Maureen,
“Klein broertje”zo noemde jij mij het liefst.
Het binnenpretje was dan van je gezicht af te lezen.
Ja, elkaar stangen daar konden we beiden van genieten.
Zoals pas nog bij jou in de winkel aan de Brusselse Poort. Prachtig, want ook je collega’s werkten maar al te graag mee.
Ze zeiden nog: Hè, eindelijk kunnen we Maureen ook eens flink pakken!
Nou, dat heb ik geweten, zelfs de politie wou je bellen.
Maar gelukkig nog net op tijd zag je mijn koppie, met als gevolg een flinke stomp en een kus en de woorden: “Wacht maar, jou pak ik nog terug mannetje”
Als ik pijn of verdriet had was ook jij de enige die mij weer kon opvrolijken, en tijdens een feestje en een paar borreltjes was ik toch ineens je “grote broer”die jou als klein meisje uit het zwembad had gered.
Maureen, waarom was er nu niemand of iets wat je kon redden, waarom?!
Maureen, ik zal je missen en rust nu maar, want eens gaan we samen gewoon verder.
Je broertje Leon
