard is helemaal dik ingepakt, en die heeft zo’n spits die hij in de rug van de stier steekt. Echt een hele laffe daad. Echt walgelijk, bij eentje gutste het bloed er gewoon uit. Na een aantal rondjes met de vlaggen komen ze met 4 vleeshaken. Die gooien ze, als het lukt, in dezelfde wond, maar het zijn echt van die gemene haken die goed blijven zitten. Daarna is het beestje al zo moe dat het af en toe door zijn knieen zakt. Ook het einde wordt hij het gekst gemaakt en dan wordt hij neergestoken. Wanneer het beest dood is (we hebben niet naar het doodsteken durfen kijken, het is dat we voor Domingo kwamen, we wilden eigenlijk gewoon weg lopen) alle Mexicanen beginnen te juichen. Ze hakken het oor en de staart af en de torrero loopt er trots mee rond. De eerste torero die we hadden was echt zo’n walgelijke macho, met een grote glimlach op zijn mond. Ja, ik kan ook wel van een stier winnen als ik hem eerst al heb gestoken, dan nog vier pennen in hem steek en dan met een laatste steekje hem dood… Echt een held…. Daarna binden ze een touw om de nek van de stier en slepen ze um achter de auto aan voor een ere rondje. Het was iets wat we nooit meer willen mee maken. We hebben dingen gehoord over de cultuur, en over de muziek waar die voor staat etc. maar het was wel genoeg. Onze Domingo werd zelf nog door de stier op de horens genomen maar dat duurde maar eventjes. We hoeven hier nooit meer heen!
Een keer, nooit meer.
Afgelopen zondagochtend zijn we naar een luchtballonnenfestival geweest. We stonden er al 5 uur ’s ochtends, met zo’n 60 ballonnen om ons heen. Was best wel indrukwekkend. Jullie kunnen je voorstellen, Mexico is een land met veel verschillen, soms voel je je echt alsof je in een eerste wereld land staat. Met zulk soort evenementen als dit. Maar als we dan ’s avonds op de straat onze kinderen ga bezoeken zien we de wereld weer totaal anders…
Nou, nog even onze kerstplannen vertellen. Het eerste weekendje dat we vrij hebben, gaan we met vrienden naar Guanajuato, de stad bekijken, naar een goudmijn, het museum van de mummies bezoeken, uitgaan etc. De 22 hebben we hier een groot feest voor de medewerkers op het project. De kerstdagen gaan we met padre Manuel naar Guadalajara. Dat is een mooie stad en hij heel veel neven en nichten van onze leeftijd. Daarna gaan we een weekje naar Melaque, een strand in de buurt. We zitten daar in een bungelowtje van de tante van padre Manuel. Helemaal gratis! Dat is dus wel mooi meegenomen. En het lijkt ons heerlijk om een weekje gewoon lekker uit te rusten. Oud en nieuw vieren we in Leon met vrienden, en misschien ook wel met de achtergebleven kinderen van het project, dat zullen er maar zo’n 10 zijn ongeveer.
We hebben dus genoeg te doen in de vakantie, ik hoop dat ik thuis niet al te veel gaan missen…
Ja, en we kunnen nu vrijuit reizen want we hebben onze fm3!!! Dat is een visum wat geldig is voor een jaar, echt een opluchting dat we die binnen hebben!
Nou, jullie zijn weer een beetje bijgepraat, we gaan er weer vandoor.
Heel veel liefs y un abrazo muy fuerte!
Nienke y Hanneke
p.s. het is zo fijn om te doen wat we nou al zo lang wilden. Af en toe wel echt bizar om te realiseren dat we nu toch echt hier zitten en werken met de kinderen.
27-11-2005
Hanneke en Nienke hebben geen tijd gehad om een verhaal voor de site te maken, maar ze hebben wel foto's doorgestuurd!
20-11-2005
¡¡Hola amigos y amigas!!
