Zie het leger van de duisternis,
zwermend over de aarde als sprinkhanen.
Hongerend naar alles wat rein is.

Zie het leger van het licht,
één in getal.
Sterveling onder de stervelingen.

Een strijd woedt door de eeuwen,
mensen in beide kampen.
Beslecht als het eerste zegel wordt geopend.

Macropedius

Om deze tekst te interpreteren heeft Willow Giles niet nodig. Hij heeft haar niet voor niets juist dit boek gegeven bedenkt ze.

Het is zowel een waarschuwing, als een teken van hoop. Maar misschien ook hoop voor haar. Vooral de regel 'mensen in beide kampen' heeft haar aangegrepen. Ze wil één van die mensen zijn! Eén van de goede natuurlijk. Voordat ze Buffy leerde kennen had ze geen doel, geen richting, in haar leven. Nu zet ze zich, samen met haar vrienden, in voor een verheven zaak. Hoe bruut en bloederig die soms ook is.

Giles en Buffy's rol in deze strijd zijn duidelijk, maar die van haar en Xander allerminst. Ze wil een volwaardig lid van het team zijn! Oké. Ze is de Internet-expert. Daar heb je wat aan als jij, of je vrienden, door vampiers of ander gespuis wordt aangevallen. Gelukkig zijn Xander en Buffy altijd in de buurt als het echt gevaarlijk wordt. Maar juist hierdoor voelt Willow zich vaak als een blok aan het been van de Scooby Gang. Ze heeft er aan gedacht Buffy of Giles te vragen haar te leren vechten, maar ze ziet dat eigenlijk niet zo zitten. Ze is geen vechter.

Sinds Jenny Calendar zich bij de Gang aansloot, heeft ze een alternatieve weg gevonden. Dank zij Jenny's begeleiding en Giles ondersteuning, is ze voorzichtig de wereld van de magie en hekserij beginnen te verkennen. Willow is er echter al snel achter gekomen dat het makkelijker is een staak in een vampier te steken, of met wijwater te gooien, dan om al die rituelen, bezweringen, drankjes, enzovoorts te leren. En dan heeft ze het nog niet eens over de mentale oefeningen of de vreemde , en soms bizarre, talen. Ze vindt het geweldig!

Met een zucht richt ze zich op. Een glimlach glijdt over haar gezicht als ze ziet hoe Xander langs haar zit te slapen. Zijn hoofd rust op zijn onderarmen en zijn ademhaling is langzaam en regelmatig. Willow kijkt hem liefdevol aan. Ze kan het hem niet kwalijk nemen. Hij heeft zeker meer dan tien minuten in dit boek, zonder plaatjes, mee zitten bladeren. Dat is ver boven zijn gemiddelde.

Voetstappen in de gang kondigen opeens bezoekers aan.

"Een goede jacht gehad?" begroet Willow Buffy en Angel opgewekt, zodra die door de deuren stappen.

Buffy beantwoordt haar onthaal met een warme glimlach, maar Willow merkt onmiddellijk de ernstige blik in de ogen van haar vriendin op.

Giles, die uit zijn kantoor komt gewandeld, heeft ook in de gaten dat dit geen alledaagse patrouille was.

"Nog abnormale gebeurtenissen waargenomen?" vraagt hij op zijn bekende Engelse wijze.

"Dit is Sunnydale, Giles." antwoordt ze vriendelijk, terwijl ze op de leestafel klimt. "Het abnormale is hier normaal."

Haar Hoeder even vergetend, plukt ze Xander's rugzak van het midden van de tafel en begint in diens voedselvoorraad te snuffelen.

"Ik heb honger als een paard!" verklaart ze en haalt met een tevreden gezicht een zogenaamde energiereep te voorschijn, waar Xander de laatste tijd een bijzondere voorkeur voor heeft ontwikkeld. "Mam had wel eens inkopen kunnen doen voordat ze naar L.A. ging."

"Hè! Dat is mijn laatste!" protesteert Xander, als hij wakker genoeg is om te beseffen wat er om hem heen gebeurt.

"Als je iets wilt, moet je het pakken." zegt Buffy uitdagend, als ze een flink stuk van de reep heeft afgebeten.

Dat laat Xander zich geen tweede keer zeggen, en met een brede grijns op zijn gezicht duikt hij naar voren. Vergezeld van een speelse lach springt Buffy van de tafel, buiten het bereik van Xander's graaiende handen. Ze houdt de reep met een triomfantelijk gebaar in de lucht en steekt ondeugend haar tong uit naar haar verslagen belager.

Hun drie vrienden aanschouwen het tafereel, zoals ouders die zich afvragen wat voor gekkigheden hun kroost nu weer uithaalt.

