naar preek 13 juni 2004

Terug naar Homepage

23 mei 2004 Houthaghe, Den Haag                                                                          ds Rob van Essen

“De Geest en de bruid zeggen: Kom!” Openbaring. 22:17

We hebben misschien allemaal wel eens de trolleybus in Arnhem zien rijden. Als je hoort dat mensen naar Kreta en andere verre oorden gaan, mag je tenminste verwachten dat ze Arnhem ook gezien hebben.

De trolleybus is heel milieuvriendelijk en loopt bijna geruisloos op elektrische stroom die hij via een bovenleiding ontvangt. In Napels is ook een uitgebreid trolleybus net. Een geliefkoosd

spelletje van de kinderen daar is om, als de bus langzaam voorbij rijdt er achterop te springen. Ze staan dan op de bumper en houden zich vast aan de twee grote bulten waarlangs de kabels lopen die de beugel tegen de bovenleiding houden. Je ziet de passagiers dan al geïrriteerd raken: niet omdat ze die jongens geen gratis ritje gunnen. Als de bus namelijk langzaam door de bocht gaat dan springen ze er af en onderwijl geven ze een rukaan de kabel die de beugel op z'n plaats houdt. De beugel komt daardoor los van de bovenleiding en de bus komt abrupt tot stilstand. Grote pret, scheldende passagiers en een buschauffeur die de bus uit moet en de beugel weer tegen de bovenleiding moet manoeuvreren. Zonder stroom is er immers geen kracht, geen beweging.

Wel, dat geldt ook voor een kerk waar de Geest niet werkt. Uiterlijk kan die kerk eruit zien als een prachtige trolleybus, vol met passagiers in het spitsuur - in Nederland lijkt het spitsuur trouwens voorbij - , maar zonder de Geest geen beweging. Organisatie genoeg misschien, commissies zat, dikke boeken vol theologie, maar de kracht ontbreekt! En dan gaat het nergens heen met de kerk. De beweging is er uit. Is dat misschien ook niet een reden

dat zoveel mensen de kerk voor gezien houden?

Waar gaat het heen? Komen we op zondag alleen bij elkaar om gesticht te worden en dan weer naar huis te gaan, alles bij het oude latend in ons leven en in de wereld?

Jonge mensen willen een doel voor ogen. Dáarom is de Geest dan ook gekomen, opdat het ergens heen zou gaan.

Maar de toekomst rust in het verleden van Gods beloften. We hoorden in Openbaring dat Jezus is: "De wortel en het geslacht van David". In Hem zijn de beloften van het Oude Verbond, de beloften van de profeten, vlees en bloed geworden. De Koning is Hij:

"De Koning onzer dromen". De Vredevorst waarop de einden van de aarde wachten. Wie ziet er immers niet uit naar een rijk van vrede. Wie ziet er diep in z'n hart niet uit naar vrede voor alle mensen, zodat je eindelijk de beelden van je netvlies kunt halen van dode bruiloftsgasten in Irak, slachtoffers van terreur en marteling.

Het was door de ontmoeting met Jezus dat de discipelen pas goed begrepen hadden wat een woestijn de wereld toch eigenlijk is. Wat een liefdeloze bende (mess) wij mensen ervan gemaakt hebben.

Ze wisten maar al te goed dat Jezus aan die liefdeloosheid kapot is gegaan. Hij heeft Zijn bloed, z'n leven, ervoor over gehad om de liefde van God uit te spellen in de wereld. En door zó te leven - en niet te vergeten - door zó te sterven, is deze Mens in onze woestijn een bron geworden. Een fontein!

Heeft Hij dorst opgewekt naar God, naar hoe het ook kan. Heeft Hij dorst opgewekt naar een leven van volheid, een leven dat niet nutteloos is.

Zo is het kruis van Jezus, hoe wreed het gebeuren in zichzelf ook was, een teken van hoop geworden voor de volgelingen. Aan dat kruis zijn de machten van onrecht en vuiligheid verslagen. Aan het kruis heeft de duivel de "leugenaar van den beginne", die alle dingen omkeert en alles wat mooi is besmeurt, de genadeslag (death blow) gekregen! Daar had de liefde het laatste woord.

Als Jezus dan uit de dood opstaat op de Paasmorgen, dan is Hij voor de discipelen de "blinkende morgenster", de titel die ook in Openbaring voor Jezus gebruikt wordt.

Wat is een blinkende morgenster?

Astronomisch gezien is dat de planeet Venus. Deze staat, vóór de zon opkomt, lichtend aan de hemel. Hier in Europa zie je dat niet zo helder, maar bv. in Afrika verschijnt Venus echt als een stralende ster. Jezus wordt met die blinkende morgenster vergeleken.