Afgelopen weken hebben we het erg druk gehad dus jullie hebben even niets meer van ons gehoord, maar hier komt weer een update. Ons vorige bericht was nog zo blij en fijn over de jongens, nu is het alweer een beetje anders. We willen beginnen met dingen die zijn gebeurd op Valdocco die me verdrietig hebben gemaakt deze week. De afgelopen 3 weken is er bij verschillende personen geld gejat. Drie keer bij Padre Paco, een keer bij Padre Manuel en een keer bij de man die in de nacht wacht houd over de jongens. Julio, een van de jongen van Valdocco waar ik heel veel en leuk contact mee heb had opeens nieuwe, dure voetbalschoenen. Ook hadden een aantal jongens op het project opeens discmans. Wanneer wij tijdens het voetbal op zijn portomonee moesten letten zat er meer als 150 euro in. Wij hebben dit door gegeven aan Martha. Wanneer de jongens er mee werden geconfronteerd ontkenden ze het allemaal. Maandagnacht is een van de oudste jongen door het wc raampje bij Padre Paco naar binnen gegaan en heeft weer heel veel geld gejat. De volgende ochtend hebben de Padres besloten om de politie te laten komen. De vijf jongens zijn erg geschrokken en toen ze handboeien omkregen hebben ze toegegeven. Ze hebben het geld teruggegeven wat er nog van over was. Julio alleen al had zo’n 150 euro uitgegeven (!). Deze vijf jongens zijn allemaal jongens die normaal gesproken in Januari door zouden stromen naar Ciudad del Nino. Deze maand hebben ze allemaal regels opgelegd gekregen en wanneer ze deze breken mogen ze niet door naar Ciudad. Maar dan nog iets, als ze niet door mogen naar Ciudad zijn ze te lang op Valdocco, hebben ze al te vaak foute dingen gedaan, en moeten ze ook van Valdocco af. Met hun gedrag beinvloeden ze ook de andere kleinere waar het op dit moment heel goed mee gaat.
Jullie begrijpen, dit heeft wel een impact gehad op iedereen die met de kinderen werken. De kinderen zijn gewent aan stelen, maar zoveel, en dan ook nog van mensen die om hun geven en hun een beter leven proberen te geven. Het is moeilijk om het een plaatsje te geven. We proberen in Valdocco een omgeving te creeren waarin ze zich veilig en fijn voelen, waar we vertrouwen en respect voor elkaar hebben… We hopen ook echt dat ze veranderen, want een aantal van de 5 hebben geen huis en zouden op straat te komen staan en de rest hebben echt hele slechte families. We hopen dat ze genoeg geschrokken zijn…
Deze gebeurtenis is een van de vele in de afgelopen week. We hebben ook hele leuke dingen met de jongens gedaan deze week. Zoals bijvoorbeeld op vrijdag de verjaardag van Valdocco. Dat was een groot feest met eerst een mis en daarna lekker eten. Na afloop van het eten hebben we met onze muziekklas opgetreden. Het was een zeer geslaagd feest!!
Ook merken we dat soms ons Spaans nog beter is als ons Nederlands. Een hele dag hebben we erover gepiekerd hoe je de man die de post brengt noemt. Uiteindelijk was Nienke er heilig van overtuigd dat het “de postman” was. Thuisgekomen, natuurlijk is het postbode…. :D
Muchos besos!
Hanneke y Nienke
13-11-2005
Deze week geen verhaal omdat Hanneke en Nienke het erg druk hadden en bovendien de stroom een hele tijd was uitgevallen!
6-11-2005
¡Hola amigos y amigas!
Hier weer een verhaaltje uit Mexico! We zitten nu precies 2 maanden hier en we maken het nog steeds heel erg goed. Al heeft Hanneke wel een dierentuin in haar buik! Ik voelde me al een tijdje niet zo fit. Nu ben ik naar de dokter gegaan en het bleken parasieten te zijn! Maar geen nood, er zijn medicijnen voor die goed werken, dus alles komt goed. Het blijkt ook dat de Mexicanen zelf hier ook veel last van hebben, dus ik ben geen uitzondering op de regel!!!
Verder zijn we afgelopen weekend naar een échte dierentuin geweest. Het is een kleine dierentuin. Het ziet er mooi uit, maar de dieren worden niet zo goed verzorgd. Hun huid, de haren zien er niet mooi uit en sommige dieren zitten in een klein hokje. Een struisvogel probeerde ook om uit te breken, maar dit is niet gelukt! Onze jongens van Valdocco vonden het heel leuk. Het was mooi weer en we hebben echt genoten. Daarna nog een filmpje gepakt. Dat is hier super goedkoop en ook heerlijk om even te relaxen en je gedachten ergens anders op te richten als op het project.
Verder hebben we kamp gehad, ook met Valdocco. Wat echt heel gaaf was! We hebben gesurvivald, veel gewandeld en van de natuur genoten. In de nacht was het wel heel erg koud en hadden we 4 truien en 3 dekens nodig om onszelf warm te houden, maar dat kon de pret niet drukken hoor.