"Dit was de laatste keer dat ik eten voor jullie meeneem." zegt Xander, voor de zoveelste keer. Zijn vrienden zijn dan ook niet onder de indruk van zijn dreigement. Terwijl hij van de tafel opstaat vraagt Xander zich af wat hij nou eigenlijk probeerde te pakken? De reep, of Buffy?

"Voordat dit ontaard in het speelkwartier van een kleuterschool, zou ik graag een soort van rapportage betreffende de patrouille van vanavond willen ontvangen." zegt Giles. Het gebrek aan ernst en verantwoording bij de jeugd van tegenwoordig, en de hier aanwezige in het bijzonder, stelt zijn geduld weer danig op de proef.

"Hé?" weet Xander de lengte van zijn vraag tot het minimum te beperken.

"Hij wil weten wat er tijdens Buffy en Angel's patrouille is gebeurd." geeft Willow de Engels-Amerikaanse vertaling.

"We hebben net aan een aanval van luchtgeesten kunnen ontsnappen." antwoordt Angel, aangezien Buffy net de rest van de energiereep in haar mond heeft gestopt.

"Luchtgeesten, zeg je?" is Giles verbaasde antwoord. "Ik geloof niet dat ik daar ooit van heb gehoord."

"Dat verbaast me niets." zegt Angel. "Dit was pas de tweede keer dat ik ze heb gezien. En na wat ik vanavond heb meegemaakt, hoop ik dat dit de laatste keer was."

"Nee maar!" merkt Xander op. "Als onze vampier-jongen er bang voor is, kunnen het goede bondgenoten zijn."

"Niet noodzakelijk." waarschuwt Giles. "Ik herinner me een zekere schooljuffrouw waar een vampier met een ijzeren klauw ook bang voor was."

"Oh ja!" mompelt Xander, zich zijn hachelijk avontuur met deze mantis-vrouw herinnerend.

"Hoe zagen die luchtgeesten er uit?" vraagt Willow nieuwsgierig.

"Ken je die scène uit 'Raiders Of The Lost Ark' waar de Naties de Ark Van Het Verbond openen, en er allemaal geesten uit komen vliegen?" vraagt Buffy aan haar vriendin, terwijl ze de laatste restjes van de snack wegkauwt.

"Ooh ja!" antwoordt deze enthousiast. "Ik heb hem wel vijf keer gezien. En die scène met die geesten was fantastisch. Behalve dan dat gedeelte met dat smeltende hoofd. Maar dan hield ik mijn ogen dicht totdat Xander zei dat het voorbij was. Je had trouwens zijn imitaties van Indiana's zweeptrukken moeten zien. Op dat ongelukje na, maar dat was toch maar een goedkope vaas en . . . . . . . . Een simpel 'ja' was genoeg geweest, neem ik aan?"

"We hadden toch afgesproken dat de kat het had gedaan!" fluistert Xander samenzwerend tegen zijn jeugdvriendin.

"Ik geloof niet dat ik die film heb gezien." bekent Giles.

"Het gaat over een archeoloog die verdwenen schatten en beschavingen opspoort." legt Xander uit. "Deel drie vind ik trouwens het beste. Daar speelt ook die Engelsman Sean Connery in mee."

"Ongetwijfeld de reden waarom dat deel zo goed is." merkt Giles fijntjes op. "Ook al is Mr. Connery een Schot!"

"Hállo jongelui!" zegt Buffy vermanend. "Kunnen we de droomwereld van de film even verlaten, en terugkeren naar de realiteit van vampiers en luchtgeesten?"

"Die vampiers, komen die in je verhaal voor, of dienen ze slechts als decoratie?" vraagt Giles, enigszins geïrriteerd door het gebrek aan structuur in deze bespreking.

"Luister en huiver." begint Buffy. "We hebben gezien hoe een half dozijn van die luchtgeesten twee mensen en vijf vampiers doodden. Ze kronkelden zich om hun slachtoffers, voor zover gasvormige wezens dat kunnen, en zogen hun levensenergie op. Het leek alsof ze hun prooi verdoofden met één of ander snelwerkend goedje. In een tijd van seconden zakten de ongelukkigen op de grond en verloren het bewustzijn. Pas toe de vampiers in wolken stof veranderden, begreep ik dat die vreemde rookslierten dodelijk waren."

"Vielen ze jullie niet aan?" onderbreekt Willow bezorgd Buffy's relaas.

"Nee. We hadden bescherming gezocht onder een straatlantaarn." stelt Buffy haar gerust. "Ze schijnen bang te zijn voor licht."