Het is nog nacht, maar daarin verschijnt het licht van Christus.

Het licht van de blinkende morgenster houdt de belofte in van een nieuwe dag.

Zijn opstanding kondigt het einde van de lange nacht aan.

Zijn hemelvaart verkondigt een koningschap dat ons mensen vreemd is.

Niet de macht van de harde hand, maar de macht van de liefde. De macht van de zachte krachten die het winnen zullen.

Maar dat wordt zo dikwijls nog niet gezien!

En het wordt te weinig gehoord. Maar wij kunnen niet simpelweg de wereld intrekken en de taak en zaak van Jezus eenvoudig voortzetten. Zo in de trant: Nu is Jezus weg en wij zullen het wel even voltooien.

Daar zouden we ons ook aan vertillen. We zouden Jezus ook te schande maken. Denk maar aan Petrus, die zo overtuigd was van wat hij allemaal kon voor de Heer. Maar heel aardig, zoals ze dat in Amsterdam zeggen, op zijn bek ging.

Nee, wacht op God!

Dat hoort bij Pinksteren.

Jezus is immers op de troon. En al denken wij het soms: Hij laat Zijn vrienden niet stikken! Hij laat ze niet verdorsten in de woestijn. Hij wil zelf een bron voor ze worden. Ze aanraken met Zijn liefde en vuur. En de woorden die wij in onze verlegenheid (shyness), onze angst en schuchterheid, niet vinden konden, die wil Hij in ons laten opwellen. Die zullen ons "gegeven" worden.

Dát is Pinksteren, dat het je gegéven wordt!

Als de Geest van God komt, dan zet Hij ons leven onder spanning (tension, voltage)

De Geest wekt een groot verlangen in ons, ja méér dan een verlangen, een zeker weten, dat de woestijn zal bloeien. Dat wordt beloofd! En dáárom maakt Pinksteren de gemeente - in haar

totaliteit - tot één grote uitnodiging. In haar levensstijl, in haar bestaan gaat die gemeente roepen: "Kom!"

Door de Geest roept de gemeente: KOM! Pinksteren is heilig ongeduld. Het komen van dat rijk van God kan niet snel genoeg gaan! Paulus schrijft ergens dat er tijd genoeg verdaan is met het doen van de werken der duisternis. De wereld is al lang genoeg een woestijn. Daarom wordt wie door de Geest is aangeraakt bezield met een heilig ongeduld. Die kan zelf ook niet

meer anders dan de wil van God doen. Die wil niet anders meer.

Zo komen de discipelen in beweging.

Ze stellen zich lofprijzend - niet met tegenzin - in dienst van God. Pinksteren wil zeggen dat je er zin in hebt!

Jezus wordt de Alpha en de Omega genoemd, het begin en het einde.

Hij is erbij, hemelsbreed, Hij gaat mee. En de ziener zegt dat we onze kleding - volgens het Grieks elke dag! - mogen wassen in het bloed van het Lam. Je hoeft niet vast te blijven zitten in je schuld en onmacht. Dagelijks mag je het bij de Heer brengen. Dat is de beweging die de Geest geeft: er is vergeving van de schuld.

het oude leven kunnen we afleggen en in de gemeente mogen we elkaar aanspreken op de belofte dat alle creatuur nieuw zal worden. Daarom roept de gemeente "Kom!" tegen mensen om haar heen en neem van het water des levens om niet. Daarom roept de gemeente

ook "Kom, Here Jezus"! Of de gebedskreet van de oude gemeente: "Maranatha!" In het voorschot dat de Geest in ons leven geeft wordt het verlangen levend gehouden naar de vólle vervulling. In de genezing van onze zondeschuld licht de genezing op van ons hele bestaan. In de vrede met God ligt de belofte van vrede voor en met alle mensen. En in de gerechtigheid die Jezus uit de dood deed opstaan proeven we de gerechtigheid die alle mensen tot hun recht

zal laten komen. "Zie Ik kom spoedig", zegt Jezus.

Feest van verwachting.

"De genade van de Here Jezus zij met allen", dat wil zeggen dat er nog veel te verwachten valt. Het gaat ergens heen!

Wat zou ik daarom graag willen dat wij op die nuchtere Napolitaan¡se chauffeurs van de trolleybus lijken. Als door de tegenstander, de rotjongetjes, de zaak tot stilstand is gebracht gaat hij niet zitten mokken : "De bus doet het niet meer, we staan stil". Nee, rustig stapt hij uit en brengt het contact weer tot stand. Laten wij dat ook doen. Waar we de kracht en de motivatie missen mogen we onze handen vouwen en bidden: Hij staat klaar om ons Zijn genade en zegen te geven.

Lezingen: Lezingen: 1 Samuel 12:19b-24 en Openbaring 22:12-21