Zoals jullie op de foto’s kunnen zien hadden we ook een kabelbaan waar we vanaf gingen. Het ziet er heel gevaarlijk uit met onze outfits, maar in werkelijkheid viel dat best mee hoor! We hebben er wel van genoten en de jongens ook…
Op deze manier, met zo’n kamp, kom je zoveel dichter bij de jongens te staan. Dat is wel heel fijn en werkt ook wel motiverend voor ons. Je krijgt echt een hele andere band met ze en ook krijgen sommigen meer respect voor je. Op een van de avonden zaten we bij het kampvuur met Christian en Felipe, de broertjes waar we eerder over hebben geschreven die zijn mishandeld en opgesloten door hun moeder. Je wordt gewoon al blij als je eraan denk dat ze 1 jaar terug nog thuis zaten in vreselijke omstandigheden en dat ze nu hier zaten, liedjes te zingen bij het kampvuur in de bergen. Zo’n grote, mooie verandering voor hen. Dat wordt je toch meteen vrolijk van?!?
Dit kamp werd georganiseerd door een recreatieteam. Ze hadden echt hele leuke activiteiten en alles was gratis voor het project! We sliepen in een kampeerboerderij, met stapelbedden, kregen heerlijk eten en er was een vol en ontzettend leuk dagprogramma! De begeleiders waren ook heel enthousiast. De avonden hebben we rond het kampvuur gezeten, liedjes gezongen, gedanst, moppen getapt en marshmallows gegeten… Je zag de kinderen genieten. Zo fijn om te zien! Volgend jaar mogen we weer terug komen zeiden ze vanuit het team. Dit was de eerste keer dat we het goed beseften: volgend jaar zijn we hier niet meer met onze jongens?!? Dat is wel even slikken. Ook hebben we besloten om vanaf komende week 4 dagen op Valdocco te werken en maar 1 dagje op Valdocco, omdat het zo rustig is op Patio…
Zo! Nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte van de belevenissen van die twee meisjes in het verre Mexico!!!
Muchos besos, Nienke en Hanneke
22-10-2005
Leon, 22-10-2005
¡¡Hola chicos y chicas!!
Hier weer een update van ons uit Mexico. We schreven de vorige keer dat het hier ongeveer 4 maanden koud zou zijn. Nou, dat is dus volgens de Mexicanen, voor ons is het nog steeds mooi zomer! En dat is echt weer elke dag genieten van het lekkere zonnetje. Vorig weekend hebben we niet geupdate omdat we toen in de stad Guanajuato zaten, voor het Cervantino festival. Dat is een groots evenement hier in Mexico. En zoals alles in Mexico wordt dit ook grootser gevierd dan wat wij in Nederland gewent zijn. Het is dan ook een festival met muziek, theater, kunst en cultuur en het duurt drie weken lang! Om vorige week in de avond door de straatjes van Guanajuato te lopen was betoverd, het leek net alsof we door een fotoboek liepen, echt heel mooi. Zondag gaan we ook weer, dan is er de afsluiting van het festival.
Nu we hier alweer een tijdje zitten wordt het werken met de kinderen een beetje normaal voor ons. Dat is wel fijn, we krijgen nu echt ons eigen plekje op het project. Doordat we meer nu meer in het project zitten krijgen we ook meer te maken met de problemen van de jongens. De beleefdheid van de eerste ontmoetingen is ervan af en nu begint het echte werk, om het zo maar te zeggen! Dat is soms wel pittig, maar ook een onwijze uitdaging en een super gevoel als we een stukje verder kom met een van de jongens. Zoals Padre Manuel zegt: de jongen zijn net als een stuk zeep, denk je dat je um vast hebt en oefen je iets meer grip uit, schiet hij weer uit je handen…
Mexico zou Mexico niet zijn zonder alle uitjes en feestjes. Van de week hebben we een wandeling gemaakt met de jongens naar “Cristo Rey”. Dit is een groot standbeeld van Jesus in het centrum van Mexico op een grote berg. We zijn met de jongens om 5 uur ’s ochtends weggereden om rond 6 uur te beginnen met lopen naar de top. Het was behoorlijk vermoeiend maar ook heel erg leuk met zijn allen! Na ongeveer 3 uur kwamen we aan op de top. Daarna hebben we een mis meegemaakt boven op de berg. De dag werd afgesloten met een middag zwemmen in “Splash”, een super groot openluchtzwembad met veel glijbanen enzo die je nooit zou verwachten hier in Mexico. Dit was dus echt een super leuke dag!