"Als ik het zo hoor, is het goed dat Angel ervaring had met deze wezens." zegt Giles. "Anders had het wel eens verkeerd kunnen aflopen."

"Het was niet alleen Angel die ons heeft gered." zegt Buffy, zonder Giles lof aan haar vriend teveel afbreuk te willen doen. "Een vriend van hem heeft ons goed geholpen."

"Een kennis!" corrigeert Angel haar nadrukkelijk.

"Oke. Kennis dan. Maar zonder deze Bach hadden die luchtgeesten ons te pakken gekregen."

"Bach? Sebastian Bach?" vraagt Giles, en Buffy schrikt een beetje van zijn kille stem.

"We hebben ons niet formeel voorgesteld." antwoordt ze, zich afvragend waarom haar drie vrienden zo vijandig op die naam reageren. "Slank, charmant, een beetje David Bowie-achtig. In diens mannelijke periode dan."

"Je vampiervriend vond het zeker niet nodig je te vertellen dat die Bach net zo levend is als hijzelf." zegt Xander sarcastisch. "Of moet ik zeggen ondood?"

"Bach is een vampier?!" richt Buffy zich geschrokken tot Angel.

Zijn plotselinge nervositeit, en door schuld getekende gezicht laten aan duidelijkheid weinig te wensen over.

Dat hij dit voor haar heeft verzwegen, voelt ze aan als verraad. "Was dat de reden waarom je hem neersloeg?" vraagt ze kwaad aan haar vriend. "Wou je hem wegjagen voordat hij zichzelf kon verraden? Waarom Angel, waarom?"

"Soort beschermt soort. Is het niet, vampiertje?" merkt Xander hatelijk op.

"Nee!" blaft de beschuldigde hem woedend toe. "Ten eerste. Als Buffy hem had gedood, kon hij ons niet waarschuwen en waren we door de luchtgeesten gedood geweest. En ten tweede; sinds ik mijn ziel terug heb gekregen, behandelen de andere vampiers me als een melaatse. Bacchus was één van de weinigen die me nog als een soort van vriend behandelde. Heb je énig idee hoe het is om buiten gesloten te worden? Niemand te hebben waarbij jij je hart kunt uitstorten. Niemand die je begrijpt."

"Welkom in de puberteit!" is Xander's sarcastisch wederwoord.

Angel's laatste zinnen hebben Buffy's verontwaardiging echter grotendeels verdreven. Ze kan zijn frustraties heel goed navoelen. Sinds ze tegen wil en dank de 'uitverkorene' is, zit ze met hetzelfde probleem. Zeker in de tijd voordat ze naar Sunnydale kwam was er niemand die ze in vertrouwen kon nemen, zonder diegene in gevaar te brengen. Wat dat betreft is ze het lot dankbaar dat die Willow en Xander in haar geheime leven heeft betrokken.

"Wat voor iemand is die Bach?" vraagt ze aan Angel. "Hij lijkt me geen doorsnee vampier."

"Dat kun je wel stellen!" merkt Giles op. "Dit is de eerste keer dat ik van een alcoholistische vampier hoor."

"Waarom hij drinkt weet ik niet." moet Angel bekennen. "Wat ik uit zijn eindeloze verhalen heb kunnen opmaken is, dat hij al 23 eeuwen oud is. Een hoge leeftijd voor een halfdemon."

"Drié-en-twintig éeuwen?" zegt Giles verbaast. "Hoe kan een dronkaard zo lang in leven blijven? Nou ja, zover je bij een vampier over leven kunt praten."

"Ongetwijfeld dank zij veel geluk." zegt Angel. "Daar komt nog bij dat hij een grondige afkeer heeft van alles wat ook maar enigszins op gevaar lijkt."

"Een lafaard dus!" concludeert Xander.

"Hoe dan ook." vervolgt Angel. "Als Bacchus wat meer ambities had, en vaker nuchter was, zou hij minstens zo gevaarlijk zijn, als de Meester geweest is."

"Leve de drank!" doet Xander een poging de voordracht wat op te vrolijken.

De afkeurende blikken van de rest van de aanwezigen doet hem besluiten, zijn onderhoudende talenten voor vanavond maar op te bergen.

"Is hij vernoemd naar de Romeinse god Bacchus?" wil Willow weten.

"Volgens Sebastian zelf, hebben de Romeinen hun god van de drank en feesten naar hém genoemd. En als ik zijn verhalen over die periode mag geloven, zou me dat ook niet verbazen."

"Is er nog iets wat we over hem moeten weten?" vraagt Buffy. "Behalve dan dat hij een echt feestbeest is."