Aankomende vrijdag is er een stierengevecht als benefiet voor ons project. En van het weekend gaan we met de jongens op kamp in de bergen. Jullie horen het, wij hebben hier genoeg te doen!!
Heel veel liefs van ons vanuit het verre Mexico!
Un abrazo
Hanneke en Nienke
9-10-2005
¡¡Hola amigos y amigas!!
Hier weer een berichtje uit het op dit moment niet meer zo zonnige Mexico! Het lijkt wel alsof we in Nederland zitten! (dat geeft soms ook wel een fijn gevoel, die echte Nederlandse regen;) Het is hier 4 maanden vrij koud. En de kou begint vanaf oktober :S Nou, dat merken we wel hoor! Het weer is ineens omgeslagen! Niet dat het echt koud is, maar we hebben in de avond wel een jas nodig.
Hier even een overzichtje van afgelopen week!
Zoals jullie weten gaan we op maandag en donderdag naar Patio. Dit is afgelopen weken een beetje tegengevallen omdat het er zo rustig is. Deze
week was het weer hetzelfde! We gaan waarschijnlijk vragen of we 4 dagen op Valdocco kunnen werken en 1 dag op Patio, omdat we naar het centrum gaan heel leuk vinden en naar Morelos willen we ook blijven doen. Misschien komt daar nog een nachtronde op vrijdagavond bij.
Op de andere dagen afgelopen week, zijn we naar Valdocco gegaan. We hebben dinsdag een drama/toneel les met de kinderen gehad. Nou dit was echt een
drama, want ze konden zich totaal niet concentreren. Dit is dus niets om met deze kinderen te doen nu. Misschien werkt het beter als we over een tijdje
echt vloeiend Spaans kennen, zodat we ze meer kunnen sturen. Het was te veel gericht op concentratie, en dat is nou iets wat de kinderen hier erg
moeilijk vinden. Woensdag hebben we handvaardigheid gehad. Met propjes papier hun naam maken! Dit vonden onze jongens heel erg leuk. Het uur vloog dan ook voorbij!! Op de foto's kunnen jullie het resultaat bekijken! Heel leuk om te zien! Vrijdag hebben we weer drama/muziek gehad met de kinderen, maar dit keer hebben we ons vooral gericht op muziek en dans. Dit vonden de jongens wel heel erg leuk! Ze mochten zelf een dansje verzinnen of gewoon lekker gek
doen op de muziek. Dat is ook wel eens fijn voor de jongens, want ze moeten al vrij veel. Ze hebben echt een vol programma! En bij deze les hebben ze
zich even kunnen ontspannen. Donderdag zijn we met Mary, Ramon en Lalo naar een park geweest. Hier konden we fietsen. Heerlijk zeg om na een maand weer even lekker te kunnen fietsen!!
Nou, dit was even kort onze week!
Tot volgende week!!!
Liefs Nienke en Hanneke
Owja, als jullie een kaartje willen sturen, (we vinden het echt super om ook
gewone kaartjes te krijgen!!!) dan is hier onder het goede adres!
Hanneke van Oort/Nienke Altena
Ciudad del Niño Don Bosco
Apdo. Postal 1-626
37000 Leon, Guanajuato
Mexico
7-10-2005
David heeft een gastenboek geregeld!!
2-10-2005
¡¡¡Hola chichos y chichas!!!
Soms lijken de kinderen gewone, normale kinderen, zoals de kinderen in Nederland. Dan spelen we met ze en denken wij: zijn dit vroeger echt straatkinderen geweest? Deze week zijn we weer een paar dagen op Valdocco geweest. Wij hebben deze week twee broertjes geholpen met hun huiswerk. Christian en Fillippe. Het zijn de twee kleinste van het project, ze weten niet precies hoe oud ze zijn maar ze denken ongeveer 8 jaar en 10 jaar. Ze zijn nu drie weken op Valdocco. De oudste maakt makkelijk contact en is echt een schatje. De jongste is een klein, lief bengeltje. De andere jongens lopen met hem weg. Tijdens het huiswerk maken moesten we veel geduld hebben met de jongste, maar hij was helemaal trots toen hij het een keer goed deed (de cijfers 1-10 schrijven).
Fillippe
Vanavond reed Padre Manuel ons naar huis, vanaf Valdocco. Ik vroeg aan hem of de twee jongetjes van de straat afkwamen of dat ze nog een thuis hadden.
Hij vertelde een verschrikkelijk verhaal wat ons raakte. De jongetjes woonden met hun moeder, vader en jonger zusje van twee jaar in een dorpje vlakbij Leon. De vader is bij de moeder weggegaan. Later heeft de moeder een andere vriend gekregen. Deze man vond de kinderen maar niets. De jongste, het meisje van twee, hebben ze verkocht. Christian en Fillipe bleven thuis wonen, maar werden helemaal niet goed behandeld. Ze gingen niet naar school
en werden in huis vastgebonden en opgesloten. Het is moeilijk voor te stellen dat deze knulletjes al zoveel hebben meegemaakt. Het zijn zulke levendige, grappige jongetjes. Hoe kan iemand zijn kinderen zoiets verschrikkelijks aandoen?!? Dit verhaal maakte voor ons duidelijk dat alle kinderen op de etappes gewone kinderen zijn, maar dat ze hun eigen verhaal hebben. Vaak verhalen die moeilijk zijn om aan te horen, onbegrijpelijk en pijnlijk.
Op patio leefde de eerste weken een jongen, Pepe. Wanneer je met hem praat lijkt het alsof hij dwars door je heen kijk. Hij is heel erg afwezig en reageert vaak niet als je iets tegen hem zegt. (dit is veroorzaakt door zijn jarenlange drugsgebruik) Sinds het grote onafhankelijkheidsfeest op 15 September was hij weer de straat op. Toen we van de week van de bus in het centrum van de stad naar Patio liepen hoorden we weer iemand ons naroepen. We dachten; dat is weer zo'n irritante Mexicaan die het nodig vind om twee blanke meisjes na te fluiten. Uiteindelijk bleek dat het Pepe was. Hij zat dik onder de drugs, dat was wel duidelijk. Nog vager als normaal. Hij liep met ons mee naar Patio. Aldaar mocht hij niet naar binnen. Pas die avond, als hij drugsvrij was, zou hij naar binnen mogen om te kunnen slapen met een dak boven zijn hoofd. Later hoorde we van Frodo, degene die fulltime op Patio werkt, dat deze jongen 15 jaar is. Hij woont al 5 jaar op straat en is al 5 jaar verslaafd. Ook zit hij al 5 jaar af en toe in Patio. Meestal houd hij het maar een paar dagen vol, daarna moet hij toegeven aan zijn
verslaving en gaat hij weer de straat op. Voor een jongen als Pepe kan ook ons project niet heel veel doen. Pogingen om hem van zijn drugsverslaving af
te helpen hebben nog nooit geholpen, toch blijven ze het proberen. Vijftien jaar en nu al bijna geen uitzicht op een beter leven.
Het is rot om te zien dat sommige jongens al zo ver zijn en dan toch de verleiding van de straat niet kunnen weerstaan. Ook deze week is er weer een jongetje van Valdocco weer de straat op gegaan.
Toch is het fijn dat wij weten dat ze op Valdocco, en de andere etappes, de aandacht en liefde krijgen die ze verdienen. Op de projecten zie je de
jongens naar school gaan, sporten, met elkaar spelen, stoeien en ruziën. Hier kunnen ze opgroeien zoals ze zouden moeten opgroeien. Het is fijn om
met de kinderen te spelen en te praten en er gewoon voor hen te zijn. Een stukje thuis geven aan hen die dat nooit echt hebben gehad. En wij zijn blij
dat wij hen de aankomende maanden ook een beetje liefde en lol kunnen geven. Soms zijn het moeilijke kinderen om mee om te gaan, maar dat is ook logisch
als je weet wat ze in hun korte leventje allemaal al hebben meegemaakt. En toch zijn er ook zoveel leuke momenten die het hier meer dan waard maken!!!
Dit keer dus een verhaal om over na te denken.
Veel liefs,
Hanneke en Nienke
25-9-2005
Hola amigos y amigas!!!
Hier weer een berichtje vanuit León…
Afgelopen week hebben we onze eerste werkweek gehad.
Maandagochtend hadden we Spaanse les. Dat ging hartstikke goed!! We zijn blij dat we zo fijn les krijgen! Maandagmiddag begon een beetje moeizaam, er waren geen kinderen op Patio. Het is hier heel afhankelijk van de kinderen of we iets kunnen doen. Als de kinderen geen zin hebben om naar Patio te gaan en liever op straat blijven dan kunnen we dus niets doen. Dat was nu dus het geval! ’s Avonds was het wel heel leuk, we zijn naar Col. Morelos (de krottenwijk van León) gegaan om daar met de kinderen te spelen. Dat was heel leuk. De kinderen herkennen ons nu al! Maar ja, we vallen dan ook wel heel erg op met onze blanke huid!!