"Onderschat hem niet!" waarschuwt haar vriend haar. "Hij mag zich dan vaak gedragen als een dronken lafaard, hij is een oude vampier. En hoe ouder een vampier wordt, hoe sterker en machtiger hij is."

"Ik heb de Meester verslagen." zegt Buffy zelfverzekerd. "Dan kan ik Bacchus óók verslaan."

"Laten we niets overhaasten." mompelt Giles in gedachten. "Ik maak me op het moment meer zorgen over de luchtgeesten dan over Bach."

"We volgen gewoon de standaard procedure." stelt ze luchthartig voor. "Jij zoekt in je boeken op hoe we die rookslierten kunnen vernietigen, en ik knap het vuile werk op."

"Een goed plan." geeft Giles toe. "Ware het niet, dat ik zo niet weet, waar ik moet beginnen met zoeken. Zoals ik al zei, ik heb nog nooit van luchtgeesten gehoord!"

"Ik ben geshockeerd!" verklaart Xander. "Giles die iets níet weet?! Dit moet op de voorpagina van alle kranten."

"Mijn geheugen laat me even in de steek, maar heb ik je al wel eens verteld dat je af en toe behoorlijk irritant kunt zijn?" richt Giles zich geërgerd tot hem.

"Oh ja! Al verschillende keren." antwoordt Xander.

"Bij deze dan nog een keer!"

"Als die geesten zo gevaarlijk zijn." brengt Willow in het midden. "Hoe komen we dan veilig thuis?"

"Een goede opmerking." steunt Xander haar. "Ik ben bang dat we deze keer geen gebruik kunnen maken van Buffy's diensten."

"Mijn diensten?!" vraagt deze met gefronste wenkbrauwen.

"Als lijfwacht natuurlijk!" haast Xander zich te zeggen.

"Een lamp of iets dergelijks moet afdoende zijn." stelt Angel voor.

"Ik geloof dat ik nog een paar zaklampen ergens in mijn kantoor heb liggen." merkt Giles op.

Terwijl Willow en Xander op zoek gaan naar het gezochte, vraagt Buffy of ze vanavond weer op patrouille moet. Tot haar vreugde schudt Giles zijn hoofd. "Het heeft geen zin je leven onnodig in gevaar te brengen." verduidelijkt hij zijn beslissing. "Zolang we niet weten hoe we die luchtgeesten kunnen bestrijden, lijkt het me verstandig om 's nachts niet te veel naar buiten te gaan."

"Betekend dit, dat mijn sociaal leven nog een kans heeft?" vraagt ze verwachtingsvol.

"Amerikaanse humor, neem ik aan?" bromt de bibliothecaris. "Na jullie schooluren morgen, verwacht ik jullie weer hier. Indien noodzakelijk kunnen jullie me helpen met het opzoeken van informatie."

Voordat Buffy hiertegen kan protesteren komen Xander en Willow, ieder gewapend met een zaklamp, uit Giles kantoor tevoorschijn.

"Kom Buffy." zegt Xander opgewekt. "Will en ik nemen je tussen ons in, en samen brengen we je dan veilig thuis."

"Leuk geprobeerd." zegt ze met een glimlach. "Maar aangezien ik onverwacht een paar uren vrij ben, ga ik me even als een normale tiener gedragen."

"En dat betekent?" vraagt Xander.

"Dat Angel en ik op zoek gaan naar een laat romantisch etentje." antwoordt ze, en pakt zijn lamp af.

Teleurgesteld kijkt Xander Buffy en Angel na, terwijl die gearmd de gang op lopen.

Na een paar ogenblikken realiseert hij zich dat Willow er ook nog is. Zodra hij zich naar haar omdraait, kijkt ze hem ondeugend aan en zwaait demonstratief met de zaklamp.

"Ik hoop toch dat ik me niet te veel hoef te verlagen, om veilig thuis gebracht te worden?"

"Niet meer dan anders." antwoordt Willow met pretoogjes.

"Wat voor verschrikkelijks heb je in gedachten?" vraagt hij geamuseerd aan zijn vriendin, terwijl hij een arm om haar schouders legt. "Een Snoopy imitatie? Ik kan die zweeptruk nog eens proberen, of zal ik een paar van mijn onvolprezen tosti's klaarmaken?"

Terwijl ze al babbelend de bibliotheek verlaten, kijkt Giles ze over een stapel boeken na.

"En ik kan natuurlijk weer de hele nacht in de boeken doorbrengen." mompelt hij. Dan krullen zijn lippen zich tot een glimlach.

| Titelblad | Vorig hoofdstuk | Volgend hoofdstuk |
| Buffy pag. |