Dinsdag zijn we naar Valdocco geweest. Dat was wel heel leuk! We hebben het programma besproken en plek gemaakt voor onze activiteiten. We gaan knutselen, koken/bakken, dansen en toneel spelen met de kinderen. We hebben er hartstikke veel zin in! Verder hebben we deze dag de kinderen beter leren kennen.
Woensdag hebben we de ochtend weer Spaanse les gehad. De middag hebben we doorgebracht op Valdocco. Dat was weer heel erg leuk! De kinderen zijn echt heel erg leuk!! De twee jongens die in het begin vervelend waren zijn nu nog wel vervelend, maar dat heeft gewoon tijd nodig! ’s Avonds zijn we met Padre Manuel naar de viering geweest in een tempel. Echt heel mooi!! Hier in Mexico is er veel meer saamhorigheid dan in Nederland. Er wordt gezamenlijk gezongen en er heerst een heel andere sfeer… Natuurlijk merken we ook overal aan dat dit land ontzettend Katholiek is, zo anders als het vrije Nederland… Daarna hebben we de avond afgesloten met een Mexicaans ijsje! We hebben ons maar niet gewaagd aan het “kaas-ijsje” en hebben veilig het chocolade ijsje genomen, een succes!
Donderdag zijn we de hele dag op Patio geweest. Nu waren er 2 kinderen. Ook niet zo leuk dus. Je kan dan niet veel dingen doen met de kinderen. We zijn naar een grote markt geweest waar we eten gingen halen voor op Patio. Een grote mark in Mexico ziet er een beetje uit als de Beverwijkse Zwarte Markt. Een totaal andere wereld dus. We gingen alle standjes af en bij elk standje zeiden we dat we van Patio waren en of ze eten wilden sponsoren voor het project. De meeste mensen gaven dat wel. Aan het eind hadden we echt heel erg veel!!! Het is een fijn idee dat de mensen hier zoveel willen sponsoren. ’s Avonds zijn we weer naar Morelos geweest. En natuurlijk was het deze keer ook weer heel erg leuk!!
Vrijdag hebben we in de ochtend boodschappen gedaan voor de komende weken. We waren nog geen 20 euro per man kwijt voor een hele volle kar met boodschappen. Ideaal winkelen zo! De middag zijn we op Valdocco geweest en hadden we onze eerste activiteit. Dansen en muziek. We hadden de stoelendans gedaan (juego de las silla) Dit vonden de kinderen echt heel erg leuk! Het was wel heel erg druk (met maar 8 kinderen) maar ze deden allemaal goed hun best. Ook hadden we een spel bedacht dat ze van de ene stoel naar de andere stoel moesten lopen en dan zo gek mogelijke passen en sprongen te verzinnen. Erg leuk om te zien!! De jongens hebben echt genoten! Dus over het resultaat van onze eerste activiteiten zijn we heel erg tevreden!!
Zaterdag was er eerst feest hier op Ciudad del Niño, omdat deze etappe 45 jaar bestaat. Er was een viering en daarna lekker eten. De viering was best indrukwekkend. Twee mannen van in de 40 vertelden over hun jeugd op het project hier. Ze hadden beiden goed werk gevonden, een gezinnetje en een goed leven. Het deed ons veel, waarschijnlijk zullen een aantal jongens waar we nu mee werken over 20 jaar ook wel hier kunnen staan met een succes-story en goede herinneringen aan het project! En daar doen we het toch voor! Na het eten zijn we de Titanic gaan kijken in ons veel te grote huis! Even onze magen tot rust laten komen, want dat pikante eten is echt geen aanrader voor ons. Maar wel lekker! ‘s Avonds zijn we lekker naar de kroeg gegaan. Even genieten van de rust…
We zaten in een leuk cafeetje, met leuke muziek en leuke mensen. We waren met 3 mensen die ook op het project werken!! Erg gezellig!!!
Nou, dat was het weer voor deze week!
Heel veel liefs, Nienke en Hanneke
18-9-2005
Foto's toegevoegd en verslag:
¡¡¡¡¡¡Viva Mexico!!!!!!!!!
We zijn nu nog maar twee weken hier en nu al een groot feest: De Dag van de Onafhankelijkheid…
Alle straten kleuren groen wit rood! Zo heb je pas echt een Mexicaans gevoel!!!
Overal zie je standjes met Mexicaanse vlaggen en prulletjes. Op 15 September was er een groot feest in Valdocco. We hadden er eigenlijk ook al hoge verwachtingen van, en die zijn helemaal uitgekomen! Het was echt een ontzettend gezellig feest! Kleintjes, jongeren en ouderen waren er allemaal. Na eerst het ceremoniële gedeelte met de vlag en kreten als “¡¡¡Viva Mexico!!!”, werd de muziek aangezet. Er werd veel gedanst op typisch Mexicaanse muziek. Al snel stonden wij ook te swingen. Ook hebben we allebei gedanst met Padre Hugo en Padre Manuel, dat vonden de kinderen natuurlijk super om te zien J. Het was wel onwijs leuk om ook met de kinderen te dansen, en het is verbazingwekkend hoe soepel al die mannetjes zijn! Ook stonden er op dit feest overal standjes met eten en drinken. Allemaal Mexicaans, en erg pittig!
Op het hoogtepunt van de avond kwam er een “hanengevecht”. Het was echt ronduit walgelijk! Er was een kring gemaakt van hooibalen, en de poten van de hanen werden aan elkaar vastgebonden. Daarna werden ze vast gehouden en opgefockt tegenover elkaar. En dan het gevecht. Alle Mexicanen vonden het prachtig, wij vonden het maar walgelijk. Wanneer ze al heel wat kaal geplukter waren door elkaar werden er nieuwe hanen uit een kleine zak (!) gehaald. Gelukkig werd dit keer niet de hele traditie uitgevoerd, want normaal gesproken wordt er bij de verliezende haan een mes in de poot gestoken. Hier wordt hij zo hysterisch van dat hij zichzelf, met zijn bewegingen, vermoordt. Gelukkig bleef dat ons gespaard.
De rest van de avond hebben we gedronken, gegeten, gedanst, gepraat en gelachen. Het was echt een zeer geslaagde avond. Dus nog een maal: ¡¡¡Viva Mexico!!!
Natuurlijk hebben we deze week niet alleen gefeest, er stond nog vanalles op het programma zoals het uitkiezen van onze werkplek. We hebben gekozen voor Valdocco en Patio.
Zo komen onze weken er uit te zien:
Op maandag hebben we van 10.30uur tot 12.30uur Spaanse les. Daarna meteen naar Patio. Wat we daar precies mogen doen moeten we overleggen met Frodo. Dat is een jongen die daar werkt. In de middag gaan we de straat op rondom Patio, contact maken met de straatkinderen. In de avond gaan we twee uurtjes naar die krottenwijk, Morelos. Daarna gaan we naar huis, een hele dag vol dus.
Op dinsdag zijn we van 13.00uur tot 21.00uur op Valdocco. We moeten een programma maken (een activiteit voor een uur zoiets) wat we elke keer met de kinderen willen doen. Verder helpen we ze met huiswerk, dat we erop toezien dat ze het ook echt maken :) En verder helpen waar nodig is met de andere mensen op het project!
Op woensdag hebben we om 10.30uur tot 12.30uur Spaanse les. Daarna meteen naar Valdocco, het programma is ongeveer hetzelfde als gister. Dus ook tot 21.00/21.30uur.
Op donderdag zijn we de ochtend op Patio. Dan gaan we rond een uur op 13.00 naar Ciudad del Nino voor een vrijwilligersbijeenkomst en om te eten met alle Padres, Salesianen en vrijwilligers. Daarna gaan we weer terug naar Patio. ’s Avonds gaan we weer twee uurtjes naar de krottenwijk (col. Morelos, daar zijn we afgelopen week geweest en daar kregen we pas echt te zien wat we verwacht hadden, heel veel armoede, lijmsnuivers, etc) en om 21.00uur gaan we nog met andere straatkinderen werken. Wat we daar precies moeten doen weten we niet want dat hebben we nog niet meegemaakt. En tot hoe laat dat duurt weten we ook niet…
Op vrijdag zijn we van 13.00uur tot 21.00uur weer op Valdocco.
Op zaterdag en zondag hebben we tot nu toe nog vrij, maar het kan zijn dat ze dan onze hulp ook nog nodig hebben. Maar we kijken eerst wel hoe het gaat, want zo’n week is wel vermoeiend als je elke avond weg bent!!
Nou, dat was het weer voor deze week.
Volgende week meer nieuws vanuit het warme Mexico!!!
¡Hola amigos y amigas!
Ons eerste bericht vanuit Mexico! We zijn veilig aangekomen in
León.Waar te beginnen? We hebben in die paar daagjes al
zoveel
meegemaakt!!!
Het afscheid was moeilijk, maar toen we eenmaal in het vliegtuig zaten
overheerste de spanning en het enthousiasme om nu eindelijk naar Mexico
te gaan. Wat een lange reis! Nienke was op het begin een beetje angstig
voor het stijgen enz :S en toen vroeg de stewardess of we ff in de
cockpit wilden kijken, nou graag natuurlijk! Heel bizar om zo boven in
de cockpit te zitten; overal knopjes en wat een mooi uitzicht! Het
vliegen werd ineens een stuk leuker :P Opzich vlogen de uren voorbij er
werden leuke films gedraaid en we hadden genoeg tijd om ons dagboek bij
te werken en alle lieve brieven te lezen van iedereen.
Eenmaal aangekomen hebben we een visum gekregen voor 3 maanden. Ishmael
en Paco stonden ons al op te wachten (onze Mexicaanse vrienden uit
Mexico City) en we zijn met hun door de chaosstad van Mexico gereden.
Ondanks dat ze de stad kenden reden ze nog 4 keer verkeerd, niet zo
raar in zo’n grote stad. De volgende ochtend zijn we om 11
uur
met de bus naar León gegaan, eindelijk! 5 uurtjes in de bus.
We
hadden allebei hoofdpijn van het lange reizen.
Aangekomen in León konden we meteen kennismaken met de
afspraken
in Mexico: nooit op tijd komen dus! Mas o menos. We werden opgehaald
door Mayra (kan een klein beetje engels) en reden per jeep naar de
derde etappe “Ciudad del Niños” waar ons
huis staat.
Het ligt ongeveer 3 km. buiten het centrum. We leven in een super groot
(vies) huis, waar eigenlijk 10 vrijwilligers kunnen wonen. Om het
gezellig te maken hebben we meteen de kamers ingericht, zodat het een
beetje ons thuis wordt.
Afgelopen dagen hebben we kennis gemaakt met alle etappes van het
project. Tot nu toe vinden we Valdocco en Patio, waar vooral de jongere
kinderen zitten, de leukste etappes. Het is daar wat kleiner en het
leeftijdsverschil is wat groter; worden we niet zoveel nagefloten J.
Hier komen de kinderen net van de straat (in Patio leven ze nog op de
straat), dus is het een extra grote uitdaging om ze te motiveren.
Overal zijn we van harte welkom, de Mexicanen zijn ontzettend
vriendelijk! Ook de kinderen komen makkelijk op ons af, de enige
barricade is de taal maar dat maakt de meeste kinderen ook niet veel
uit.
Padre Hugo (door iedereen Pollo “kip” genoemd door
zijn
loopje) is ook super aardig. Door alle Nederlandse vrijwilligsters is
hij erg “Hollands-georiënteerd”.
Maandagavond gaan we
mee op de straatronde bij Patio, we zijn erg benieuwd wat we daar
aantreffen want we hebben tot nu toe alleen nog maar straatkinderen
ontmoet die al een beter leven hebben op het project. (dus nog geen
lijmsnuivers!) Dit was het dan zo’n beetje voor deze week, we
houden jullie op de hoogte!
Muchos besos!
Hanneke y Nienke
Hanneke en Nienke zijn om 14.37 - uitgezwaaid door familie,vrienden, vriendinnen en een begeleidster van de sitchting samen - vertrokken naar Mexico!
Zie ook de foto'sJa, nu is het bijna zover! Morgen stappen wij samen op het vliegtuig voor een 11,5 uur lange reis naar Mexico! De laatste dagen zijn vooral leuk maar ook erg hectisch geweest. De laatste spulletjes pakken, veel voorbereiden en vooral veel afscheid nemen. We hebben allebei deze week onze afscheidsfeestjes gegeven, wat af en toe toch wel moeilijk was. Zoveel mensen die we gaan missen. Maar ook een super vooruitzicht: de straatkinderen in Leon!!! We gaan om 14:15 u de lucht in, dus allemaal duimen en zodra we de kans zien om te updaten doen we dat meteen!
Tekst bij Hanneke en Nienke toegevoegd
Vliegtickets opgehaald!
De site is in de lucht!